Acht windmolens maalden tot 1898 het Rottewater via de Boezem in de Nieuwe Maas.
Dit fraaie Hollandse landschap heeft plaats gemaakt voor stadswijken. (Archief
Gemeentewerken).
beeldhouwer Zadkine staat) werd in
het vorige jaar, 7 juni 1967, dicht
gemaakt. Deze verbinding had voor
de scheepvaart alle betekenis
verloren.
Oorsprong
Over de oorsprong van de Rotte
zijn de meningen verdeeld. Een der
jongste opvattingen is, dat de Rotte
een overblijfsel is van een vroegere
loop van de IJssel. Een andere
theorie is, dat de Rotte vroeger een
tak zou zijn geweest van de Oude
Rijn. In geschiedenisboeken wordt
wel de veronderstelling geopperd,
dat de Rotte is gegraven door
Romeinse „rotten" (krijgsbenden) als
verbinding tussen Rijn en Merwe.
Aan deze „rotten" zou het watertje
ook zijn naam danken. De grillige
loop van de Rotte is voor heden
daagse vorsers aanleiding om dit te
bestrijden. Ook wordt de theorie
gebezigd, dat aflopend regenwater
uit „verrot veenland" de Rotte zijn
naam en zijn loop hebben gegeven.
Wat de naam betreft denken sommige
geschiedkundigen, dat deze kan zijn
ontstaan doordat boeren in het
water vlas en hennep te „rooten"
legden.
Hoe dan ook, over de oorsprong van
de Rotte en over de wijze waarop
dit water zijn naam ontving bestaat
geen zekerheid. Zeker is alleen, dat
de Rotte zijn water steeds geloosd
heeft en nog loost in de grote rivier
Impressie van een kasteel, dat omstreeks de 14e eeuw langs de Rotte moet hebben
gestaan, het Huys te Croesijck of Krooswijck. (Archief Gemeentewerken).
In de na-oorlogse jaren, bij het
opruimen van het puin in Rotterdam,
is er eens iets van voor de dag
gekomen. Tijdens opruimingswerk
zaamheden in de jaren 1942 en 1943
werd op de plaats, waar nu de
nieuwe winkelstraat de Hoogstraat is
gelegen, een aantal oude water
keringen en fundamenten blootgelegd.
Het waren van steen geconstrueerde
overwelfde sluizen en sluisvlieten.
Dit sluizencomplex lag in de vroegere
„Middeldam". De Rotte loosde in
vroeger jaren hier als boezem van de
in het achterland gelegen water
schappen op het buitenwater. De
vinders van het complex stonden
verbaasd over de knappe wijze,
waarop de constructie eeuwen
geleden was uitgedacht.
Acht Hollandse molens
In 1775 werd de aanleg van een
soort zijarm van de Rotte, een tweede
boezem, voltooid. De hoeveelheid
water, die de Rotte uit de polders
ontving, was i.v.m. het toenemend
aantal droogmakerijen (steeds meer
polders werden omdijkt en „droog
gemalen") erg groot geworden. „De
Rotte dreigde een zo grote overlast
niet langer geduldig te zullen
dragen", aldus de geschiedenisboeken.
Deze zij-arm bracht het water in een
reservoir, de „Boezem", vanwaar
het met behulp van niet minder dan
acht Hollandse windmolens in de
rivier de Nieuwe Maas werd gemalen.
In 1898 werd de taak van deze
fraaie molens overgenomen door een
stoomgemaal. Dit gemaal, staande
aan de Admiraliteitskade, verricht
nog steeds het werk. De fraaie
molens zijn al lang verdwenen. Met
een capaciteit van max. 800 ton
water per minuut stort het grote
gemaal het water in het Boerengat
(hier wordt ook water ingelaten
wanneer de polders in tijden van
droogte weinig water zouden hebben).
Het Boerengat staat in open
verbinding met de rivier de
Nieuwe Maas.
De oorspronkelijke uitloop der Rotte
heeft geen verbinding meer met de
rivier de Nieuwe Maas. De laatste
sluis, de Leuvesluis (op de plaats
ongeveer waar het beeld „De
verwoeste stad" van de Franse
