De vfer ontdekkingen van Ramses: v.l.n.r. Eelko Nobel, Sylvia Alberts, Thijs van Leer en Marjol Flore. Het eigenaardige, vindt hij zelf, is, dat als hij een plan heeft, hij het altijd realiseert, ook al is er weinig geid. Als Shaffy weet wat hij wil dan gaat het ook meteen. Hij vindt het heerlijk om in deze tijd te leven, alhoe wel hij de twintiger jaren in Parijs ook heerlijk vindt (alles kon toen), hij houdt van de Middeleeuwen (Frangois Villon) en houdt meer van de Romeinse dan van de Griekse cultuur. Ramses Shaffy, een dynamische figuur, boordevol energie en enthousiasme, gek op dubbele sherry's, heeft gesproken op zijn eigen manier namelijk van de hak op de tak springend. Dit zijn echter maar flarden uit een anderhalf uur durend gesprek met hem, ge houden in een gezellig kroegje in de Amsterdamse binnenstad. Na nog een paar verrukkelijke verhalen verteld te hebben, nodigde Shaffy ons uit bij hem thuis nog iets te komen drinken, welk aanbod we natuurlijk niet hebben afgeslagen. Tot slot nog iets over „Shaffy Chantate" dat in Felix Meritis, Keizersgracht 324 in Amsterdam (telefoon 62565) wordt opgevoerd: Felix Meritis, 's avonds acht uur, geweldig fijne bonte zaal in Jugendstil-motieven met oosterse inslag. Lekkere achtergrond muziek, tokkelinstrumenten schrille fluitjes. In deze Oosterse moskee ver flauwen de lichten even na half negen. Het geluid van vogels komt van alle kanten en fladdert weg in de ruimte. Ramses komt met zijn groep uit de ster vormige ruimte, Shaffy's Chantate is begonnen. Louis van Dijk, Jacques Scholz en John Engels realiseren hun eerste noten, die een begin zijn van een gave begeleiding, gedaan met echt vakplezier. Het viertal dat Ramses vaak in zijn liedjes begeleidt, bestaat uit hippe vogels en vogelinnen. Met spontane gedreven heid en vol overgave worden de liedjes gebracht. Tussendoor is er een geintje van 'n film, rijk aan Rembrandtieke kleur en die uitheemse toestanden doet ervaren. Dit filmpje is van Barbara Meter en doet het erg goed als rotlacher. Na een korte pauze Liesbeth List, die verschijnt in een strak zwart, stemmig lang toiletje (alle kleding van Ramses, groep en Liesbeth is ontworpen en ge maakt door boutiqueur Henk Koster). Liesbeth List brengt de ontroerende boodschapliedjes ten gehore van Mikis Theodorakis. Deze Mauthausenliederen zijn vertaald door Lennaert Nijgh en zorgen voor een vol komen stille zaal. Hierna het optreden van de groep met erg leuke liedjes, vooral „Stoepje", tekst/muziek van Eelko Nobel en gezongen door Sylvia Alberts. Ook het trio geeft tussendoor een muzikale show weg. Het publiek begint zich hoe langer hoe meer te roeren en de stemming komt er lekker in. Na een tweede korte pauze Liesbeth met de nodige fijne liedjes en het lachertje „Little silly Lilly". Na lang geklap, en terecht, tijd om te luisteren naar de stormachtige Ramses, die alles doet met een haast onmenselijke inzet en zijn eigen liedjes gooit in het publiek. Liedjes die het erg goed deden waren: „De deftige Dames", „De gek" en „Wat deed jij in de nacht dat je op iemand hebt gewacht" (met groep). Om te eindigen met de door iedereen meegezongen „Shaffy Chantate", ondersteund door gestamp en ge klap. Het publiek staat op en vormt koortjes, het einde lijkt op een happening. Suf geklapt verlaten we de tempelzaal met een tevreden blik in de ogen. Ik zou dan ook iedereen aan willen sporen om dit unieke gebeuren te bezoeken, een reis Den BoschAmsterdam of RotterdamAmsterdam is het dubbel en dwars waard. Over Amsterdammers zeur ik niet, die komen gewoon. Shaffy Chantate is het einde. Ad en Madeleen 21

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1968 | | pagina 47