afscheid P.Vunderink dens de afscheidsreceptie in
De heer en mevrouw Vunde
rink (3e en 4e van rechts)
't Koelschip. V.l.n.r. de heren
Verver, Timmer, Weymarshau-
sen, Van der Werf, mevrouw
en de heer Vunderink, zijn
broer en de heer Campagne.
Amsterdam Zoals in de directiemededeling N22/67
was vermeld, had de heer P. Vunderink de directie ver
zocht om persoonlijke redenen zijn dienstverband per 31
december 1967 te mogen beeindigen. De directie had,
hoewel ongaarne gezien de grote verdiensten van de
heer Vunderink voor de onderneming, aan het verzoek
gevolg gegeven.
Op 30 januari jl. (de oorspronkelijke datum moest in
verband met ziekte verschoven worden) was het dus zover
dat wij afscheid moesten nemen. Moesten, omdat wij het
maar zeer ongaarne deden. Afscheid nemen van een
man, die zó gezien is en gewaardeerd wordt door chefs,
collega's en ondergeschikten, valt moeilijk.
De stemming op de afscheidsreceptie was daar echter
geenszins naar. Integendeel, naar mijn gevoel althans
werd het een puur feest, een feest waar de welsprekend
heid hoogtij vierde en de heer en mevrouw Vunderink
danig gehuldigd en in het afscheidszonnetje gezet werden.
Directeur Van der Werf deed de eerste duit in het zakje.
Hij wilde niet terugkijken op de 42 dienstjaren van de
heer Vunderink omdat hij hem pas twee jaar zakelijk
had meegemaakt. Wel maakte hij met veel waardering
gewag van de positieve instelling waarvan de heer
Vunderink tot op het laatste ogenblik blijk had gegeven.
Nadrukkelijk stelde hij dat hier geen sprake was van een
oudgediende, die voortijdig uit de rails was gelicht, maar
dat het vervroegde vertrek op eigen verzoek geschiedde,
een verzoek met de inwilliging waarvan de directie veel
moeite had gehad.
De heer Van der Werf wenste het echtpaar Vunderink
tenslotte bijzonder veel goeds voor de komende jaren.
De heer Timmer vervolgens vertolkte ons aller bewon
dering voor de wijze waarop Vunderink had gewerkt:
fantastisch goed, altijd sportief en met open vizier. De
parallel met de voetbalsport doortrekkend: hij heeft de
jonge mensen altijd goed gecoached, hij gaf ze goede
voorzetten en beheerste het middenveld.
Namens de collega's betreurde de heer Van der Zwaai
het feit dat Vunderink drie halten vroeger is uitgestapt.
Maar dat was nu juist echt Vunderink, van wie niemand
kan zeggen dat hij de sleur heeft gevolgd. Spreker ver
meldde de zeer vele en goede kwaliteiten van Vunde
rink, noemde hem een specialist op heel veel gebieden
en veronderstelde dat hij de man was die model had ge
staan voor het schaap met de 26 poten in de advertentie
voor een horeca vertegenwoordiger. Hij bood twee hippe
vehikeltjes (vouwfietsen) aan en hoopte, dat het echtpaar
Vunderink ze nog heel veel jaren zou mogen gebruiken.
De heer Leegstra kwam zeggen dat ook de afdeling ex
port het echtpaar Vunderink een bijzonder warm hart
toedraagt en dat hij hoopte Vunderink nog vaak in de
Wibautstraat te zien.
De heer Arendsen droeg het zijne bij als vriend en buur
man. Zijn motto was: hoe meer Pieten, hoe meer vreugd.
Hij wenste beiden, nu zij begonnen aan het dessert van
hun leven, nog vele gelukkige jaren.
De heer Steeneken, gestuurd door zijn vrouw, kwam een
blij grammofoonplaatje aanbieden aan een paar blije
mensen.
De heer Vunderink tenslotte zei dat het afscheid moei
lijk was en dat hij in de eerste plaats de mensen en hun
vriendschap zou missen. Zijn oprechte dank ging uit naar
allen met wie hij zo prettig had samengewerkt, naar de
sprekers voor hun waarderende woorden en in het bij
zonder naar de raad van bestuur en de directie die hem
zo prettig waren tegemoetkomen. Wat mij betreft, voor
de verzekering van de fietsen kunnen jullie altijd terecht
bij
OUD BRUIN
De heer en mevrouw
Vunderink met de
vouwfietsen, die zij
bij het afscheid aan
geboden kregen.
