'n uitdaging
AFSCHEID EN WELKOM
ging uit, hoop ik. Mensen leren elkaar kennen. De belangen
zijn dan niet tegengesteld en economische belangen liggen
ten grondslag aan oorlog. Alles wordt vernietigd, het is er
op of er onder. We hoeven echter ook niet allemaal engelen
te zijn. Het is of met elkaar leven of elkaar vernietigen. Als
de mens het eerste niet kan, dan moet de boel maar de
lucht in. Dat hebben ze dan verdiend. Alleen jammer dat ik
dan ook meega.
Zie je totale vernietiging?
Plato heeft gezegd: „Geen vrede zolang de filosofen niet
regeren."
Als de geleerden meer te vertellen zouden hebben, dan zou
alles beter gaan. Een oorlog is te belangrijk om aan gene
raals overgelaten te worden. En dat geldt ook voor diplo
maten.
Er zijn landen waar nog gebieden niet bewoond zijn en er
zijn landen waar een overbevolking is. Waarom doen ze
daar niets aan? Geen nationale grenzen meer, dat hier en
dat daar. De wetenschapsmensen kunnen wikken en wegen.
Je moet echter niet in een te geplande wereld komen te
leven. Hoe meer mensen, hoe minder vrijheid. Het is niet
verboden om tien kinderen te krijgen, maar het kan gewoon
niet meer. Ruimtegebrek. Geldgebrek. Het vloeit uit de situa
tie voort dat er minder komen.
Welke vraag had je graag gesteld gezien en wat zou daar
op je antwoord geweest zijn?
Ik heb zelf geen vragen, want ze worden mij altijd gesteld.
Ik heb de antwoorden, de vraag los ik voor mezelf op in
mijn werk.
Als je nu de vraag had gesteld: Zou je graag drie keer
leven?, dan had ik geantwoord: Ja, een keer zoals ik nu leef,
een keer reizende en een keer lezende.
In principe zou ik gewoon het leven van iedereen willen
leven, leder mens is zo anders. Je zou door zijn ogen alles
In deze omgeving komt het werk van Wolkers tot stand.
willen zien, maar je blijft altijd maar in je eigen huid zitten.
Als je het eeuwige leven had, zou je niets doen, want dan
kan het altijd morgen nog.
Onze sterfelijkheid heeft te maken met onze behoefte aan
onsterfelijkheid.
Voor, tijdens en na het interview zorgde Karina voor allerlei
heerlijkheden, zoals veel koffie, whisky en belegde broodjes.
De klok draaide rustig door terwijl wij ons pratend, drinkend
en etend bezighielden, toen om twee uur de telefoon ging.
Het bleek iemand van de Bijenkorf te zijn, die zich afvroeg
waar Wolkers bleef. Hij moest namelijk de door hem ge
schreven boeken van zijn handtekening voorzien. Snel, maar
toch hartelijk (ons de schuld gevend dat hij het vergeten
was), nam hij afscheid en vertrok in zijn jeep op weg naar
de „Korf". Een half uur later volgden wij zijn voorbeeld en
namen afscheid van Karina, die ons gedurende ons uren
lange bezoek zo uitstekend verzorgd had.
Toen wij twee uur later in de Bijenkorf kwamen om te zien
hoe Wolkers het er af bracht, bleek dat hij gedurende deze
tijd ruim driehonderd boeken had verkocht. Dit is toch wel
een teken dat hij, ondanks de soms krakende kritieken, nog
steeds een veelgevraagd schrijver is.
De redactie van onze jeugdrubriek 3 LUIK '67, die een jaar
geieden van start ging, heeft in de afgelopen tijd enkele
wijzigingen ondergaan. In de loop van '67 vertrok Marie-
Anne Slinger (Amsterdam), terwijl eind vorig jaar de Bos
sche jeugdredactie afscheid nam van Jos Berlo. Begin dit
jaar werden de Bossche gelederen nog meer verzwakt door
het vertrek van Peter Steenbekkers, een van de jeugd-
medewerkers, die zich altijd bijzonder voor 3 LUIK '67 in
gespannen heeft.
Gelukkig werden de opengevallen plaatsen weer door nieu
we enthousiastelingen ingenomen. Margot Vloemans, uit Den
Bosch afkomstig, maar in Amsterdam werkzaam en Irene
Verheyen, nieuwgekomen in Den Bosch, maar inmiddels al
aardig ingeburgerd, werden onze nieuwe redactieleden. Har
telijk welkom, Margöt en Irène!
Op papier telt de jeugdredactie nu elf leden. Maar omdat
Aart Koopmans (Amsterdam) nog steeds 's konings wapen
rok draagt en Cor Lange (Rotterdam) cnlangs ook het
militaire unifcrm heeft aangetrokken, kan cnze jeugdrubriek
nog best enkele nieuwe redactieleden gebruiken. (Waar
blijven onze leeftijdgenoten uit het bedrijf?) Ga eens praten
met een van de leden van de jeugdredactie of neem eens
contact op met de heer Bruggeman in Rotterdam. Heineken
heeft een van de beste jeugdrubrieken (daar zijn we echt
wel een beetje trots op; mag het?) en in een bedrijf waar
zoveel jonge mensen werken is het toch plezierig een eigen
jeugdboek in het personeelsblad te kunnen verzorgen.
Het woord uitdaging is „in" tegenwoordig. Misschien
niet zozeer bij ons, de jeugd, als we! bij de ouderen,
die wordan verondersteld cnze rubriek niet te lezen,
maar die dat toch echt wel doen. Hoe dan ook, jong
of oud, we gebruiken het woord uitdaging figuurlijk,
of passen het letterlijk toe. Het laatste gelukkig niet
meer in de oude betekenis van iemand de hand
schoen toewerpen en hem daarmee uitdagen voor een
duel. Als je het goed bekijkt, het nog eens proeft op
je tong, is het gewoon een fijn woord. Er zit iets in
van jeugdig vuur, van het durven nemen van risico's.
En daarom gaan we het hier gebruiken als een u i t-
daging aan alle jeugdige collega's in alle gele
dingen van ons bedrijf, zowel in Amsterdam, Rotter
dam als Den Bosch. Een uitdaging om over de brug
te komen met je mening over 3 LUIK, met kritiek en
met hoe-het-dan-volgens-jou-zou-moeten-zijn, als je
vindt dat het anders, beter zou kunnen. Een uitdaging
veronderstelt bij de andere partij durf en jeugdig vuur.
Wie neemt de uitdaging aan en wie treedt in het
moderne strijdperk? Laat er geen gras over groeien!
Stuur je reactie aan de redactie (kamer 9, Rotterdam)
of naar een van de jeugdredactieleden in de plaats
waar je werkt. Wij van 3 LUIK '67
33