'n uitdaging AFSCHEID EN WELKOM ging uit, hoop ik. Mensen leren elkaar kennen. De belangen zijn dan niet tegengesteld en economische belangen liggen ten grondslag aan oorlog. Alles wordt vernietigd, het is er op of er onder. We hoeven echter ook niet allemaal engelen te zijn. Het is of met elkaar leven of elkaar vernietigen. Als de mens het eerste niet kan, dan moet de boel maar de lucht in. Dat hebben ze dan verdiend. Alleen jammer dat ik dan ook meega. Zie je totale vernietiging? Plato heeft gezegd: „Geen vrede zolang de filosofen niet regeren." Als de geleerden meer te vertellen zouden hebben, dan zou alles beter gaan. Een oorlog is te belangrijk om aan gene raals overgelaten te worden. En dat geldt ook voor diplo maten. Er zijn landen waar nog gebieden niet bewoond zijn en er zijn landen waar een overbevolking is. Waarom doen ze daar niets aan? Geen nationale grenzen meer, dat hier en dat daar. De wetenschapsmensen kunnen wikken en wegen. Je moet echter niet in een te geplande wereld komen te leven. Hoe meer mensen, hoe minder vrijheid. Het is niet verboden om tien kinderen te krijgen, maar het kan gewoon niet meer. Ruimtegebrek. Geldgebrek. Het vloeit uit de situa tie voort dat er minder komen. Welke vraag had je graag gesteld gezien en wat zou daar op je antwoord geweest zijn? Ik heb zelf geen vragen, want ze worden mij altijd gesteld. Ik heb de antwoorden, de vraag los ik voor mezelf op in mijn werk. Als je nu de vraag had gesteld: Zou je graag drie keer leven?, dan had ik geantwoord: Ja, een keer zoals ik nu leef, een keer reizende en een keer lezende. In principe zou ik gewoon het leven van iedereen willen leven, leder mens is zo anders. Je zou door zijn ogen alles In deze omgeving komt het werk van Wolkers tot stand. willen zien, maar je blijft altijd maar in je eigen huid zitten. Als je het eeuwige leven had, zou je niets doen, want dan kan het altijd morgen nog. Onze sterfelijkheid heeft te maken met onze behoefte aan onsterfelijkheid. Voor, tijdens en na het interview zorgde Karina voor allerlei heerlijkheden, zoals veel koffie, whisky en belegde broodjes. De klok draaide rustig door terwijl wij ons pratend, drinkend en etend bezighielden, toen om twee uur de telefoon ging. Het bleek iemand van de Bijenkorf te zijn, die zich afvroeg waar Wolkers bleef. Hij moest namelijk de door hem ge schreven boeken van zijn handtekening voorzien. Snel, maar toch hartelijk (ons de schuld gevend dat hij het vergeten was), nam hij afscheid en vertrok in zijn jeep op weg naar de „Korf". Een half uur later volgden wij zijn voorbeeld en namen afscheid van Karina, die ons gedurende ons uren lange bezoek zo uitstekend verzorgd had. Toen wij twee uur later in de Bijenkorf kwamen om te zien hoe Wolkers het er af bracht, bleek dat hij gedurende deze tijd ruim driehonderd boeken had verkocht. Dit is toch wel een teken dat hij, ondanks de soms krakende kritieken, nog steeds een veelgevraagd schrijver is. De redactie van onze jeugdrubriek 3 LUIK '67, die een jaar geieden van start ging, heeft in de afgelopen tijd enkele wijzigingen ondergaan. In de loop van '67 vertrok Marie- Anne Slinger (Amsterdam), terwijl eind vorig jaar de Bos sche jeugdredactie afscheid nam van Jos Berlo. Begin dit jaar werden de Bossche gelederen nog meer verzwakt door het vertrek van Peter Steenbekkers, een van de jeugd- medewerkers, die zich altijd bijzonder voor 3 LUIK '67 in gespannen heeft. Gelukkig werden de opengevallen plaatsen weer door nieu we enthousiastelingen ingenomen. Margot Vloemans, uit Den Bosch afkomstig, maar in Amsterdam werkzaam en Irene Verheyen, nieuwgekomen in Den Bosch, maar inmiddels al aardig ingeburgerd, werden onze nieuwe redactieleden. Har telijk welkom, Margöt en Irène! Op papier telt de jeugdredactie nu elf leden. Maar omdat Aart Koopmans (Amsterdam) nog steeds 's konings wapen rok draagt en Cor Lange (Rotterdam) cnlangs ook het militaire unifcrm heeft aangetrokken, kan cnze jeugdrubriek nog best enkele nieuwe redactieleden gebruiken. (Waar blijven onze leeftijdgenoten uit het bedrijf?) Ga eens praten met een van de leden van de jeugdredactie of neem eens contact op met de heer Bruggeman in Rotterdam. Heineken heeft een van de beste jeugdrubrieken (daar zijn we echt wel een beetje trots op; mag het?) en in een bedrijf waar zoveel jonge mensen werken is het toch plezierig een eigen jeugdboek in het personeelsblad te kunnen verzorgen. Het woord uitdaging is „in" tegenwoordig. Misschien niet zozeer bij ons, de jeugd, als we! bij de ouderen, die wordan verondersteld cnze rubriek niet te lezen, maar die dat toch echt wel doen. Hoe dan ook, jong of oud, we gebruiken het woord uitdaging figuurlijk, of passen het letterlijk toe. Het laatste gelukkig niet meer in de oude betekenis van iemand de hand schoen toewerpen en hem daarmee uitdagen voor een duel. Als je het goed bekijkt, het nog eens proeft op je tong, is het gewoon een fijn woord. Er zit iets in van jeugdig vuur, van het durven nemen van risico's. En daarom gaan we het hier gebruiken als een u i t- daging aan alle jeugdige collega's in alle gele dingen van ons bedrijf, zowel in Amsterdam, Rotter dam als Den Bosch. Een uitdaging om over de brug te komen met je mening over 3 LUIK, met kritiek en met hoe-het-dan-volgens-jou-zou-moeten-zijn, als je vindt dat het anders, beter zou kunnen. Een uitdaging veronderstelt bij de andere partij durf en jeugdig vuur. Wie neemt de uitdaging aan en wie treedt in het moderne strijdperk? Laat er geen gras over groeien! Stuur je reactie aan de redactie (kamer 9, Rotterdam) of naar een van de jeugdredactieleden in de plaats waar je werkt. Wij van 3 LUIK '67 33

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1968 | | pagina 35