NIET OM DE KNIKKERS
OP DE KLEI DUIVEN BAAN
Zaterdag 7 oktober jl. kwam dit
jagerskwartet op onze uitnodiging
bijeen in Berlicum, niet ver van Den
Bosch, voor een vriendschappelijke
ontmoeting op de kleiduivenbaan. Het
was niet de bedoeling er een wedstrijd
of krachtmeting van te maken, maar
om gewoon met elkaar gezellig een
partijtje te schieten. Inmiddels was,
geheel onverwacht, de heer Kloppen
burg verschenen, die ook graag zijn
krachten op de zwarte, vliegende
schoteltjes wilde beproeven. Kleidui
ven hebben met echte duiven alleen
gemeen, dat ze ook door de lucht
suizen. Ze zijn inderdaad van klei,
hebben de vorm van een diep schotel
tje met een doorsnee van bijna elf
centimeter en een gewicht van ruim
honderd gram. Kleiduiven worden
langs mechanische weg afgeschoten
vanuit twee houten huisjes, waarvan
hij om de eerste duif. Hij krijgt, zoals
dat heet, de duif en wel op het com
mando ,,Pull!", waarna uit het linker
huisje, door een opening in de voor
zijde, met grote snelheid zo'n zwarte
schijf het luchtruim wordt ingeslin-
gerd. De schutter heeft inmiddels het
geweer geschouderd en probeert de
door de lucht voortijlende kleiduif te
raken. Daarna vraagt hij, vanaf
dezelfde post, om een duif uit het
rechter huisje. Op het commando
„Mark!", vertrekt ook vandaar een
vliegende schotel voor een slechts
enkele seconden durende, flitsende
luchtreis. Kwam voor de schutter de
kleiduif de eerste keer als het ware
van achteren, bij „Mark" komt de
duif nagenoeg recht van voren op
hem toe. Als alle deelnemers vanaf
de eerste post geschoten hebben,
neemt men, in dezelfde volgorde, de
kleiduiven vanaf de volgende positie
onder vuur, enzovoort. Steeds wisselt
het ene op palen, het andere op de
grond staat. De afstand tussen de
twee huisjes bedraagt ongeveer dertig
meter. Zoals op de foto's is te zien,
loopt de schietbaan in een halve cirkel
van het ene naar het andere huisje.
Op deze halve cirkel zijn met een
onderlinge afstand van enkele meters
zeven posten (schietposities) uitgezet.
Een achtste post bevindt zich in het
midden tussen de twee huisjes. Per
ronde worden 25 patronen (hagel)
verschoten. Men begint bij de post
vlakbij het linker huisje en iedere
deelnemer vuurt vandaar twee schoten
af. De kleiduiven worden door een
schiettoestel, dat werkt op een zware,
stalen veer, weggeslingerd. Eén man
(in het „hoge" huisje) bedient beide
schiettoestellen. Wanneer alles klaar
is en de schutter gereed staat, vraagt
daarbij de schiethoek ten opzichte van
de voorbijsuizende kleiduif. Op de
achtste post moet de schutter pro
beren de duif, die enkele meters
boven zijn hoofd met grote vaart
overkomt, te raken. Daarna gaat men,
vanaf de twee posten die het dichtst
bij het huisje gelegen zijn, doubletten
schieten. Op het commando „Trek!"
worden twee kleiduiven, de ene kort
na de andere, in de lucht gebracht,
in tegengestelde richting. De schutter
moet nu trachten, snel achter elkaar
vurend, beide duiven te verschalken.
Voor het kleiduivenschieten in de
hiervoor omschreven opstelling ge
bruikt men de Engelse term „skeet".
Een andere vorm, die met het
eveneens Engelse woord „trap"
wordt aangeduid, bestaat hieruit dat
de duiven vanuit een speciaal toestel
De heer De Rooy, die de ontmoeting op de
kleiduivenbaan arrangeerde, in actie.
Noordhollands kampioen kleiduivenschieten,
de heer De Lange, toonde zich ook op deze
Brabantse baan een meesterschutter.
Het schiettoestel (hier in het ,,lage" huisje),
waarmee de kleiduiven naar buiten worden ge
slingerd. Op het toestel ligt een kleiduif, met
de open kant naar beneden, klaar om te worden
afgeschoten.
