Nederland in Canada
Luchtfoto van een gedeelte van de Wereldtentoonstelling met op de voorgrond het Nederlandse paviljoen.
Montreal, augustus. „The greatest show on earth", zo
noemen de Canadezen EXPO '67, waarmee het eeuw
feest van de Federatie wordt gevierd. Alle bescheiden
heid heeft men laten varen: Expo is een groter succes
dan welke optimist ook durfde hopen. Zelfs de Ameri
kanen, die de World Fair flop van 1964 nog maar
nauwelijks te boven zijn. schrijven en spreken enthousiast
over deze wereldtentoonstelling.
Het Nederlandse paviljoen, dat behoort tot de architec
tonische spektakelstukken van Expo, trekt ongeveer zes
procent van de stroom toeristen die Montreal bezoekt.
Tijdens topdagen worden in het Hollandse Huis meer
dan 30.000 gasten geteld. Zeer binnenkort hoopt com
missaris-generaal ir. S. H. Visser de tweemiljoenste
bezoeker te verwelkomen in het paviljoen dat door Time
met nóg zes landenpaviljoens tot „The Best of Expo"
werd gerekend en dat ook door andere Amerikaanse
bladen (Look, Fortune, Montreal Star) om ex- en
interieur wordt geprezen.
Internationale waardering dus voor de Nederlandse
deelneming aan het feest dat Canada gedurende zes
maanden aanricht. Het ontwerp van de Rotterdamse
architecten Eijkelenboom en Middelhoek, een zogenaam
de „space-frame"-constructie waarbinnen wanden, vloe
ren en daken vrij zijn opgehangen, is dank zij ver
scheidene tv-uitzendingen en filmjournaals ook in ons
land wel bekend. De architecten die met hun ontwerp
mede beoogden het tijdelijke karakter van de tentoon
stelling uit te drukken (het frame immers kan vrij
eenvoudig weer worden gedemonteerd om elders, even
tueel in geheel andere vorm, te worden opgebouwd)
zullen voorlopig met hun aluminium buizen constructie
niet verder kunnen experimenteren, want de Nederlandse
regering heeft besloten het paviljoen aan de stad
Montreal te schenken, zoals nog een tiental landen dat
inmiddels reeds hebben gedaan. Het zal daar, met een
nader te bepalen definitieve bestemming, als symbool
van Nederlands industrieel denken, na de Expo aan de
oever van de St. Lawrence rivier blijven herinneren aan
ons land dat met Canada zulke hechte banden heeft.
Niet alleen bracht koningin Juliana, toen nog prinses,
hier met haar gezin de oorlogsjaren door, ons land werd
ook door de Canadese legers bevrijd en meer dan een
halfmiljoen Nederlandse emigranten vonden in Canada
een tweede vaderland. Geen wonder, dat het bezoek van
koningin Juliana aan Canada dit voorjaar zo'n triomf
tocht werd.
In het Nederlands paviljoen hebben Eijkelenboom en
Middelhoek een bijzonder fraaie „Canada-zaal" inge
richt. Een veertien meter vrij „uitkragend" deel van het
gebouw biedt een fascinerend uitzicht op de modernste
stad van Canada, achter het brede water ligt het centrum
met hoog oprijzende wolkenkrabbers die steeds meer de
sky-line van Montreal bepalen. In deze zaal, die altijd
wordt bevolkt door mensen die zich een half uurtje
willen losmaken van alle Expo-rumoer, is het grote
Canada-boek geplaatst, een boek der dankbaarheid, dat
op automatisch omslaande pagina's herinnert aan be
zetting en bevrijding van ons land. Korte teksten in
Frans en Engels geven een toelichting bij de foto-mon
tages. Thank You for bringing Food". Thank You for
Friendship". Dank voor het verslaan van de vijand.
Dank voor de gastvrijheid, enzovoort! De Canadezen
blijken zeer getroffen te zijn door deze uiting van
gevoelens die in Nederland nog zo levend bleven. In de
nabijheid van dit grote Canada-boek wordt een pocket-
