jaarlijkse meesterstuk, de pontonbrug over de Maas,
hadden gemaakt.
Na de oversteek voerde de route ons naar Mook, waar
de laatste verzorgingspost was ingericht. Nadat onze
voeten voor 't laatst waren verzorgd en we ons wat
opgeknapt hadden, togen we naar Malden om daar de
30- en de 50 kilometer lopers op te vangen om met
alle deelnemers tezamen de glorieuze intocht te beginnen.
De 30 kilometer
Behalve enkele „oude" rotten waren de meeste deel
nemers nieuwelingen, die al veel enthousiaste verhalen
hadden gehoord en het nu allemaal zelf wel eens wilden
meemaken. Wel, de kennismaking is bijzonder goed
bevallen. Ondanks de hitte, de dorst en de blaren verliep
alles prima. Vooral op de derde dag (die toch als zwaar
ste van de Vierdaagse bekend staat) ging het bijzonder
snel. Of dit te danken is geweest aan de goede verzorging
van de blaren door één van onze deelnemers de avond
tevoren of het ietwat vreemde ontbijt (cognac, koffie en
een ei) op de dag zelf is niet bekend.
Nabeschouwing
Vermoeide voeten, blaren en verbrande armen en ruggen
vergeten wij spoedig, maar de hulpvaardigheid en team
geest zullen in onze herinnering blijven. Insiders, die
reeds enkele „Vierdaagsen" met Heineken gelopen heb
ben, zijn trots op de „Vierdaagse mensen van 1967", die
bewezen hebben, dat een gemengde brouwerijengroep
één kan zijn in lief en leed.
Het Rotterdamse bestuur dankt tenslotte allen, die door
hun steun en belangstelling of op welke wijze dan ook,
de 51e Vierdaagse tot een waar succes gemaakt hebben,
waarbij we zeker apart moeten vermelden de uitstekende
verzorging van de Bossche Vierdaagse Vereniging en de
dagelijkse bezoeken van de heren Jonkers en Rebel. Het
bestuur hoopt dezelfde leden en nog vele nieuwelingen
op de 52e Vierdaagse te mogen begroeten.
De intocht der gladiatoren
Rustig gezeten op een volgepakte tribune, die we door
de grote drukte slechts met moeite hadden kunnen be
reiken, wachtten wij beladen met de uit Rotterdam mee
gebrachte bloemen, de komst van onze grootmeesters in
de wandelsport af. Wij, dat waren mejuffrouw Roldaan,
mejuffrouw Toneman en een P.U.R. bestuurslid met
echtgenote.
Geïnteresseerd maar nog niet opgewonden keken we
naar de eerste wandelaars, die meer of minder fit binnen
kwamen. Enkelen marcheerden alsof ze net van huis
kwamen, sommigen daarentegen werden binnen „gedra
gen", weer anderen speelden voor clown, terwijl er één
zelfs nog een eindje op zijn handen liep.
(ver\olg op pag. 16)
Pauze met koffie en koek. V.l.n.r. de dames Van de Griend (30 km),
Veenendaal (30 km), Wolkenfeit (40 km) en Scheepers (40 km).
Hoe warm het was (de derde dag).
Vliegende verzorging onderweg.
