Zijn beide Solexen onderhoudt
en repareert hij zelf.
In het schuurtje is een kleine
werkplaats met onder andere
een bankschroef en een slijp-
machientje.
wat hij nu met al die vrije tijd zou gaan doen. „Ik heb
me na mijn pensionering nog geen ogenblik verveeld",
vertrouwt hij ons blijmoedig toe, als we hem op een
middag in juni thuis opzoeken. Thuis, dat is het kleine
huisje aan het stille Hillegondaplein in Hillegersberg,
waar hij samen met zijn vrouw woont. Ze zijn beiden
goed gezond en brengen hun dagen door elk met hun
eigen bezigheden. Zij met het huishoudentje, waarin ze
hem bevorderd heeft tot „kantinebaas", belast met de
zorg voor de koffie en de thee. Hij met zijn liefhebbe
rijen, zijn knutselwerk en zijn twee bromfietsen, die
hij onderhoudt en zelf repareert, wanneer dat nodig is.
Het knutselen heeft hem altijd in het bloed gezeten.
Vroeger, toen hij nog in de machinekamer van de
brouwerij werkte, was hij in zijn vrije tijd al bezig met
het bouwen van nu eens een motortje, dan weer een
kleine stoommachine. Ook repareerde hij toen veel
horloges en klokken, en ook radio's. Zijn horlogemakers-
gereedschap heeft hij nog en zo nu en dan neemt hij
nog graag een uurwerk onder handen.
Op het ogenblik legt hij zich toe op het repareren van
huishoudelijke apparaten. En. niet te vergeten, op het
maken van miniatuurbootjes, waarvan er al drie van
stapel gelopen zijn. Het laatste is juist klaar als wij op
bezoek komen. We zien een kleine motorboot met een
(brandende) schijnwerper op de kajuit en lampjes, die
licht geven in het vooronder. We bewonderen de aan
drijving, een elektromotortje, de overbrenging, de schroef
en het stuurwiel, alles zelf gebouwd. „Weet u wat deze
boot nu gekost heeft?" vraagt de heer Regoort. We
hebben geen idee. „Slechts een rijksdaalder voor het
blik, de rest heb ik zelf uit allerlei onderdelen gemaakt",
komt een beetje trots het antwoord.
Een nieuwe boot staat in gedachten al op stapel. Maar
dat moet er een worden, die meer het idee heeft van een
speedboot. (U ziet, de heer Regoort gaat met zijn tijd
mee!). Liefhebbers zijn er genoeg voor de miniatuur
bootjes. De Regoorts hebben vier kinderen (twee zoons
en twee dochters) en verscheidene kleinkinderen. De
twee zoons zitten „in het motorbedrijf'. Hoe kan het
ook anders, zou je haast zeggen. Eén dochter is vijftien
jaar geleden naar Amerika geëmigreerd en als zij daar
over vertellen, komen al gauw de foto's en zelfs een
kranteknipsel op tafel. Met de trouwfoto's van de andere
kinderen vormt dit alles voor vader en moeder Regoort
een kostbaar bezit.
Prettige herinneringen bewaart de heer Regoort ook aan
de brouwerij waar hij, zoals hij zegt, steeds met plezier
gewerkt heeft. Het Heineken pilsje drinkt hij nog altijd
even graag en het moge dan toevallig zijn, maar juist
op dat moment wordt de nieuwe, maandelijkse voorraad
personeelsbier thuisbezorgd. Er zijn nog andere contacten
met de brouwerij, zoals het jaarlijkse uitstapje. De
Regoorts gaan steeds graag mee („Leuk dit jaar het
Dolfinarium!"), hebben nog geen tocht gemist en vinden
het altijd weer jammer dat het voorbij is.
Wat een voorrecht, dachten wij toen we afscheid namen,
als je zo'n „oude dag" hebben mag.
Het repareren van horloges en andere uurwerken, een van de lief
hebberijen van de 77-jarige gepensioneerde hulpmachinist.
19
