MIJN OUDE DAG KENT GEEN VERVELING
M. C. REGOORT (77):
DIT IS
ZIJN
(18)
HOBBY
Tijdens ons bezoek neemt mevrouw Regoort
even de taak van haar kantinebaas over.
Een deel van het stille Hillegondapleintje, waar op no. 12 (zie de
schaduw van het ronde bord op de gevel) de heer en mevrouw Regoort
wonen.
Dank zij onder andere deze hobby kan de heer Regoort zeggen: „Ik
heb me sinds mijn pensionering nog geen ogenblik verveeld".
Close-up van het elektromotortje, de overbrenging en een deel van
de schroefas van het derde bootje, dat de heer Regoort bouwde.
Vijftien jaar geleden, 62 jaar oud, ging hij met pensioen.
M. (Rinus) C. Regoort, hulpmachinist op de Rotterdamse
brouwerij, had er toen zesenveertig dienstjaren opzitten.
Bijna twintig jaar meer dan zijn vader, die ook bij
Heineken werkte. Als timmerman. Zoon Rinus had,
voor hij als 16-jarige jongen op de brouwerij kwam,
gevaren. Op een sleepboot. Bij Heineken in dienst ge
komen, drukte hij niet zoals dat heet de voet
sporen van zijn vader. Rinus hield meer van het metaal,
van de techniek. Spoedig kwam hij in de machinekamer,
waar hij tot zijn pensionering werkzaam zou blijven.
De heer Regoort is nu zevenenzeventig. Vijftien jaar
geleden stapte hij uit het arbeidsproces, in de gepensio
neerde staat. Al die jaren is hij nu ,,in ruste". Zeg dat
laatste echter vooral niet tegen hem, want hij zou
glimlachend het hoofd schudden. Natuurlijk was er
de overgang van het dagelijkse werk naar het dagelijks
vrij zijn. Die echter geenszins betekende dat hij niet wist