JAZZ
Comblain
la
Tour
1944. De Amerikaanse vlieger Joe Na-
poli wordt in de Ardennen door Duits
afweergeschut aangeschoten. Aan zijn
parachute zweeft hij naar beneden en
belandt in een klein Belgisch dorp, ge
legen aan een snel stromend riviertje
midden tussen de begroeide toppen der
Ardennen: Comblain la Tour, nog geen
40 km bij Luik vandaan.
Met gevaar voor eigen leven verbergen
de inwoners deze Amerikaanse piloot
voor de Duitse patrouilles.
Dan de bevrijding. Met een hospitaal
schip verlaat Joe België en op de terug
weg naar de States peinst hij: Hoe kan
ik deze mensen danken???
Plots weet hij het. Hij zal dit kleine dorp
je aan de Ourthe Europese bekendheid
geven, door aldaar een jaarlijks terug
kerend muziekfestival te organiseren.
overtreft zowel Juan les Pins in Frankrijk,
als Die Berliner Jazz-Tage in Duitsland.
Dit festival vindt plaats op een immens
grasveld, waar een groot podium staat
opgesteld. Tevens vindt men op dat veld
allerlei eet- en drinkkramen, om de in
wendige mens te verzorgen tijdens het
tweedaags rondhangen op het gras. Ook
zijn de Belgische Radio en Televisie en
Radio Luxemburg twee dagen lang ver
tegenwoordigd.
Napoli is met zijn tijd meegegaan. Vorig
jaar heeft hij naast de jazz ook de beat
zijn intrede in Comblain laten doen. In
een geweldige circus-tent kon men luis
teren naar allerlei beat-bands uit alle
delen van de wereld met als hoofd
schotel de Engelse THEM!II
Mijn indruk van dit hele festival is, dat
je hier pas beseft, dat je je toch, al is
Napoli is geheel verknocht aan de jazz,
dus zal het vanzelfsprekend een jazz
festival worden. Het New-port" van
Europa.
Na eindeloos voorbereiden, praten met
regeringen en dergelijke komt er een
aarzelend begin in 1958, met weinig be
kende sterren en een gering aantal be
zoekers. Maar desondanks is het een
succes en Napoli zet door.
Een jaar of vijf geleden hoorde ik van
het jaarlijks terugkerende jazz-festival in
België. En ook ik trok er heen.
Dat jaar had Napoli zeer prominente fi
guren uit alle delen van de wereld als
gast. Onder andere Charly Mingus, een
grandioos bassist uit Amerika, met zijn
quartet, enkele jazz-bands vanachter het
IJzeren Gordijn, musici uit Frankrijk, En
geland en Nederland. Ook zagen wij, zij
het in een ander jaar, de neger-zangeres
Nina Simone. Toen zij zong kon men on
der het 40.000-koppige publiek een speld
horen vallen.
Verder hebben we de saxofonisten Can-
nonball Adderley en John Coltrane gehad
en vorig jaar was er als gastheer Benny
Goodman.
Jazz-Comblain la Tour is uitgegroeid tot
het grootste jazz-festival van Europa; het
het maar twee dagen per jaar, ergens
volkomen vrij kan voelen. Geen politie
agent, die je verbiedt ergens in het hooi
te slapen, niemand, die je verbiedt op de
straat te zitten of te liggen. Je bent hier
echt twee dagen in een soort vrijheids
roes, met als inspiratie voor dit alles
jazz en beat.
Comblain la Tour, dat thans ieder eerste
weekend in augustus bevolkt wordt door
jonge mensen van Skandinavië tot Zuid-
Frankrijk en van Engeland tot aan Oost-
Duitsland, is een muziekfeest van mod
der, regen, kou, weinig slaap, gevrij,
jeugd, en vooral van vrijheid!!!!
Hans
23
