Heerlijk
duurt (het langst) te kort
Eindelijk was het dan zo ver: halver
wege St. Nicolaas en Kerst, op 16
december jl.. het jaarfeest voor Am
sterdam, in het Internationaal congres
centrum van de nieuwe R.A.I.
De opkomst was groot, wat wel te
begrijpen was, gezien de inhoud van
het programma. Ongeveer kwart over
zeven kwamen de eerste feestgangers
binnenstappen. Vrouwtjes met fraaie
kapsels, in modieuze jurkjes of pakjes
(sommigen in mini-rokjes). De man
nen met een scheiding in hun haar, in
kraakwitte overhemden.
De heer Stap begon om vijf over acht
met een woord van welkom, waarbij
niemand vergeten werd. Voorts ver
zocht hij niet in de zaal te roken en
maakte zijn bezwaar duidelijk door
op de (mistige) voetbalwedstrijd Ajax-
Liverpool te wijzen.
Na de gebruikelijke tien minuten te
laat kon de musical .Heerlijk duurt
het langst" beginnen. Een goed Hol
lands produkt van Annie M. G.
Schmidt en Harry Bannink, met in
de hoofdrollen Conny Stuart (Marian)
en Ton van Beek (Ido).
Het stuk handelt over huwelijksmoei
lijkheden. De man gaat er vandoor
Dochter Pink (Francine ter Linden) thuis met
haar Turk (John Kuipers). Links het echtpaar
Marian en Ido.
met zijn secretaresse, die hem zelfs in
bed nog baasje noemt. De vrouw des
huizes gaat met de buurman uit wan
delen. De dochter van het paar (Pink)
komt om de dag met een andere
jongen thuis, met als klapstuk een
Turk, die het almaar over Ankara
heeft.
Kruidenier Kees werd verrukkelijk
gespeeld door Leen Jongewaard. Ten
slotte Wim, de verloofde van Pink,
die tot de uitvinding van een Eurobed
met verschillende mogelijkheden komt.
Tussen de scènes door trad een ballet
groep onder leiding van Rob van der
Linden op, waardoor diverse nummers
leuk en bekwaam ondersteund werden
en het geheel wat meer actie kreeg.
Uit het applaus na afloop viel op te
merken, dat men het geheel erg ge
waardeerd had. Vooral Conny Stuart
kreeg een ware ovatie. De heer Stap
stapte het toneel op en bood alle
acteurs en actrices een doos met
Heineken glazen aan, dit als dank
voor het goede spel. Hij hoopte dat
men bij het drinken hieruit nog even
aan deze avond terug zou denken en
dat de glazen gevuld zouden worden
met
Marian (Conny Stuart) in de kruidenierswinkel
van Kees (Leen Jongewaard).
Hoe vol het was(Amsterdam)
Met nog tintelende handen van het
klappen verliet men de congreszaal
om de nacht verder met dansen door
te brengen. In de foyer speelden ,.De
Gusonians" en in een andere ruimte
zorgde ,,Het Lugano-kwartet" voor
pittige dansmuziek. Ondanks het wat
koele interieur van de R.A.I.-ruimte
en het wat ontnuchterende uitzicht,
kwam de stemming er al gauw in.
Het duurde dan ook niet lang of de
eerste polonaise nam een aanvang.
Zo bracht iedereen op zijn eigen wijze
de avond door, de een versleet een
paar schoenzolen met dansen, de
ander genoot bij het kijken er naar,
met het glas in de hand, en de sigaret
in de mond.
Voor iemand er erg in had was het
feest voorbij. Toch wel wat vermoeid
stapte men om vier uur de gereed-
De balletgroep, die tussen de verschillende
nummers optrad.
staande bussen in, die voor het ver
voer naar huis zorgden. Want ook
hier was het parool: „Glaasje op laat
je rijden".
Het jaarfeest in Amsterdam is zonder
meer een succes geworden. De mensen
die zich hiervoor hebben ingespannen
kunnen tevreden zijn, een 'dank u wel'
aan hen is echt niet overtrokken.
Ad S.
Den Bosch kreeg als hoofdschotel
voor het jaarfeest hetzelfde programma
als Amsterdam. Het bleek een goed
verteerbaar menu te zijn, hoewel toch
soms al dat heerlijke wel wat te lang
duurde. Misschien waren de verwach
tingen, na alle verhalen en recensies
over deze volbloed Nederlandse
musical, iets te hoog gespannen, maar
in ieder geval hebben alle aanwezigen
zich toch bijzonder geamuseerd.
De meningen van de toeschouwers
liepen niet ver uiteen. Conny Stuart
was voor iedereen geweldig, de overige
medewerkers deden wat moegespeeld
22
