i
De postbode van
Adelboden (1950) met
zijn hondekar.
Deze postauto uit 1951
kan maar net tussen
de sneeuwwanden door.
A
Emmendal verzorgt met twee colle
ga's volgens een bepaald rooster de
postbestelling op de route, die langs
de Hornbach naar het centrum van
het Napfgebied leidt. Beneden in het
laagst gelegen deel van het Horn-
bachdal worden met een motorrijtuig
verscheidene depots bediend. Steeds
wanneer de besteller naar het dal te
rugkeert, kan hij bij deze bewaarplaat
sen de nieuwe post in ontvangst
nemen. Op die manier legt hij op
iedere ronde, te voet, 36 kilometer af.
In de winter bij vers gevallen sneeuw
betekent dit stap voor stap door de
witte massa waden. Ski's zijn door de
steilte van het dicht beboste Napf
gebied niet geschikt.
Hemelsbreed liggen de ruim vijftig
gezinnen, die de besteller op zijn
ronde aandoet, zeshonderd meter uit
elkaar. Maar wat voor 'n zeshonderd
meter! Vlakke gedeelten komen op
deze tocht net zo zelden voor als
goudkorrels in de Napfbeek. Als
twee boerderijen op gehoorsafstand
tegenover elkaar liggen, kan men er
zeker van zijn dat er een honderd
meter diepe kloof tussen ligt. Deze
kloof moet de besteller oversteken of
er omheen lopen. En dan nog een, en
weer een. Daar tussendoor moet hij
naar beneden, naar het dal van de
Hornbach, om nieuwe post in ont
vangst te nemen. Meer dan veertig
kilogram nemen ook deze marathon
lopers onder de brievenbestellers niet
graag mee. Juist tegen Kerstmis moet
echter op deze ronde, die wel één
van de langste in Zwitserland is, vaak
in totaal meer dan tweehonderd kilo
gram post worden bezorgd. Daar de
Op zijn ski's trekt deze postbode eenzaam
door de witte wereld.
Ondanks de inspanningen op deze
ronde zou hij echter, zoals hij zelf ver
zekert, met geen van zijn collega's
uit de stad willen ruilen.
Dag in, dag uit
En zo maakt de besteller op het 'plat
teland' dag in, dag uit zijn ronde door
het immer mooie landschap. Met
vaste tred doorloopt hij de seizoenen,
waarmee hij vertrouwd is en waar
van hij toch de romantiek ondergaat.
Hij is om zo te zeggen een bouwsteen
in de kleine, beschaafde wereld, waar
in wij leven. Hij hoort daarbij zoals
de telefoondraden, de alle bochten
volgende spoorstaven of de zich naar
de hemel oprichtende kerktorens.
31
kerstsfeer om zich heen spreiden.
De postbode maakt snel zijn adminis
tratie in orde en dan viert ook hij
Kerstmis. Alleen, want hij is onge
trouwd.
Postbode in het gebied
van de Napf
Alles is betrekkelijk. Terwijl men in
de steden zich bezighoudt met het
vervroegen of later stellen van een
bestelronde, bevinden zich op een
afstand van veertig kilometer van het
hoofdkantoor van de P.T.T. in Bern
bergboeren, die al blij zijn dat de be
steller driemaal in de week pakjes,
brieven en kranten bij hen bezorgt.
Als 's winters de sneeuw echter zó
hoog ligt dat de postbode ieder huis
maar eenmaal per week bedienen kan,
zijn ze daarmee ook tevreden.
De brievenbesteller in Wasen in het
boerderijen, die hij moet bedienen,
erg eenzaam liggen, neemt het 'wan
delende postkantoor' ook de post
stukken, die de bergboeren hebben
mee te geven, op zijn ronde mee.
Want de directie van de posterijen be
paalt dat, waar brievenbussen ont
breken, de besteller verplicht is van
de bevolking postzendingen zonder
extra kosten in ontvangst te nemen.
De postbode in het Napfgebied zou
dit ook zonder voorschrift doen, want
hij is met de mensen daar goed be
vriend. Er heerst grote vreugde, als
de besteller met de post komt. Negen
uur lopen heeft de postbode nodig.
