DIT IS ZIJN HOBBY (16)
De liefde voor de mooie, maar helaas ook nu nog niet
algemeen bekende honkbalsport werd hem welhaast met
de paplepel ingegoten. Samen met zijn vader gaat hij, de
korte broek nog maar goed en wel ontgroeid, kijken naar
de wedstrijden van Blauw Wit. in de jaren voor de oorlog
een van de beste teams van ons land. In die tijd wordt
het verlangen om zelf te spelen geboren en de kiem ge
legd voor een kwart eeuw (en misschien nog langer)
trouw aan een en dezelfde sport. Als zijn vader een
vereniging opricht (T.I.W. Trainen is winnen) kan
hij daarin zijn verlangen in daden omzetten. Hij is dan
veertien jaar oud en leert in T.I.W. het spel van de grond
af. Drie jaar later gaat hij over naar Blauw Wit. waar hij
na een seizoen in het juniorenteam te hebben gespeeld,
meteen in het eerste negental wordt opgesteld, dat we
schrijven inmiddels 1945 in dat jaar en ook in 1946
kampioen van Nederland wordt. In die tijd speelt hij,
zoals dat in honkbaltermen heet, verre veld en eerste
honk.
Tien jaar later, in 1956, treedt hij bij Heineken Rotterdam
in dienst. Zijn nieuwe vereniging wordt Sparta, waarin hij
vijf jaar met bijzonder veel plezier speelt en die hij ook
na zijn overplaatsing in 1961 naar Amsterdam nog enige
tijd trouw blijft. Vanaf zijn achttiende jaar tot nu bij
H.V.A. honkbalt hij onafgebroken in de hoofdklasse.
De honkbalsport bestaat in Nederland ongeveer vijftig
jaar. Het spel werd destijds min of meer ingevoerd door
Amerikaanse schepelingen, die ook hier graag een balletje
wilden slaan. Er werden enkele verenigingen opgericht
en langzamerhand kreeg de honkbalbond meer leden. Na
de oorlog won het spel belangrijk aan populariteit, vooral
door de Amerikaanse en Canadese legerteams, die hier
Links: Het honkbalteam van Sparta dat in 1959 de beker veroverde. Staande, tweede van links Wijnands. Rechts: Spelmoment uit een wedstrijd van
Sparta tegen Edo. Wijnands is juist op tijd op de thuisplaat geland en heeft daarmee een punt voor zijn team gescoord.
Er zijn, althans voor zover wij wetenbij Heineken maar
heel weinig sportbeoefenaars, die in hun tak van sport
zich bij de besten van Nederland mogen scharen. Heel
weinig, of misschien maar één. Die ene kunt u vinden in
Amsterdam. Dit jaar viert hij, zonder enig vertoon en
in 't geheel niet officieel, met veel plezierige gedachten
en toch ook een klein beetje trots, zijn zilveren jubileum
als honkballer. Zijn naam kent u al, A. van Anthony)
Wijnands, 39 jaar, chef onderhoud op onze brouwerij
in de hoofdstad. Zijn taak is ervoor te zorgen dat de
elektrotechnische en de mechanische apparatuur in goede
staat verkeren. Overdag (en een heel enkele keer ook
's nachtszult li hem meestal aantreffen in het bedrijf,
waar de zorg voor genoemde apparatuur zo'n grote rol
speelt. In de weekeinden gaat hij gekleed in het honkbal
tenue, waarin hij op het ogenblik de kleuren van het
hoofdstedelijke H.V.A. verdedigt. In het eerste, dat uit
komt in de hoofdklasse.
