J. P. van der Zeeuw: Het Rode Kruis maakt veli DIT IS ZIJN HOBBY Hier maakt hij een bejaarde dame blij met een grote zak appels. woordenstroom is nauwelijks te stui ten. „Hoe bent u er eigenlijk toe ge komen dit werk te gaan doen?" vragen we, als onze gastheer even op adem moet komen. „Ik was bezig met een E.H.B.O.-cursus," vertelt hij. „Toen ik mijn diploma had behaald in 1960 was dat vroeg ik me af of niet op de een of andere manier de mogelijkheid bestond op dit alles wat dieper in te gaan." Het behalen van het E.H.B.O.-diploma vindt de heer Van der Zeeuw overi gens niets bijzonders. De ,,J. Henry Dunant" is het bekende hospitaal schip van het Rode Kruis, waarop jaarlijks duizenden chronisch zieken een onvergetelijke week beleven. Tot de veie acties die het Rode Kruis op touw zet behoort onder meer het rondbrengen van fruit naar zieken en bejaarden. Hier ziet u de heer Van der Zeeuw bij het verlaten van een Rode-Kruisauto. In deze tijd, zo rond Kerstmis en Nieuwjaar, is het meestal de gewoonte de gebeurtenissen van het afgelopen jaar de revue nog eens te laten passeren. Allerlei herinneringen komen dan weer boven. Herinneringen van persoonlijke aard, maar ook in ruimer verband. Zo denken we bijvoorbeeld aan de geweldige mijlpaal die we dit jaar hebben bereikt met de omzet van twee miljoen hectoliter binnen één boekjaar. Aan de industriële ontwikkeling van ons land. En dan natuurlijk de internationale toestanden niet te vergeten. Hoe dikwijls het woord 'vrede' in deze weken wordt genoemd, weten we allemaal. Maar we weten ook en daarvoor hoeven we niet eens zo ver om ons heen te kijken dat deze vrede nog lang niet is bereikt. Mede daarom leek het ons een goede gedachte in dit Kerstnummer het hobbyverhaal op te nemen van een man, die zich met hart en ziel inzet voor een vereniging, die haar werkzaamheden uitoefent onafhankelijk van ras, huidskleur, godsdienst, geloof of geslacht. We bedoelen het Rode-Kruis werk, waaraan de heer J. P. van der Zeeuw, heftruckchauffeur van onze brouwerij in Amsterdam, elke vrije minuut besteedt. Hoewel de heer Van der Zeeuw dit werk zeer lief heeft, zal hij het zelf waarschijnlijk onder een ander woord dan 'liefhebberij' rangschikken. Niettemin hebben wij gemeend dit verhaal in de rubriek „dit is zijn hobby" te moeten onderbrengen. Als we na aankomst bij de familie Van der Zeeuw in de gezellige huis kamer met een dampende kop koffie die na de vroege treinreis wel dadig aandoet in de gemakkelijk ste stoel zijn gezet, hebben we na enkele minuten van ons gesprek al ontdekt, dat hier een man zit, die zich met een enorm enthousiasme voor het Rode-Kruiswerk inzet. Zijn

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1965 | | pagina 22