Dierenvriend D. van Dam klon
Pingo, een uit Abessinië afkomstige grond-
neushoornvogel.
yEEL valt er eigenlijk niet meer
te vertellen na ons verblijf in
Sierra Leone. De reis naar Nigerië
maakten we per boot, de „Ivoor
kust". Gelukkig konden de bosbok-
ken mee en geen van beiden werd
zeeziek. Het was een hele onderne
ming elke dag de hokken schoon te
maken. Snuf-snuf durfden we niet
uit haar kooi te laten, maar Bambi
wel. Gelukkig kreeg hij geen aan
vechting in zee te springen, al staarde
hij wel een beetje weemoedig naar de
golven. We bleven een paar dagen in
Lagos, waar Bam en Snuf gastvrij
heid genoten op de brouwerij. Het
personeel daar had nog nooit zulke
'honden' gezien! Daarna vertrokken
we naar Kaduna, mijn vrouw en
de drie jongste kinderen per vlieg
tuig en Gerard, de oudste zoon,
de twee bosbokken en ik met
de trein. Ook deze reis doorston
den de bokken goed, maar toch
waren ze blij ten slotte weer in de
huiselijke sfeer terug te zijn. Gedu
rende een jaar bleven ze 's nachts nog
in huis en Bam sliep vaak op de
overloop. Omdat hij echter de gladde
stenen trap niet afdurfde, moest hij
elke ochtend naar beneden gedragen
worden, iets dat hij merkwaardiger
wijs altijd heel geduldig toeliet. Maar
als hij zich bijvoorbeeld in de tuin
bevindt, krijg je hem met geen moge
lijkheid opgetild.
Na een korte poos kregen wij een
nieuwe huisgenoot, Pingo, een uit
Abessinië afkomstige 'ground horn
bill' (grondneushoornvogel). Deze wel
gewapende, maar zeer vriendelijke
zwarte vogel voelde zich al gauw bij
ons thuis en als er iets werd gegeten,
moest je heel goed opletten, anders
In het Kerstnummer van 1963 plaatsten wij een verhaal, geschreven door
ir. D. van Dam, brewery manager te Kaduna (Nigerië), over zijn lief
hebberij: het 'verzamelen' van tropische dieren en het verzenden ervan
naar Artis. Aan het eind van zijn verhaal schreef de heer Van Dam, dat
hij met zijn gezin op het punt stond van Freetown (Sierra Leone) naar
zijn nieuwe standplaats Kaduna te vertrekken. „Over onze belevenissen
daar," aldus besloot de heer Van Dam, „schrijf ik misschien later eens".
Hij heeft zijn belofte gehouden en de draad van het verhaal weer
opgevat. Het doet ons dan ook veel genoegen u in dit Kerstnummer
opnieuw een interessante bijdrage van dierenvriend Van Dam te
kunnen aanbieden.
De schrijver van het
verhaal, ir. Van Dam,
met op zijn schouder
een koeskoes
16
