VOETBALLEN IN ROTTERDAM
Opnieuw overmeesterde het kantoor de bazen
Met een geweldige kopstoot scoort Van Puffelen het eerste doelpunt. V.l.n.r.: Van
GinnekeDen HondSmitVrfrc GulikPuffelen, Dahlhaus en Muller.
Op zaterdag 20 maart jl. kwamen in Rotterdam niet minder dan vijftig
Heineken voetballers binnen de lijnen. Terwijl op het H.B.B.-veld spelers uit
AmsterdamRotterdam en Den Bosch hun beste beentje voorzetten in de
selectiewedstrijden voor de ontmoeting tegen Whitbread, kregen op het terrein
van Transvalia de bazen van Rotterdam gelegenheid revanche te nemen voor
de eind november 1964 tegen het kantoorelftal geleden nederlaag.
Over de laatste wedstrijd wil ik graag
iets meer vertellen. Denkt u niet, dat
er niet serieus en goed gespeeld werd.
Misschien minder goed en serieus dan
op het H.B.B.-veld, maar bij de ont
moeting bazenkantoor stond dan
ook minder (of eigenlijk niets) op het
spel.
Óm maar meteen met de bal in het
net te vallen, de bazen hebben het
weer niet kunnen bolwerken tegen de
pennelikkers. Met de rust keken zij
al tegen een achterstand van 20
aan en toen de weer voortreffelijk
leidende scheidsrechter Kamps voor
het einde blies, was daar nog een doel
punt bijgekomen. Met 30 bleef het
kantoorelftal de bazen opnieuw
de baas. Toegegeven moet worden, dat
de kantoormensen enkele spelers in
hun midden hadden, die echt wel
wisten wat zij met een bal moesten
doen. Spil Van der Burgh bijvoor
beeld was nauwelijks te passeren. Ver
der waren er nog de achterspelers
Nieuwenhuyzen, die niet van ophou
den wist, en Ferdinandus, die ook
menige vijandelijke aanval onderbrak.
Keeper Vermeule (60!) behoefde dan
ook zelden handelend op te treden.
Op het middenveld zwierven Broere
en Bruggeman rond, van wie eerst
genoemde opnieuw een geduchte ver
sterking voor het kantoorelftal bleek.
In de aanvalslinie met (v.l.n.r.) Plat,
Dankloff, Den Hond, Van Puffelen
en Van Ginneke, vormde vooral de
rechtervleugel met de middenvoor
een voortdurende bedreiging voor de
bazen. Spil Dahlhaus en zijn achter
spelers Van Gulik en Smit, geassisteerd
door Cieremans en Puts hadden dan
ook voeten vol werk met het onder
breken van de aanvallen der admi-
nistratievelingen. Het mocht niet
baten, want doelman Kievits, op
nieuw in voortreffelijke vorm, moest
al spoedig na het begin zwichten voor
een kogel door Van Puffelen met het
hoofd afgevuurd. De bazen probeer
den wel de bakens te verzetten en
hun voorhoede, bestaande uit (v.l.n.r.)
Kortekaas, Van der Zijden, Muller,
Van Herwaarden en Holmersma,
drong enkele malen dreigend op,
maar echt gevaarlijk werden hun
aanvallen zelden.
Nog voor de rust schoot Den Hond
de stand naar 20 en daarmee leek
de overwinning wel bekeken. Na de
thee kwamen de bazen echter met
een nieuwe, „geleende" middenvoor,
de rappe Offerman, die nogal wat
verwarring stichtte onder de penne
likkers. Deze verloren op het kritieke
moment twee van hun beste spelers,
Van der Burgh en Van Puffelen, die
beiden geblesseerd raakten. Toen
bovendien Kievits zijn doel verliet om
in de voorhoede te gaan spelen (Van
Herwaarden nam zijn plaats in), werd
het echt even benauwd voor de kan
toormensen. Gelukkig hadden zij twee
invallers, Frenks en Mense, en vooral
dank zij de vasthoudendheid van
Nieuwenhuyzen bleef het heiligdom
van Vermeule voor doorboring ge
spaard. Ook toen de bazen een straf
schop toegewezen kregen: de bal, die
na het harde schot van Kievits tegen
de kruising dreunde, werd door de
administrateurs juichend weggewerkt.
Tegen de verdrukking in bracht
Broere in de slotfase de (eind)stand
op 30.
Ondanks het feit, dat er wat harder
en serieuzer werd gespeeld dan tijdens
de vorige ontmoeting, was het een
fijne wedstrijd. Daarover was men
het in de raadskelder, waar spelers,
supporters, filmers en fotografen een
uurtje later bij een broodje en een
biertje weer bijeenkwamen, roerend
eens. Rechtshalf.
10
