WAT ZIJN
DE WARE
OORZAKEN VAN
AUTO
ONGELUKKEN?
In „Paraat", het maandblad voor de reserve-gemeentepolitie van
Rotterdam, trof de heer W. J. Kroep van onze brouwerij aldaar,
onderstaand artikel aan. Gezien het toenemend aantal automobi
listen, verdient het wellicht aanbeveling dit artikel ook onder de
aandacht van de lezers van Vers van 't Vat te brengen, meende de
heer Kroep. Wij zijn het daarmee geheel eens, ondanks de lengte
van het artikel en de ietwat rauwe zakelijkheid, waarmee het
onderwerp wordt beschreven. - Red.
sectie op de omgekomen bestuurders.
Tot dusverre zijn er 120 auto-onge
lukken onderzocht en uit deze om
vangrijke studie is gebleken dat de
opvatting als zouden rijden met grote
snelheid, verkeersovertredingen en
slechte manieren op de weg de voor
naamste drie oorzaken zijn, niet houd
baar is. Ze zijn factoren van relatief
ondergeschikte betekenis.
Het blijkt dat de meeste dodelijke
ongevallen worden veroorzaakt door
eenvoudige menselijke of mechanische
fouten of door onvoldoende verkeers-
I
De meesten onzer verkeren in de ver
onderstelling, overgeleverd te zijn
aan de genade van bezeten snelheids
duivels die van onze autosnelwegen
levensgevaarlijke vallen maken. Deze
mythe van „de gevaarlijke snelheids
maniak" is een voorbeeld van de
behoefte van de massa een zondebok
te vinden: er moet toch iémand oor
zaak zijn van de erbarmelijke ver
keersonveiligheid welnu, dan kan
het niet anders of het is de man die
met grote snelheid rijdt.
De waarheid is echter veel ingewik
kelder. Meer dan 85 procent van de
verkeersongevallen wordt veroorzaakt
door geheel andere factoren dan snel
heid.
Het volgende ongeval, dat zich af
speelde ergens in Amerika, illustreert
enige der meest voorkomende.
Op een heldere oktoberdag 's middags
om twee uur, reden de dames Jane
Smith en Mabel Jones op een vier
baans autosnelweg. Toen ze boven op
een heuvel kwamen, bereden ze de
linkerweghelft, bestemd voor inhalend
verkeer. Op dat moment liep de rech
ter voorband van de wagen van
juffrouw Smith volkomen leeg. De
auto vloog naar rechts de weg af,
kwam terug en schoot door de mid
denberm heen, recht in de baan van
een tegenligger. Bij de bijna-frontale
botsing kwamen de dames Smith en
Jones om en werd de bestuurder van
de andere wagen dodelijk verwond.
Zes andere passagiers moesten naar
het ziekenhuis worden vervoerd.
Na een kort routine-onderzoek werd
in het politierapport als oorzaak van
het ongeval vermeld: „rijden met te
grote snelheid". Wat de politie betrof
was de zaak hiermede afgedaan en
hadden de snelheidsmaniakken weer
eens een slechte beurt gemaakt. Was
die blaam echter verdiend? Was dit
ongeval werkelijk door een te hoge
snelheid veroorzaakt?
Daartoe in staat gesteld door een
subsidie voor vijf jaar van de Ameri
kaanse Openbare Gezondheidsdienst,
is de medische faculteit van de
Harvard-universiteit een diepgaand
onderzoek begonnen naar de oorzaak
var. dodelijke verkeersongevallen. Dit
onderzoek wordt voortgezet door het
Trauma Research Institute te Cam
bridge, Massachusetts. De speurders
onderzoeken auto-ongelukken met
dodelijke afloop met dezelfde pijn
lijke nauwkeurigheid als die welke
na vliegtuigrampen wordt betracht.
Een groep deskundigen op het gebied
van werktuigkunde en wegenbouw
onderzoekt de verongelukte wagens,
de weg en het verloop van het onge-'
val. Een autotechnicus zoekt naar
eventuele gebreken die de wagen vóór
het ongeval had. Een andere groep
die een patholoog, een chemicus, een
technicus, een socioloog, een internist,
een psychiater, een oogarts, een sta
tisticus, een geestelijke en een jurist
omvat bestudeert de slachtoffers
van het ongeluk. De leden van deze
groep ondervragen overlevenden en
getuigen, alsmede anderen die bekend
zijn met het verleden van de voor
naamste betrokkenen.
In de meeste gevallen verrichten zij
beveiliging. Maar altijd gaan deze
samen.
Bij het onderzoek van het geval
waarbij de dames Smith en Jones
waren betrokken, ontdekte de Har-
vard-groep dat er in feite vier „oor
zaken" voor het gebeurde waren,
ofschoon deze geen van vieren in het
politierapport stonden vermeld.
Ziehier wat zich had afgespeeld:
Oorzaak no. 1. Toen de rechter
voorband van de wagen van juffrouw
Smith plotseling leegliep, werd dit
niet veroorzaakt door een klapband;
hier was sprake van onvoldoende
onderhoud. Een paar weken voor het
ongeval was een van de vrijwel
nieuwe tubeless banden door een
scherpe steen doorboord. De bediende
van een benzinestation had de band
„gerepareerd" door een rubberachtige
substantie in de scheur te gieten. Doch
bij het rijden „werkte" die scheur
voortdurend en daardoor hield het
repsratiemateriaal het niet. (De band
had afgedankt moeten worden. Had
juffrouw Smith erop gestaan dat de
band gerepareerd en niet vervangen
8
