.LIS HEE
EHAALD
Tijdens het Concours hippique „Jumping Amsterdam 1964" stond de
huifkar van de familie Gillis in het RAI-gebouw opgesteld. Over
belangstelling hebben de wereldreizigers niet te klagen gehad. Op
de foto ziet u hoe juist prins Bernhard en prinses Beatrix, die het
Jachtspringconcours op zondag 29 november jl. bijwoonden, voorbij
komen.
Het gezin Gillis staat de pers te woord in de raadskelder te Amster
dam op 26 november jl.
In de raadskelder te Amsterdam vertelde op donderdag
26 november mr. Gillis aan de pers hoe hij en zijn familie
er in geslaagd zijn de gehele tocht Amsterdam-Moskou
met de huifkar af te leggen.
Voor ons Heineken mensen is het wel een teleurstelling,
dat in het zicht van de haven het goede paard Marian
door een ongeval om het leven kwam. Het Heineken
span had toen de huifkar tot op 153 km van de Rus
sische hoofdstad gebracht. Op die plaats viel Marian
met Vera boven op zich, hetgeen inwendige kneuzingen
veroorzaakte, waaraan ze negen uur later overleed. Zo
kwam het dat de huifkar door een geleend span Rus
sische paarden Moskou werd binnengetrokken, terwijl
Vera los naast de wagen werd meegevoerd.
Niettemin hebben de Zeeuwse paarden toch bijna hon
derd procent van de prestatie geleverd, die naar het
oordeel van zeer velen een onmogelijke was. Ze hebben
heel wat zware hellingen moeten nemen, hetgeen ze
zonder bezwaren hebben volbracht.
De familie heeft een bijzonder belangwekkende tocht
gehad, vooral omdat ze in alle landen zeer nauw in
contact met de bevolking heeft gestaan. Ze had alleen
maar prettige ervaringen opgedaan. Overal waren de
mensen even enthousiast en behulpzaam geweest. Niette
min had het gezin de indruk dat Nederland en Tsjecho-
slowakije, wat gastvrijheid en behulpzaamheid betreft,
nog iets boven de rest uitstaken.
De gevolgde route is uiteindelijk anders geworden dan
mr. Gillis oorspronkelijk had uitgestippeld. Onderweg
realiseerde hij zich, dat hij nooit voor de winter in
Moskou zou kunnen zijn als hij via Italië en Grieken
land zou reizen. Daarom is hij van Parijs rechtstreeks
naar het oosten getrokken door Luxemburg, West-
Duitsland, Tsjechoslowakije en Polen, waardoor de
route tot 6000 km verkort werd.
Dertig dagen heeft de familie in Tsjechoslowakije op een
Pools en een Russisch visum moeten wachten.
Toen zond mr. Gillis telegrammen naar Gomulka en
Chroetsjef met als resultaat, dat twee dagen later het
Poolse visum werd verstrekt en dat het Russische visum
zonder meer bij de Russische ambassade in Warschau
kon worden gehaald.
Twee evenementen verdienen nog vermelding.
De oudste dochter, Lee Ann, verloor haar hart aan een
Amerikaanse dienstplichtige helikopterpiloot, waarmee
ze in het huwelijk trad. Ze bleef met haar man in
Ausbach (West-Duitsland) achter.
Verder kreeg het paard Vera een roestige spijker in haar
hoef, dit leverde een ontsteking op, waarvoor ze in
Warschau drie operaties meest ondergaan, die haar
zij het op het nippertje het leven redden. Nu staat
ze gezond en wel in Moskou. De familie maakte de
terugreis namelijk in de huifkar, getrokken door een
stationwagon.
Daarmee keert mr. Gillis terug naar Moskou om Vera
te halen, met een aanhangwagen achter de auto. Hij wil
trachten in Nederland nog een bijpassend paard te
kopen om het span compleet te maken. Met huifkar en
paard zal de familie een standplaats krijgen op de
Wereldtentoonstelling te New York, die 5 april 1965
weer geopend wordt. Daarna denkt hij aan het inrichten
van een reismuseum met al het materiaal, dat hij onder
weg vergaarde. Ook zal de gehele familie een boek
schrijven over haar tocht dwars door de Verenigde
Staten en daarna nog een boek over de reis Amsterdam-
Moskou.
We wensen onze huifkarvrienden hierbij heel veel succes.
