uc koe
kon sckaatsenziïben
ONZE KINDERTON
Het was winter en het had hard
gevroren. Bella de koe keek met grote
ogen door het raampje van de stal
naar de sloot achter de boerderij. Een
paar kinderen waren erop aan het
schaatsenrijden. „Boe. dat zou ik
ook graag willen doen!" riep Bella.
Peter de kat en Hector de hond, die
een beetje warmte hadden gezocht in
de stal, moesten erg lachen. „Woef,
haha!" blafte Hector, „ik zie het al,
een koe op schaatsen! Woefhawoef!"
Maar Peter, die van een grapje hield,
zei: „Ja, waarom zou je het niet eens
proberen, Bella. In het hoekje van
de stal hangen een paar oude schaat
sen van boer Bokkek Als de kinderen
weg zijn, trek je die aan. Wij zullen
je wel helpen."
„Boe. fijn, dank je wel, Peter!"
antwoordde Bella. Toen het avond
werd en de kinderen naar huis gingen,
liepen de drie dieren stilletjes naar de
sloot. Hector droeg de schaatsen in
zijn bek. Gelukkig scheen de volle
maan, zodat er genoeg licht was.
Peter bond de schaatsen stevig vast
aan de achterpoten van de koe.
„Waf, voorpoten omhoog en dan
maar rijden!" riep Hector. De brave
Bella gehoorzaamde. Tjonge, dat viel
lang niet mee. Ze sloeg wild met
haar voorpoten in de lucht en daar,
help. viel ze met een zware bons
op het ijs. Peter en Hector rolden
over de grond van het lachen.
Ze krabbelde overeind en probeerde
het opnieuw. Bong! Daar viel ze
weer. Maar nu gebeurde er iets wat
ze niet hadden verwacht. De koe
zette dapper door en na een uur kon
ze het slootje al op en neer rijden,
zonder ook maar één keer te vallen.
Elke ochtend vroeg, als de mensen
nog sliepen, en elke avond laat, als
ze naar bed waren, oefende Bella.
Na een week kon ze zó geweldig
goed schaatsenrijden, dat Peter en
Hector hun poten in elkaar sloegen
van verbazing.
Op een avond zei de kat: „Morgen
wordt de elfdorpentocht gehouden.
Dat is een grote schaatswedstrijd. De
start is in ons dorpje Mummeldijk.
De schaatsenrijders moeten over een
heleboel meren en langs tien andere
dorpen, 's Middags komen ze in
Mummeldijk terug, want hier is ook
het eindpunt. Maar weet je wat het
erge is? Klaas Stoere is ziek! Hij is
de beste schaatsenrijder uit Mummel
dijk. Iedereen had gehoopt dat hij
zou winnen, maar nu zal er wel
iemand uit een ander dorp als eerste
aankomen."
Bella stampte met haar hoeven en
riep: „Dan doe ik mee! Ik zal de eer
van Mummeldijk verdedigen!"
De volgende ochtend om half acht
begon de wedstrijd. Het was nog zó
donker dat niemand op Bella lette,
die achter in de groep schaatsen
rijders stond. Pang! Dat was het
startschot. Weg reden ze. In het begin
ging het niet zo hard, maar toen het
wat lichter werd, zetten de rijders er
een flinke vaart in.
Bella deed goed haar best. „Het is
een lange tocht, hè!" riep een man
die naast haar reed. „Boe. ant
woordde Bella beleefd. De man keek
verwonderd opzij. „Help, een koe!"
gilde hij. Bijna was hij gevallen. De
mensen langs de kant lieten hun
monden openvallen van verbazing
toen Bella voorbijkwam.
Na een paar uur rijden, werden de
meeste mannen een beetje moe. Maar
Bella was veel sterker dan zij. Eén
voor één haalde zij de schaatsen
rijders in en 's middags kwam zij met
een grote voorsprong als nummer
één in Mummeldijk aan.
„Nee maar!" riepen alle toeschou
wers, „dat is een koe! De koe van
boer Bokkel! Hoera, een koe uit
Mummeldijk heeft het gewonnen!
Hiephiephoera!
Sommige mensen uit andere dorpen
protesteerden, maar er stond nergens
in het reglement dat er géén koe aan
de wedstrijd mocht meedoen. Bella
kreeg een mooie beker en een grote
koek, die ze eerlijk met Peter en
Hector deelde, 's Avonds was er
groot feest in Mummeldijk, want alle
mensen waren even blij dat een koe
uit hun dorp de eerste prijs had ge
wonnen.
Jim Keulemans
21
