Drie Bossche Heineken deelnemers en route.
V.l.n.r. de heren Pieters, Schriemer en Reppel.
daagse gingen deelnemen. En dan
waren daar natuurlijk weer de Isra
eli's, zowel burgers als het befaamde,
respect afdwingende militaire con
tingent. De verbroedering, die door
dit geweldige sportevenement teweeg
wordt gebracht, (ik denk o.a. aan de
altijd weer indrukwekkende vlaggen-
parade in het Nijmeegse Goffert Sta
dion), is zonder meer een lichtend
voorbeeld voor onze zo in alle op
zichten verdeelde wereld.
De Koninklijke Nederlandse Bond
voor Lichamelijke Opvoeding, die
deze internationale sportmanifestatie
organiseert, zou er mijns inziens daar
om goed aan doen, voor zover zulks
wellicht nog niet het geval is, de
culturele en opvoedkundige organi
satie van de Verenigde Naties in haar
activiteiten ten aanzien van de Vier
daagse te betrekken. Op deze wijze
zou onze Koninklijke Bond, zij het
bescheiden, kunnen medewerken aan
de totstandkoming van een gezonde
samenleving, waarin blank en bruin,
goedgesitueerden en minderbedeel
den, elkaar zonder schroom en wat
dies meer zij, tegemoet kunnen treden.
Zou het niet fantastisch zijn, indien
aan de Gouden Vierdaagse in 1966
o.m. werd deelgenomen door een
groep burger medewerkers en een
detachement militairen van de Ver
enigde Naties?! Een dergelijke deel
name zou, naar mijn mening, met
recht als een kroon op het werk van
onze K.N.B.v.L.O. gezien mogen
worden!
Na deze min of meer filosofische
beschouwing keer ik terug tot de
achter ons liggende 48ste Vierdaagse
om u daarover nog het een en ander
te verhalen, in 't bijzonder datgene,
wat onze Heineken deelneemsters en
deelnemers meemaakten.
De 55 km lopers, op welk parcours
de heren Jonas (Rotterdam) en Schrie
mer (Den Bosch), alsmede onze
Engelse vrienden Mr. Heath en Mr.
Kyle, uitkwamen, moesten elke mars
morgen al vroeg uit de veren. Het
was me de afstand dan ook wel! In
de eerste ochtenduren van de vier
marsdagen was de temperatuur nog
vrij laag, maar naarmate de dag
vorderde, scheen de zon onbarmhartig
op het wandellegioen en werd het
duidelijk, dat alleen de goed-getrain-
de en geharde tippelaars de finish
zouden halen. De heer Schriemer heeft
nog al wat last gehad met zijn
knieën, maar dank zij zijn sterk
uithoudingsvermogen, heeft hij de
220 km toch tot een goed einde weten
te brengen. Taaie Mr. Heath, die aan
zijn tweede Vierdaagse deelnam en
deze afstand (ongeveer Nijmegen-
Amsterdam en terug!) onder zijn voe
ten liet „doorglijden", gaf aan het
einde van de laatste dag volmondig
toe, dat het een zware opgave was
geweest. Met het dappere Rotterdamse
Heineken wandelclublid, de heer
Jonas (die dit geintje al eens meer
aan de hand had gehad!) en „new
comer" Mr. Kyle, bleven deze vier
bedwingers van de grootste afstand
echter, tesamen met de overige Hei
neken deelnemers en Engelse vrienden
op het 40 en 30 km parcours, trouw
aan het devies „HALEN ZUMME 't!"
van de 's-Hertogenbossche Vierdaagse
Verzorgingsdienst, aan wier uitste
kende zorgen onze mensen gedurende
de vier wandeldagen waren toever
trouwd. Voor onze „veertigers" de
dames Van Kessel en Geertsema (Den
Bosch) en de heren Heller Jr., Pieters
(beiden eveneens Den Bosch), Van
der Hoff (Rotterdam) en onze drie
Engelse vrienden, moeder, dochter
en zoon Kyle, rinkelde de wekker
's morgens wat later. Doch ook onder
onze vijf Heineken „routiniers" waren
er, bij wie het allemaal niet altijd van
een leien dakje ging, neen, cadeau
kregen ze het beslist niet, maar dat
was ook niet de bedoeling. De pres
tatie, die door onze drie Engelse
wandelaars op deze afstand werd
geleverd, is er een van de bovenste
plank en ik wil hen daarmede gaarne
nogmaals vanaf deze plaats hartelijk
gelukwensen. Het is dan ook zo, dat
een totale afstand van 160 km (Nij-
megen-Winterswijk en terug) er stellig
een is, waartegen je toch echt wel
„U" mag zeggen! Tenslotte onze
debutanten in deze Vierdaagse. Nu,
zij hebben een uitstekend figuur ge
slagen en ik vind het altijd nog ge
weldig om in vier op elkaar volgende
dagen 120 km te voet af te leggen.
(Wat dacht u ervan: bijna de afstand
Nijmegen-Eindhoven en terug?).
Onder degenen, die hun eerste succes
volle schreden op het Vierdaagse pad
hebben gezet en die volgend jaar
„as 't effe kan" wéér present hopen
te zijn waren de dames Veenendaal
(bravo Hetty!) en Wolkenfeit en de
heren Kramer en Rispens (allen uit
Rotterdam), alsmede onze Bossche
Wandelclubleden, de heren Reppel en
Kropman. Laatstgenoemde, die er tot
kort voor de Vierdaagse nog aan
twijfelde of hij het wel zou kunnen
halen, was op de avond van de
laatste dag zo fris als een hoentje!
Zonder blikken of blozen vroeg hij
mij of het met de marsleiding van de
Vierdaagse misschien was te regelen,
dat hij de dag daarop, zaterdags dus,
nog „even" 40 km zou mogen gaan
lopen, om zodoende toch als „veer
tiger" gekwalificeerd te kunnen wor
den. Hallo „De fijnste vakantie
die ik tot nog toe beleefd heb!", ver
trouwde hij me toe. Ja, en dan (last
but not least) even de heer Reppel
onder de loupe, ('t Moet wel een
flinke loupe zijn, gezienenfin
u begrijpt 't wel). Iedere deelnemer
De drie dappere 30 km wandelaars aan de
finish; v.l.n.r. mej. Wolkenfeit (R'dam), de heer
Reppel (Den Bosch) en mej. Veenendaal (R'dam).
ontving bij de aanmelding op maan
dagmiddag 27 juli o.m. een papier,
waarop de marsleider van deze 48-ste
Vierdaagse, de luitenant-kolonel b.d.
F. Breunese, negen uiterst belangrijke
punten onder de aandacht van alle
deelnemers bracht. Punt 5 daarvan
luidde: „Eet voor de start, althans in
de loop van de morgen een goed ont
bijt en zorg er tevens voor bij de
koffiemaaltijd en de warme maaltijd
voldoende voedsel tot u te nemen".
Als er één punt is, waaraan de heer
Reppel de grootst mogelijke aandacht
heeft besteed, is het zonder meer dit
punt 5 geweest. Deze altijd goedge
luimde man (je blijft lachen met
hem!) zag in deelname aan de Vier
daagse hét middel om verlies aan
