~/~lóe ^J>u^eLtje
beozifö (vez?
Mk Hjfj
ONZE KINDERTON
Onder een stoel in de tuin lag een
bolletje wol. Een mevrouw had daar
zitten breien, maar zij was naar de
keuken gegaan om voor het eten te
zorgen. „Wacht", dacht Bello de
hond, „er is toch niemand die op me
let, ik ga er fijn mee spelen." Hij
pakte het bolletje tussen zijn tanden
en holde ermee de tuin uit en het bos
in, dat aan de overkant van de weg
lag. Zo, hier kon niemand hem zien.
Telkens wierp Bello het bolletje zo
hoog mogelijk de lucht in en dan
probeerde hij het weer op te vangen
in z'n bek. Dat was nog eens een leuk
spelletje!
Hoor, daar klonk het fluitje van z'n
baas. Hij moest thuis komen. Bello
rende zo snel hij kon terug. Maar wat
dom! Hij liet het bolletje wol liggen!
Toen het nacht was geworden en de
maan scheen, waren er drie konijntjes
in het bos aan het spelen. Ruffeltje,
Snuffeltje en Puffeltje heetten zij. „Hé
jongens", riep Snuffeltje opeens. „Wat
ligt daar voor een gek rond ding?"
„O, dat weet ik wel", antwoordde
Ruffeltje, die de slimste was van de
drie. „Dat is een voetbal. Ik heb wel
eens gezien hoe de jongens uit het
dorp ermee spelen. Je moet er tegen
schoppen en er hard achteraan lopen.
Kom mee, dan gaan wij dat ook
doen!"
Tjonge, wat hadden die konijntjes
een pret. Ze voetbalden naar harte
lust. Maar ze zagen niet dat het
uiteinde van de draad wol was los
geraakt. Puffeltje wilde een gewel
dige schop geven, maar hé, wat
was dat? De draad bleef om z'n
pootje zitten. Hij draaide zich ver
baasd om, maar owee, nu zat de
draad wol om alle twee z'n achter
pootjes gewonden. Puffeltje ging ze
nuwachtig over de grond rollen om
die lastige draad kwijt te raken.
Maar dat had hij nu juist niet moeten
doen! Het werd zo nog veel erger!
Door dat rollen wikkelde hij zich
steeds meer in de wol. Op het laatst
kon hij zijn pootjes niet eens meer
bewegen.
De twee andere konijntjes hadden
eerst erg gelachen toen ze hun
vriendje daar zo gek zagen spartelen,
maar ze werden toch wel een beetje
angstig toen Puffeltje begon te huilen.
Puffeltje raakte steeds meer in de
knel. En met al die wol om zich heen
kreeg hij het nog benauwder dan
eerst al het geval was. Door twee
draadjes heen kon hij nog juist zien
dat Ruffeltje en Snuffeltje ook zo
gauw geen raad ermee wisten.
„Help, snifsnifmaak me los, snif-
snifik kan me niet meer bewe
gen!" snikte hij. Ja, maar dat was
niet zo gemakkelijk! Ruffeltje en
Snuffeltje probeerden het wel, maar
het lukte niet. Zij durfden de draad
ook niet door te knagen, want dan
zouden ze Puffeltje misschien pijn
doen.
„Weet je wat!" riep Ruffeltje. „We
gaan naar kabouter Wijsneus. Die
weet overal raad op." De twee ko
nijntjes pakten Puffeltje ieder aan
een kant beet en droegen hem zo naar
het huisje van de kabouter. Wijsneus
keek erg verbaasd toen ze Puffeltje
voor hem neerlegden. „Hihi
giechelde hij. „Wat is er met Puf
feltje gebeurd? Hebben jullie een
pakje van hem gemaakt?" Ruffeltje
en Snuffeltje vertelden hoe het ge
komen was. „Zo, zo", zei Wijsneus
en hij trok eens aan zijn lange baard.
„En nu moet ik zeker jullie vriendje
bevrijden? Nu, dat is niet zo moei
lijk. Draag hem die heuvel maar eens
°P-"
De heuvel op? De twee konijntjes be
grepen niet waarom, maar ze ge
hoorzaamden toch braaf. Oef, was
dat sjouwen! Toen ze boven waren,
zei Wijsneus: „Zo, leg Puffeltje hier
maar neer. Nu even kijken waar het
eind van de woldraad is. Ha, hier
heb ik 'm al te pakken. Zo, die houd
ik goed vast, en dan: hoepla!" Hij
gaf Puffeltje een duwtje met zijn
voet. Deze rolde daardoor de heuvel
af, sneller, steeds sneller. Wijsneus
hield het eind van de draad goed
vast en zo werd het konijntje vanzelf
weer uit de wol gewikkeld. Beneden
gekomen, sprong Puffeltje vrolijk
overeind. Hij was vrij!
„Heel hartelijk bedankt, mijnheer
Wijsneus!" riepen de konijntjes. „Hoe
kunnen we u belonen?"
„Ik zou graag die lange draad wol
willen houden", zei de kabouter.
„Daar kan ik een lekker warm
hemdje van breien voor de winter."
Dat vonden de konijntjes natuurlijk
goed. Ze zeiden kabouter Wijsneus
vriendelijk goeiendag en gingen toen
weer vrolijk in het bos spelen.
]im Keulemans
/Mgm jiWis
27