~/~lóe ^J>u^eLtje beozifö (vez? Mk Hjfj ONZE KINDERTON Onder een stoel in de tuin lag een bolletje wol. Een mevrouw had daar zitten breien, maar zij was naar de keuken gegaan om voor het eten te zorgen. „Wacht", dacht Bello de hond, „er is toch niemand die op me let, ik ga er fijn mee spelen." Hij pakte het bolletje tussen zijn tanden en holde ermee de tuin uit en het bos in, dat aan de overkant van de weg lag. Zo, hier kon niemand hem zien. Telkens wierp Bello het bolletje zo hoog mogelijk de lucht in en dan probeerde hij het weer op te vangen in z'n bek. Dat was nog eens een leuk spelletje! Hoor, daar klonk het fluitje van z'n baas. Hij moest thuis komen. Bello rende zo snel hij kon terug. Maar wat dom! Hij liet het bolletje wol liggen! Toen het nacht was geworden en de maan scheen, waren er drie konijntjes in het bos aan het spelen. Ruffeltje, Snuffeltje en Puffeltje heetten zij. „Hé jongens", riep Snuffeltje opeens. „Wat ligt daar voor een gek rond ding?" „O, dat weet ik wel", antwoordde Ruffeltje, die de slimste was van de drie. „Dat is een voetbal. Ik heb wel eens gezien hoe de jongens uit het dorp ermee spelen. Je moet er tegen schoppen en er hard achteraan lopen. Kom mee, dan gaan wij dat ook doen!" Tjonge, wat hadden die konijntjes een pret. Ze voetbalden naar harte lust. Maar ze zagen niet dat het uiteinde van de draad wol was los geraakt. Puffeltje wilde een gewel dige schop geven, maar hé, wat was dat? De draad bleef om z'n pootje zitten. Hij draaide zich ver baasd om, maar owee, nu zat de draad wol om alle twee z'n achter pootjes gewonden. Puffeltje ging ze nuwachtig over de grond rollen om die lastige draad kwijt te raken. Maar dat had hij nu juist niet moeten doen! Het werd zo nog veel erger! Door dat rollen wikkelde hij zich steeds meer in de wol. Op het laatst kon hij zijn pootjes niet eens meer bewegen. De twee andere konijntjes hadden eerst erg gelachen toen ze hun vriendje daar zo gek zagen spartelen, maar ze werden toch wel een beetje angstig toen Puffeltje begon te huilen. Puffeltje raakte steeds meer in de knel. En met al die wol om zich heen kreeg hij het nog benauwder dan eerst al het geval was. Door twee draadjes heen kon hij nog juist zien dat Ruffeltje en Snuffeltje ook zo gauw geen raad ermee wisten. „Help, snifsnifmaak me los, snif- snifik kan me niet meer bewe gen!" snikte hij. Ja, maar dat was niet zo gemakkelijk! Ruffeltje en Snuffeltje probeerden het wel, maar het lukte niet. Zij durfden de draad ook niet door te knagen, want dan zouden ze Puffeltje misschien pijn doen. „Weet je wat!" riep Ruffeltje. „We gaan naar kabouter Wijsneus. Die weet overal raad op." De twee ko nijntjes pakten Puffeltje ieder aan een kant beet en droegen hem zo naar het huisje van de kabouter. Wijsneus keek erg verbaasd toen ze Puffeltje voor hem neerlegden. „Hihi giechelde hij. „Wat is er met Puf feltje gebeurd? Hebben jullie een pakje van hem gemaakt?" Ruffeltje en Snuffeltje vertelden hoe het ge komen was. „Zo, zo", zei Wijsneus en hij trok eens aan zijn lange baard. „En nu moet ik zeker jullie vriendje bevrijden? Nu, dat is niet zo moei lijk. Draag hem die heuvel maar eens °P-" De heuvel op? De twee konijntjes be grepen niet waarom, maar ze ge hoorzaamden toch braaf. Oef, was dat sjouwen! Toen ze boven waren, zei Wijsneus: „Zo, leg Puffeltje hier maar neer. Nu even kijken waar het eind van de woldraad is. Ha, hier heb ik 'm al te pakken. Zo, die houd ik goed vast, en dan: hoepla!" Hij gaf Puffeltje een duwtje met zijn voet. Deze rolde daardoor de heuvel af, sneller, steeds sneller. Wijsneus hield het eind van de draad goed vast en zo werd het konijntje vanzelf weer uit de wol gewikkeld. Beneden gekomen, sprong Puffeltje vrolijk overeind. Hij was vrij! „Heel hartelijk bedankt, mijnheer Wijsneus!" riepen de konijntjes. „Hoe kunnen we u belonen?" „Ik zou graag die lange draad wol willen houden", zei de kabouter. „Daar kan ik een lekker warm hemdje van breien voor de winter." Dat vonden de konijntjes natuurlijk goed. Ze zeiden kabouter Wijsneus vriendelijk goeiendag en gingen toen weer vrolijk in het bos spelen. ]im Keulemans /Mgm jiWis 27

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1964 | | pagina 29