scftcoc tczen
can ^ImbbcCbaHi
De burgemeester van Zwibbeldam
was ontevreden. „Ik zou zo graag
willen dat ons dorp beroemd werd,"
zei hij, „maar niemand komt naar
Zwibbeldam, omdat hier niets te zien
of te beleven valt. Dat moet anders
worden."
Nog diezelfde avond schreef hij een
lange brief aan Karei Papwang, de
dikste man van het land. Hij vroeg
of Karei in Zwibbeldam wilde komen
wonen. Dan zou hij elke dag twintig
liter melk, vijf biefstukken en tien
worsten cadeau krijgen. Ja, dat wilde
Karei Papwang wel. Een week later
woonde hij al in Zwibbeldam. Nu
werd het druk in het dorp. Overal
vandaan kwamen mensen om naar
de dikste man te kijken. De burge
meester was heel tevreden.
Maar ach, dat duurde niet lang.
Karei Papwang verlangde terug naar
het dorpje waar hij altijd gewoond
had. Van heimwee werd hij zó mager,
dat hij al gauw helemaal niet meer
de dikste man van het land was.
De burgemeester stuurde Karei Pap
wang terug naar zijn eigen dorpje.
„Nu moet ik weer iets anders ver
zinnen," mopperde hij. „Maar Zwib
beldam zal beroemd worden!"
Op zekere dag ging hij naar de hoofd
stad van het land. Daar kocht hij bij
een groot circus iets heel bijzonders.
Het was een sprekende ezel!
Weldra kwamen uit het hele land de
mensen weer naar Zwibbeldam toe.
Ze wilden allemaal de sprekende ezel
wel eens zien en horen.
Maar de ezel was een onvriendelijk
dier. Het enige wat hij zeggen kon,
was: „Ga weg, of ik geef je een
schop!" En dat zei hij niet alleen,
hij deed het ook! Heel veel mensen
kwamen met blauwe plekken uit
Zwibbeldam terug. Nee, dat was ook
niets. De burgemeester verkocht de
ezel weer. Daarna ging hij met va
kantie naar Italië, om eens flink uit
te rusten. Toen hij terugkwam, zei hij
opgewekt tegen iedereen: „Nu weet
ik wat we moeten doen! In Italië ben
ik in het stadje Pisa geweest. Daar
hebben ze een toren die scheef staat.
Uit de hele wereld komen de mensen
onze
Dan
er naar kijken. Wij moeten
kerktoren ook scheef trekken,
wordt Zwibbeldam wereldberoemd!"
De volgende avond kwamen alle
sterke mannen uit Zwibbeldam bij
elkaar. Ze bonden een lang en sterk
touw aan het topje van de kerktoren
en begonnen te trekken zo hard
konden. Na tien avonden
burgemeester blij:
nep
de
ze
trekken,
„Ja, hij
staat al een béétje scheef!" Na een
paar weken stond de toren van Zwib
beldam zó scheef, dat het angstig was
om te zien. Er kwamen honderden
vreemdelingen naar het dorp om er
naar te kijken.
Maar op zekere dag kwam de keizer
van het land in Zwibbeldam. Hij
was erg boos toen hij de scheve
toren zag. „Dat is heel gevaarlijk!"
riep hij. „Die toren moet onmiddellijk
weer recht gezet worden, anders ge
beuren er ongelukken!"
Ja, wat de keizer zei, moest natuur
lijk gebeuren. Weer gingen de sterke
mannen van Zwibbeldam iedere
avond naar het marktplein om aan
het touw te trekken, net zo lang tot
dat de toren weer mooi recht stond.
De burgemeester was erg bedroefd.
„Nu geef ik de moed op," zei hij.
Maar juist tóén gebeurde er iets heel
bijzonders.
In de hoofdstad van het land werden
wedstrijden gehouden in het touw
trekken. Het ging om het wereld
kampioenschap. De sterke mannen
uit Zwibbeldam deden ook mee.
En wat niemand gedacht had, ge
beurde. Zij werden wereldkampioen!
Dat kwam natuurlijk, omdat ze zo
goed geoefend hadden door aan de
kerktoren te trekken.
Duizenden mensen kwamen naar het
dorpje om de sterke mannen van
Zwibbeldam met eigen ogen te zien.
Zwibbeldam was opeens een heel be
roemd dorp geworden.
Zo had de burgemeester dus op het
allerlaatst toch nog zijn zin gekregen!
Jim Keulemans
23
