WBL9h9Ê
(foto: Artis)
hebben. Artis schreef namelijk, dat er geen enkele
kikker in de doos zat, het waren allemaal padden!
Gedurende ons verlof in Nederland zijn wij ver
scheidene keren met de kinderen naar Artis geweest
en wij kunnen het ons ingebeeld hebben natuurlijk,
maar het was alsof de pythons ons herkenden. Voor
dat wij naar Sierra Leone vertrokken, kregen we
weer een uitgebreide verlanglijst mee. Nu echter
vroeg Artis heel andere dieren: kameleons, skinks,
krokodillen, colobus apen en dwergnijlpaarden. Nu
is het altijd tamelijk moeilijk om de nodige con
tacten voor het verkrijgen van dieren te leggen,
maar deze keer ging dit wel erg gemakkelijk. Enkele
medepassagiers op ons schip, de „Congokust", bleken
namelijk verbonden te zijn aan het Fourah Bay
College te Freetown. Dit ontdekten wij na ettelijke
liters Heineken fustbier, dat op de „Congokust"
voor weinig geld met gulle hand geschonken werd.
Zodoende kwamen wij kort na onze aankomst in
contact met de beheerder van de dieren, die op deze
universiteit gehouden worden. Dit leverde verschei-
VERZOEK
Van de zijde van Artis ontvingen wij het
volgende verzoek: „U zoudt ons", zo schreef
de heer Fr. de Graaf, bioloog Aquarium en
Reptielenhuis, „een groot plezier doen door in
uw personeelsblad een oproep te plaatsen voor
meer hulp, zoals wij die nu al enige faren van
de heer Van Dam ontvangen, evenals van de
heer Krüs in Singapore."
Ook van de zijde van Blij dorp zal deze hulp
op hoge prijs gesteld worden, zo verzekerde
ons de directie van de Rotterdamse dierentuin.
Red.)
Vanuit Freetown verzond de heer Van Dam de op deze pagina's afge
beelde dieren naar Artis. U ziet achtereenvolgens: (hiernaast) een
nijlkrokodil en een breedvoorhoofdkrokodil
dene dieren op, onder andere een nijlwaraan, een
nijlkrokodil, een breedvoorhoofdkrokodil, een knaap
van een python (7 meter lang!), enkele schildpadden
en landkrabben. Het kostte uiteraard heel wat over
redingskracht om onze python in een moutzak te
laten kruipen, maar zodra zag hij er een flinke muis
in verdwijnen, of hij er achter aan!
Vertrouwd met slangen zijn wij echter geworden
door toedoen van iemand, die ook op de brouwerij
in Freetown werkte. Het was voor ons natuurlijk
wel een grote teleurstelling toen we hoorden, dat
zijn dieren naar Blijdorp gingen!
In Sierra Leone kregen we ons eerste huisdier, af
komstig uit het land zelf: een bosbok, bushbuck of
harnessed antilope. Na lang wikken en wegen werd
de uiterst originele naam Bambi gekozen. Het duurde
ongeveer zes weken voordat hij gewend was. Toen
Sint Nicolaas ons bezocht, lag hij rustig midden in
de kamer te herkauwen terwijl de veertien kinderen
onder leiding van zestien ouderen een oorverdovend
lawaai maakten! En wij kregen de indruk, dat hij
de meeste pepernoten verschalkte!!
een leerschildpad(foto Artis)
Sindsdien is Bambi flink gegroeid, heeft zeer harde,
puntige horens gekregen, maar blijft 's avonds een
trouwe huisgenoot, die rustig voor een stoel ligt,
samen met de hond. Het is volgens ons dan ook een
sprookje, dat verschillende dieren niet met elkaar
kunnen opschieten. Toen wij de hond pas hadden,
zag Bambi hem gewoon niet!
In februari 1963 waren wij zo gelukkig een vrou
welijke soortgenoot van Bambi te vinden: Snuf-snuf.
In tegenstelling tot Bam, die nu een echt zwaar
beest is geworden, is Snuf-snuf een zeer elegant
diertje met de gang van een mannequin, zeer beval
lig en op de punten van haar hoefjes. Gelukkig
kunnen zij goed met elkaar opschieten en wij hopen,
28
