De straatjes in Hydra bestaan uit trappen; het
vrachtvervoer vindt er per ezel plaats.
Enkele opnamen van het Erechtheum, een tempel op de Acropolis.
de klassen te groot zouden worden. Dit
was wel te merken als bij onze inkopen
de bedragen opgeteld moesten worden,
veelal een moeilijke zaak! De gesprekken
van de getrouwde vrouwen draaien steeds
om twee onderwerpen: de bruidschat en
de kinderen. De kinderen ontvangen hun
naam pas bij de doop en daar de doop
wel jaren uitgesteld kan worden, blijven
de kinderen vaak heel lang naamloos.
Kinderadoptie komt veel voor. Ten
slotte, om in dit vakantieverhaal nog even
over werken te praten, in de hete mid
daguren wordt niet gewerkt, de schade"
haalt men 's avonds van zes tot acht in.
De rest van ons verblijf in Griekenland
brachten we door op Lagonissi-beach,
een schiereilandje waarop een hotel staat.
Ondanks de zomerse temperatuur was
het kristalheldere water te koud om in te
zwemmen. De kinderen konden schelpen
en prachtig gekleurde stenen zoeken of
we maakten wandelingen in de heuvels.
Daar kwamen we dikwijls een klingelende
kudde tegen met een herder, die op ons
vriendelijke „kalimèra" (goedemorgen)
verbaasd ook kalimèra" zei en dan soms
een heel verhaal afstak, waarin het woord
,,americani" voorkwam, mogelijk omdat
mijn zoon een wit, Amerikaans matrozen-
petje droeg (zijn souvenir uit Grieken
land, dat ook in Amsterdam te koop is!)
En als we dan ,,oichi, oichi, Holland" zei
den („nee, nee, Holland"), dan lachte zijn
hele gezicht. Hollanders schijnen er wel
gezien te zijn.
Maar ook aan onze vakantie kwam een
eind. Woensdagmorgen 24 april gingen
we per auto naar het vliegveld even bui
ten Athene. Na wat gezoek en geharre
war omdat de stewardessen elkaar tegen
spraken, zaten we toch eindelijk in onze
Queen Olga" van de Olympic Airways.
Rest me nog te vertellen, dat het Griekse
bier ,,Fix" heel goed is, alleen nogal prij
zig, en dat de enige, zuiver persoonlijke,
„schaduwzijde" van mijn verblijf in Athe
ne was, dat ik al die tijd de uitslag van
de wedstrijd Feijenoord-Benfica van 10
april niet wist!
En toen we na tussenlandingen in Zürich
en Frankfort Nederland weer onder ons
zagen, zeiden we tegen elkaar: „Wat is
alles hier sappig, wat is ons land toch
mooi, zo fris! Wat een verschil met Grie
kenland, waar het nu al dor begon te
worden en waar het 's zomers voor ons
aan regen gewende Hollanders niet uit te
houden zou zijn".
We zijn weer thuis. Vol herinneringen,
met alle foto's die we graag gemaakt had
den maar die we niet genomen hebben,
in de donkere kamer in ons achterhoofd,
waar ze niet verbleken en waaruit ze
steeds tevoorschijn gehaald kunnen wor
den.
G. J. Pothoven
