NIGERIAN INTERNATIONAL TRADE FAIR 1962
LAGOS, 18 november 1962
Zojuist werd, met een korte toespraak door de minister van
handel «Sc industrie, het strijken der vlaggen en het spelen
van het Nigeriaanse volkslied, de Nigerian International
Trade Fair 1962 gesloten. Het was toen ongeveer kwart over
negen 's avonds. Honderden schijnwerpers priemden nog door
de zwoele avondlucht en wierpen een schel licht op de talrijke
paviljoens die soms in de meest bizarre vormen waren opge
trokken. Iets van dit licht viel ook op de duizenden Nige-
rianen, die in hun veelkleurig zondagse gewaden en omringd
door hun vrouwen, kinderen en babies geen minuut van al
dit vreemds op deze laatste avond wilden missen. En op de
moevertrokken gezichten van de Europese deelnemers, die
vanaf 10 uur 's morgens in de weer waren geweest en die in
deze mensenwarreling geen profijt konden trekken van het
enkele briesje dat doordrong van de nabije Atlantische Oceaan.
Een uurtje later was het oorverdovende lawaai gestild, waren
de lichten gedoofd en de meeste geurtjes weggedreven op de
zucht van verlichting, die duizenden gelijktijdig moeten hebben
geslaakt. En daarmede was een einde gekomen aan de tweede
„handelsbeurs" die wij in Nigeria hebben gehad en die dit
maal eigenlijk meer een landendemonstratie is geweest. Men
HEINEKEN'S CORNER in de biertuin.
verkoopt nu eenmaal geen tractors of wegbouwmachines aan
de half miljoen schoolkinderen die in de bekende „mammy-
wagons" (vrachtauto's met houten banken en opschriften als
„Sea never dry", en anderhalf spatbord) als sardines in een
blikje uit alle windstreken naar de „Fair" werden gevoerd.
Maar wel waren er 41 landen met soms zeer grote paviljoens
present. De Russen vertoonden er hun Sputniks, wodka, trac
tors en naaimachines van een dertig-jaar-oud model; Ame
rika zijn space-craft, automatische bakkerijen en de onver
mijdelijke soja-bonen; Engeland een machine om te leren
chauferen (broodnodig voor Nigeria) en een film van de
bezoeken van hun Koninklijk Huis, en Nederland zijn ka
toentjes, radio en fietsen, en. Heineken.
U weet misschien dat het met dit Nederlandse paviljoen niet
zo vlot is gegaan. Men had een vrijdragend dak ontworpen,
bedekt met geprepareerd nylon. Dit is vervangen door can
vas. Tijdens het aanbrengen van dit canvas stak er een der
gebruikelijke stormen op en de regen maakte dit doek toen
volkomen onbruikbaar. Kort voor de opening heeft men het
dak kunnen bedekken met lange aluminium banen en opge
lucht begon men in ijltempo de stands op te bouwen. Ook de
metershoge, draaiende Heinekenfles, de verlichte showcase,
de enorme foto-boards. Een volgende storm deed, gelukkig
's nachts, het dak volkomen in elkaar klappen. Het brak door
Het reusachtige Heineken glas, dat hoog boven alles uit torende.
tot op de grond en duwde de vier muren uit elkaar. De chaos
van verwrongen buizen, versplinterd hout, verfrommeld alu
minium, ingedrukte apparaten en verkruimeld beton was on
beschrijfelijk. De Hollandse schouders zakten centimeters.
Maar de Heineken fles stond nog trots, hoog en gaaf overeind.
Dit gezicht moet de ontwerpers bezield hebben toen zij beslo
ten niet op te geven, en luttele dagen na de opening van de
Fair kon de ambassadeur tijdens een receptie in het volkomen
nieuw opgebouwde paviljoen vol trots verklaren, dat we het
toch maar weer hadden gedaan. Hetgeen de aanwezige Nige
riaanse ministers, zich lavend aan Heineken, nadrukkelijk
beaamden.
Heineken bracht daar overigens heel wat lafenis. Aan de
talrijke hoogwaardigheidsbekleders op hun rondgang, aan de
overvloedig transpirerende vertegenwoordigers en wij heb
ben heel wat genietende minister- en ambassadeurgezichten
kunnen gadeslaan. Lafenis ook echter aan de dag en nacht (bij
schijnwerpers) doorploeterende opbouwers van het nieuwe
paviljoen, en hier moet ons koele Heineken wel bijzonder
zalvend op de oververhitte kelen hebben gewerkt.
Ook het publiek kon zich tegoed doen aan ons populaire
bier. In het Nederlandse paviljoen werden aan onze stand
hun vragen beantwoord en werd hen een pamfletje in de
handen gedrukt, dat verwees naar onze bier-tuin, die wij,
met een wat weemoedige herinnering aan het Leidseplein,
HEINEKEN'S CORNER hadden gedoopt. Hier was, op een
Een gedeelte van de bar.
26
