naar nieuwe wegen op het gebied van
de decoratieve kunst. Thorn Prikker
heeft voornamelijk in Duitsland ge
werkt. Hij was bevriend met Henry van
de Velde, de bouwer van het Kröller
Müller Museum in het nationaal park
de Hoge Veluwe. Hij heeft, samen met
Berlage, een grote rol gespeeld bij het
ontwerpen van de inventaris van het
niet ver van dit museum gelegen Jacht
slot Hubertus. Ook met Toulouse Lau-
trec, de bekende Franse schilder van
het Parijse vermaaksleven, was Thorn
Prikker bevriend.
Hij schilderde dit werk met waterverf
op karton en bracht bovendien een zgn.
collage aan, opgeplakte stukjes papier.
Hier geen naturalistische weergave
meer, maar een symbolische uitbeelding.
HARRIE STERK (1930—HEDEN)
We zijn nu midden in onze eigen tijd
aangeland met het Driekoningenschil
derij van Harrie Sterk.
Harrie Sterk geniet vooral bekendheid
in Utrecht en omgeving. Hij woont in
het plaatsje Vleuten, heeft een druk
gezin, maar kan rustig werken in zijn
atelier in Utrecht.
Deze schilder is dus een kind van onze
tijd, één uit ons midden en zijn kunst
zal dan ook ongetwijfeld een weerspie
geling zijn van ons hedendaagse denken.
We mogen Harrie Sterk zeker rang
schikken onder de figuratieve schilders,
hoewel hij, zoals hij zelf zegt, ook bezig
is geweest met de non-figuratieve kunst.
Hij is een van de weinige Nederlandse
schilders, die zich bekendheid hebben
verworven als schilders van religieuze
onderwerpen. In de Sint Pauluskerk te
Utrecht kan men zijn Kruiswegstaties
aantreffen en ook in de kerk te Vleuten
hangen werken van hem. Overigens
legt hij zich niet uitsluitend toe op het
religieuze genre. Wat hij schildert hangt
dikwijls geheel af van de opdrachten
die hij krijgt. Profane opdrachten voert
hij even graag uit als religieuze.
Hij schildert alles wat hem boeit, bij
voorkeur ook landschappen en dan
juist die landschappen en ook stads
gezichten, die „men" niet mooi vindt,
maar die hem treffen door hun bijzon
dere sfeer. Een van zijn belangrijke
werken was o.a. ook het schilderij van
Sint Maarten, de schutspatroon van
Utrecht, dat werd vervaardigd ter op
luistering van het kabinet van de
burgemeester van Utrecht, jonkheer
De Ranitz.
Harrie Sterk schilderde zijn „Drie
koningen" op linnen. Het is een van de
kleinste schilderijtjes, die hij ooit ge
maakt heeft. De lengte van het doek is
nog geen 30 cm.
Door de moderne schilders wordt de
kleur niet meer gebruikt als hulpmiddel
van het realisme. Ook Harrie Sterk
heeft de kleur niet gebruikt om te
tekenen, om een natuurlijke weergave
te bereiken, doch veeleer als middel om
een bepaalde sfeer te scheppen. Hij
heeft emaille-achtige kleuren toegepast.
Wit voor de figuur links, rood voor de
middenfiguur en groen voor de rechtse.
De wat ruige toets van het geheel en
ook de vormgeving geeft er een bijzon
der, we zouden kunnen zeggen primi
tief, karakter aan. Zo nu en dan her
kent men in de schilderijen van thans
iets van de kunst van primitieve volken.
De weergave van de werkelijkheid
speelt tegenwoordig nog slechts een
geringe en vaak in het geheel geen rol
meer. De verhouding van de kunstenaar
tot het waarneembare is anders gewor
den. Het reproducerende schilderen
heeft over het algepieen plaatsgemaakt
voor het trachten yjser te geven van de
onzichtbare realiteJtdie achter de zicht
bare dingen verbolgen is. De wijze
waarop dat gebèurf "Verandert voort
durend. Harrie Sj^eïk zelf zegt: „Kunst
wisselt met de groqi van het leven en
met het verand^ép.yaji de tijd, is vaak
de tijd zelfs vóón" T
(Uit Onder de Vlam")
Jan Thorn Prikker: Aanbidding der her
ders. ca. 1900. (Foto Museum van Nieuwe
Religieuze Kunst, Utrecht)
Harrie Sterk's Driekoningen-schilderij. (Fo
to Museum van Nieuwe Religieuze Kunst,
Utrecht)
13