Onze Kinderton
0
De dieren gaan
een dagje met vakantie
„Wat is het vandaag stil op de boer
derij", zei Pablo het paard. „Ik zie
de boer, de boerin en hun zoontjes
nergens."
„Waf. blafte Barko de hond.
„Dat komt omdat ze een dagje met
vakantie zijn. Wist je dat niet? Ze
gaan naar een speeltuin en daarna
naar het zwembad en dan nog naar
het bos. Maar wij dieren mogen nooit
eens met vakantie. Wij moeten altijd
thuis blijven. Wij kunnen nooit eens
een dagje uit!"
X VP
„Kukeleku...." kraaide Koko de
haan. „Laten wij dan ook gaan. Wij
nemen vandaag ook vakantie!" Ja,
dat vonden alle dieren van de boer
derij een goed plannetje. Even later
gingen ze al op weg.
Barko de hond liep voorop, want hij
wist de weg naar de speeltuin. Daar
was hij al eens eerder geweest met de
zoontjes van de boer. Alleen de pauw
ging niet mee. „Zo ver lopen is niet
goed voor mijn veren", zei hij trots.
Toen ze bij de speeltuin kwamen,
ging Mikkie de kat meteen op de
wip zitten. Bonte de koe wilde op de
andere kant klimmen, maar owee
ze was veel te zwaar voor de kat!
Hoeplamet een grote boog om
hoog vloog Mikkie door de lucht.
Gelukkig maar dat katten altijd op
hun pootjes terecht komen.
Blubbe het varken was gauw op een
schommel geklommen. Tjonge, dat
was fijn! Steeds hoger ging hij. Maar
opeens kon hij zich met zijn kleine
pootjes niet meer vasthouden. Roets....
daar vloog hij van de schommel af!
Op hetzelfde ogenblik kwam de baas
van de speeltuin naar buiten. Bang!
Met een harde klap botste Blubbe
tegen hem op.
„Hola, wat is dat?" riep de man
verschrikt. „Boeik wil limo-
nade", loeide Bonte. „En ik bier,
Heineken's bier!" hinnikte Pablo.
„Miauw, ik melk!" riep Mikkie. Alle
dieren schreeuwden door elkaar. De
baas van de speeltuin verstond er
natuurlijk niets van. „Ga weg, on
deugende beesten!" riep hij boos. Hij
pakte een tuinslang, draaide een kraan
open en sssst. daar spoot hij de
dieren kletsnat.
Hals over kop holden zij de speeltuin
uit. „Brrrr. zei Barko de hond,
terwijl hij zich flink uitschudde.
„Gaan jullie mee naar het zwembad?
We zijn nu toch nat."
„Haha, dat rijmt! Wat kun jij mooi
dichten", knorde Blubbe het varken.
„Ja, laten we maar doen wat Barko
zegt." Even later drongen de dieren
door het hekje van het zwembad
naar binnen. „Hela, jullie hebben
geen kaartje. Jullie moeten eerst be
talen!" riep de man die bij het hekje
stond. Maar Pablo het grote paard
duwde hem gewoon opzij.
Hoepla, daar dook Barko al in het
water. Hij kon, net als alle andere
honden, goed zwemmen. Maar Mikkie
de kat had er geen zin in. Zij ging
lekker lui in het zonnetje liggen dro
gen en Koko de haan fladderde naar
de hoogste springplank. Daar had hij
een prachtig uitzicht.
Bonte de koe durfde niet in het diepe.
Zij ploeterde een beetje in het kinder
bad samen met Blubbe. „Knor, knor",
mopperde het varken. „Er is hier geen
modder waar je heerlijk in kunt rol
len. Ik vind het hier helemaal niet
fijn!"
Wat was dat? Daar klonk opeens de
stem van de veldwachter. „Kom eruit
allemaal!" riep hij boos. „Je mag hier
niet zwemmen als je geen kaartje
hebt gekocht!"
Een paar minuten later liepen de die
ren weer op straat. „Zullen we naar
huis gaan?" vroeg Bonte. „Ik vind
het eigenlijk helemaal niet leuk, zo'n
dagje vakantie. Ik loop veel liever
in de wei." Maar Barko riep: „Doe
niet zo flauw. Kom mee, we moeten
nog naar het bos!"
Zonder veel plezier wandelden de
dieren tussen de bomen. Maar wie
zaten daar, op die open plek in het
bos? De boer, de boerin en hun zoon
tjes! Tjonge, wat keken die verbaasd
toen ze zo opeens al hun dieren zagen
aankomen.
Eerst dacht de boer dat er iets ge
beurd was, brand of zo, maar hij
begreep al gauw dat de dieren ook
een dagje uit waren. „Nou", lachte
hij, „jullie zien er niet erg vrolijk uit.
Het schijnt niet zo best te bevallen."
Gelukkig had de boerin in haar tas
een heleboel lekkere dingen meege
nomen. Ieder dier kreeg wat. Na een
poosje gingen ze met z'n allen terug
naar de boerderij.
„Zo, ik ben blij dat ik weer thuis
ben", zuchtte Pablo het paard. En
alle dieren dachten er net zo over!
JIM KEULEMANS
...few
- -,AÜr
"V* -v j
39
