Onze Kinderton 1 Hoe Karei Kribbel schrijver werd Toen de schilder Karei Kribbel in Wabbeledam kwam wonen, was ieder een in het dorpje blij. De mensen hadden heel hard een schilder nodig. Alle deuren en kozijnen waren kaal. Er zat geen spatje verf meer op. Nu. de Wabbeledammers konden te vreden zijn over Karei Kribbel. Hij deed zijn werk uitstekend. Maar nadat alle deuren en kozij nen geschilderd waren en Karei niet zoveel meer te doen had, gebeurden er rare dingen. Toen de burgemeester op zekere ochtend bij het stadhuis kwam, bleef hij stokstijf staan van verba zing. „W.w.wat is dat? W.w.ie heeft de d.deur van het stadhuis geel geverfd? Dat is vreselijk!" De veldwachter vertelde verlegen, dat Karei Kribbel het gedaan had. „Laat hem hier komen!", riep de burge meester boos. Tien minuten later stond de schilder al voor hem. „Waarom heb je de deur van het stadhuis geel geverfd?", vroeg de burgemeester. „Daar heb ik je toch geen opdracht voor gegeven?" „Nee burgemeester", sprak Karei Kribbel vrolijk, „maar daar had ik nu eens aardigheid in. Ik heb het voor m'n plezier gedaan. U hoeft er niets voor te betalen!" „Ik wil helemaal geen gele deur!", bulderde de burgemeester. „Het staat afschuwelijkHaal die verf er onmiddellijk af!" Nu werd Karei boos. Met een nors gezicht begon hij de gele verf van de deur te krabben en daarna schilderde hij hem weer bruin. Een week later kwam de veldwach ter opgewonden bij de burgemeester aankloppen. „Heeft u het al gezien?", riep hij. „Karei Kribbel heeft alle bankjes op het dorpsplein paars ge schilderd!" De burgemeester werd ook paars, maar dat was van woede. „Zeg tegen die lastige schilder dat hij de bankjes ogenblikkelijk weer bruin verft!", riep hij. Karei deed het met heel veel tegenzin. „Ik vond het juist zo mooi!", sputterde hij. „En ik deed het gratis." Op zekere ochtend liep de burge meester heerlijk in het zonnetje te wandelen. Hé, waarom keken alle mensen toch omhoog naar de kerk toren? Wat was daar aan de hand? De burgemeester bleef staan en keek ook omhoog. Nee maar, dat was verschrikkelijk! De hele spits van de kerktoren was rood geschilderd. Het leek wel of hij in brand stond, zó rood was hij. „Nu is het welletjes!", zei de burge meester. „Die Karei Kribbel moet uit het dorp weg!" Ja, dat was makkelijk gezegd, maar hoe? De burgemeester ging er thuis eens diep over zitten nadenken. „Hoera, ik heb wat gevonden!", riep hij na een paar uur. Hij liet Karei Kribbel bij zich komen, ging met hem de hele wereld rondgereisd en waar kwam hij toen weer terecht? In Wab beledam. Want de aarde is rond, en als je net als Karei, altijd maar door reist, kom je op het laatst weer op hetzelfde punt terecht. „Burgemeester, daar ben ik weer!", zei Karei. „Ik heb de horizon niet te pakken kunnen krijgen, maar ik zal de straat voor uw huis geel schilde ren. Dat lijkt me ook erg mooi!" „Owee, daar begint 'ie weer", dacht de burgemeester wanhopig. Gelukkig kreeg hij een geweldig idee. „Nee Karei", zei hij, „je moet eerst een boek over je avonturen schrijven. Dat doet iedereen die een wereldreis heeft 1 1 voor het raam staan en zei: „Zie je daar in de verte de horizon? Het is maar een dun streepje. Zou je daar voor mij een mooi geel randje aan willen schilderen?" Nu, dat wilde Karei Kribbel wel. Hij was zo dom, dat hij niet wist dat je de horizon niet kunt schilderen. Hij ging meteen op weg. Maar oef, was me dat even een eind lopen. Die horizon kwam maar niet dichter bij. Zo reisde Karei steeds maar verder. Onderweg verdiende hij zijn brood door voor de mensen te schil deren. Hij reisde door allerlei vreemde landen en stak per boot grote zeeën over. Maar de horizon kon hij na tuurlijk niet bereiken. En drie jaar later, had Karei Kribbel gemaakt. Daarna mag je weer schil deren." Gehoorzaam ging Karei het boek schrijven. Toen het klaar was, wilde iedereen het lezen. Het had zoveel succes, dat Karei nog een boek schreef, en daarna nóg een en nóg een. Voordat Karei Kribbel het wist, was hij een beroemd schrijver gewor den. Hij vond het schrijven zelf ook veel prettiger dan schilderen en tot groot plezier van de burgemeester raakte hij nooit meer een verfkwast aan. Alle mensen in Wabbeledam waren erg trots op Karei Kribbel en de bur gemeester was dat nog het meest van allemaal! Jim Keulemans 19

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1962 | | pagina 21