Onze Kinderton
1
Hoe Karei Kribbel
schrijver werd
Toen de schilder Karei Kribbel in
Wabbeledam kwam wonen, was ieder
een in het dorpje blij. De mensen
hadden heel hard een schilder nodig.
Alle deuren en kozijnen waren kaal.
Er zat geen spatje verf meer op.
Nu. de Wabbeledammers konden te
vreden zijn over Karei Kribbel. Hij
deed zijn werk uitstekend.
Maar nadat alle deuren en kozij
nen geschilderd waren en Karei niet
zoveel meer te doen had, gebeurden er
rare dingen. Toen de burgemeester op
zekere ochtend bij het stadhuis kwam,
bleef hij stokstijf staan van verba
zing. „W.w.wat is dat? W.w.ie heeft
de d.deur van het stadhuis geel
geverfd? Dat is vreselijk!"
De veldwachter vertelde verlegen, dat
Karei Kribbel het gedaan had. „Laat
hem hier komen!", riep de burge
meester boos. Tien minuten later stond
de schilder al voor hem. „Waarom
heb je de deur van het stadhuis geel
geverfd?", vroeg de burgemeester.
„Daar heb ik je toch geen opdracht
voor gegeven?"
„Nee burgemeester", sprak Karei
Kribbel vrolijk, „maar daar had ik
nu eens aardigheid in. Ik heb het voor
m'n plezier gedaan. U hoeft er niets
voor te betalen!"
„Ik wil helemaal geen gele deur!",
bulderde de burgemeester. „Het staat
afschuwelijkHaal die verf er
onmiddellijk af!" Nu werd Karei
boos. Met een nors gezicht begon hij
de gele verf van de deur te krabben
en daarna schilderde hij hem weer
bruin.
Een week later kwam de veldwach
ter opgewonden bij de burgemeester
aankloppen. „Heeft u het al gezien?",
riep hij. „Karei Kribbel heeft alle
bankjes op het dorpsplein paars ge
schilderd!" De burgemeester werd ook
paars, maar dat was van woede. „Zeg
tegen die lastige schilder dat hij de
bankjes ogenblikkelijk weer bruin
verft!", riep hij. Karei deed het met
heel veel tegenzin. „Ik vond het juist
zo mooi!", sputterde hij. „En ik deed
het gratis."
Op zekere ochtend liep de burge
meester heerlijk in het zonnetje te
wandelen. Hé, waarom keken alle
mensen toch omhoog naar de kerk
toren? Wat was daar aan de hand?
De burgemeester bleef staan en keek
ook omhoog.
Nee maar, dat was verschrikkelijk!
De hele spits van de kerktoren was
rood geschilderd. Het leek wel of hij
in brand stond, zó rood was hij.
„Nu is het welletjes!", zei de burge
meester. „Die Karei Kribbel moet uit
het dorp weg!" Ja, dat was makkelijk
gezegd, maar hoe? De burgemeester
ging er thuis eens diep over zitten
nadenken.
„Hoera, ik heb wat gevonden!", riep
hij na een paar uur. Hij liet Karei
Kribbel bij zich komen, ging met hem
de hele wereld rondgereisd en waar
kwam hij toen weer terecht? In Wab
beledam. Want de aarde is rond, en
als je net als Karei, altijd maar door
reist, kom je op het laatst weer op
hetzelfde punt terecht.
„Burgemeester, daar ben ik weer!",
zei Karei. „Ik heb de horizon niet te
pakken kunnen krijgen, maar ik zal
de straat voor uw huis geel schilde
ren. Dat lijkt me ook erg mooi!"
„Owee, daar begint 'ie weer", dacht
de burgemeester wanhopig. Gelukkig
kreeg hij een geweldig idee. „Nee
Karei", zei hij, „je moet eerst een
boek over je avonturen schrijven. Dat
doet iedereen die een wereldreis heeft
1
1
voor het raam staan en zei: „Zie je
daar in de verte de horizon? Het is
maar een dun streepje. Zou je daar
voor mij een mooi geel randje aan
willen schilderen?"
Nu, dat wilde Karei Kribbel wel. Hij
was zo dom, dat hij niet wist dat je
de horizon niet kunt schilderen. Hij
ging meteen op weg. Maar oef, was
me dat even een eind lopen. Die
horizon kwam maar niet dichter
bij. Zo reisde Karei steeds maar
verder. Onderweg verdiende hij zijn
brood door voor de mensen te schil
deren. Hij reisde door allerlei vreemde
landen en stak per boot grote zeeën
over. Maar de horizon kon hij na
tuurlijk niet bereiken.
En drie jaar later, had Karei Kribbel
gemaakt. Daarna mag je weer schil
deren."
Gehoorzaam ging Karei het boek
schrijven. Toen het klaar was, wilde
iedereen het lezen. Het had zoveel
succes, dat Karei nog een boek
schreef, en daarna nóg een en nóg
een. Voordat Karei Kribbel het wist,
was hij een beroemd schrijver gewor
den. Hij vond het schrijven zelf ook
veel prettiger dan schilderen en tot
groot plezier van de burgemeester
raakte hij nooit meer een verfkwast
aan.
Alle mensen in Wabbeledam waren
erg trots op Karei Kribbel en de bur
gemeester was dat nog het meest van
allemaal!
Jim Keulemans
19