Twee emmertjes water halen, twee emmertjes pompen....
van de wieg
tot het graf
Wie verre reizen doet komt overal Heineken
tegen, zouden we, met een variant op een bekende
uitdrukking, kunnen zeggen. De heer Reineke van
de Exportafdeling bracht uit Ibadan, een stadje
even ten noorden van Lagos, Nigeria, de hierbij
afgebeelde babyrammelaars mee. Deze worden daar,
in allerlei soorten, gemaakt van blik en in kleine
winkeltjes te koop aangeboden.
Eveneens uit Nigeria bereikte ons een heel ander,
minstens zo frappant voorbeeld van de vreemde
bestemming, die somtijds door de inheemsen aan
onze emballage wordt gegeven. Het echtpaar Dek
ker, waarvan de man werkzaam is bij een Groeps
maatschappij van de Shell in Nigeria, ontdekte
tijdens een autotocht ergens in een klein gehucht
deze, zoals mevrouw Dekker het noemde, imposante
doodkist. De reden van deze ons misschien wat
vreemd aandoende verwerking van onze emballage
is, naar wij vernamen, dat dit kistenhout in grote
hoeveelheden voorhanden en bovendien gemakke
lijk te bewerken is.
Naar aanleiding van een uiteenzetting van de heer
H. J. Musiol kunnen wij het volgende vertellen over de
waterhuishouding te Caracas, Venezuela:
Bij excursies door brouwerijen wordt dikwijls door de
bezoekers de vraag gesteld: „Water is zeker erg belang
rijk voor het bierbrouwen?" De C.A. Cerveceria Heine
ken de Venezuela, gevestigd t<'
Caracas, weet ervan mee te
praten hoe belangrijk wel. Zij
zou de hele dag wel het liedje
kunnen zingen dat in de titel
staat.
Voor de brouwerij te Caracas
is niet zozeer de kwaliteit van
het water, als wel de beschik
bare hoeveelheid een probleem
van de eerste orde.
Caracas, gelegen in een vallei,
omgeven door hooggebergte,
heeft steeds meer te lijden
van voortdurend gebrek aan
water. Dit is een verschijn
sel van de laatste tijd. Nog
maar 50 jaar geleden was de
omgeving begroeid met bossen
en waren er talrijke weilanden.
De streek had toen het klimaat
van een Europees voorjaar en
zij werd besproeid door glas
heldere, dansende beekjes en
riviertjes.
De moderne tijd heeft thans de
hele vallei herschapen in een
zee van huizen en haar daar
door tot een steenwoestijn ge
maakt. Het resultaat daarvan
was fataal. Bulldozers en trac
toren verdreven en vernielden
de natuurlijke begroeiing om
plaats te maken voor wolken
Links staat de brouwmeester Musiol (in wit overhemd). De foto
is genomen voor het fraaie ziederijgebouw. Op de achtergrond
ziet men het prachtige, tweeduizend meter hoge gebergte dat
Caracas omgeeft
krabbers. De toch al verdorde tropische bodem werd
hierdoor van zijn beschermende laag van plantengroei
ontdaan. Het gevolg was, dat niet alleen de gemiddelde
temperatuur van de stad in de laatste 50 jaar met 7° C
steeg, maar dat ook de grondwaterstand aanzienlijk is
gedaald. Metingen op het terrein van de brouwerij toon
den een daling aan van meer
dan 8 meter! Zelfs de aanhou
dende regenbuien in de natte
tijd kunnen het grondwaterpeil
niet omhoog brengen.
Ook in de regentijd lijdt de
gemeentelijke watervoorziening
verlies (aan water). Herbebos
sing en pogingen om kunst
matig regen te maken zijn maar
lapmiddelen gebleken. Ondanks
deze sombere situatie zitten de
technici van de brouwerij niet
bij de pakken neer. Rusteloos
zijn zij bezig het kostbare
vocht aan moeder aarde te
onttrekken. Met gemotoriseerde
booreenheden slaat men putten
op het terrein. Dit zijn zg.
dicptewellcn, die ongeveer 100
meter diep in de bodem door
dringen. Alleen op deze diepte
is het nog mogelijk op onder
grondse watervoerende lagen te
stuiten.
Met de twee laatste boringen
heeft het geluk de brouwerij
toegelachen. Tegen alle ver
wachtingen in hebben deze
putten tot nu toe een goede
wateropbrengst geleverd. Ho
pelijk blijft de fortuin gunstig
gezind en zal deze levensader
van het bedrijf blijven vloeien.
12