Twee emmertjes water halen, twee emmertjes pompen.... van de wieg tot het graf Wie verre reizen doet komt overal Heineken tegen, zouden we, met een variant op een bekende uitdrukking, kunnen zeggen. De heer Reineke van de Exportafdeling bracht uit Ibadan, een stadje even ten noorden van Lagos, Nigeria, de hierbij afgebeelde babyrammelaars mee. Deze worden daar, in allerlei soorten, gemaakt van blik en in kleine winkeltjes te koop aangeboden. Eveneens uit Nigeria bereikte ons een heel ander, minstens zo frappant voorbeeld van de vreemde bestemming, die somtijds door de inheemsen aan onze emballage wordt gegeven. Het echtpaar Dek ker, waarvan de man werkzaam is bij een Groeps maatschappij van de Shell in Nigeria, ontdekte tijdens een autotocht ergens in een klein gehucht deze, zoals mevrouw Dekker het noemde, imposante doodkist. De reden van deze ons misschien wat vreemd aandoende verwerking van onze emballage is, naar wij vernamen, dat dit kistenhout in grote hoeveelheden voorhanden en bovendien gemakke lijk te bewerken is. Naar aanleiding van een uiteenzetting van de heer H. J. Musiol kunnen wij het volgende vertellen over de waterhuishouding te Caracas, Venezuela: Bij excursies door brouwerijen wordt dikwijls door de bezoekers de vraag gesteld: „Water is zeker erg belang rijk voor het bierbrouwen?" De C.A. Cerveceria Heine ken de Venezuela, gevestigd t<' Caracas, weet ervan mee te praten hoe belangrijk wel. Zij zou de hele dag wel het liedje kunnen zingen dat in de titel staat. Voor de brouwerij te Caracas is niet zozeer de kwaliteit van het water, als wel de beschik bare hoeveelheid een probleem van de eerste orde. Caracas, gelegen in een vallei, omgeven door hooggebergte, heeft steeds meer te lijden van voortdurend gebrek aan water. Dit is een verschijn sel van de laatste tijd. Nog maar 50 jaar geleden was de omgeving begroeid met bossen en waren er talrijke weilanden. De streek had toen het klimaat van een Europees voorjaar en zij werd besproeid door glas heldere, dansende beekjes en riviertjes. De moderne tijd heeft thans de hele vallei herschapen in een zee van huizen en haar daar door tot een steenwoestijn ge maakt. Het resultaat daarvan was fataal. Bulldozers en trac toren verdreven en vernielden de natuurlijke begroeiing om plaats te maken voor wolken Links staat de brouwmeester Musiol (in wit overhemd). De foto is genomen voor het fraaie ziederijgebouw. Op de achtergrond ziet men het prachtige, tweeduizend meter hoge gebergte dat Caracas omgeeft krabbers. De toch al verdorde tropische bodem werd hierdoor van zijn beschermende laag van plantengroei ontdaan. Het gevolg was, dat niet alleen de gemiddelde temperatuur van de stad in de laatste 50 jaar met 7° C steeg, maar dat ook de grondwaterstand aanzienlijk is gedaald. Metingen op het terrein van de brouwerij toon den een daling aan van meer dan 8 meter! Zelfs de aanhou dende regenbuien in de natte tijd kunnen het grondwaterpeil niet omhoog brengen. Ook in de regentijd lijdt de gemeentelijke watervoorziening verlies (aan water). Herbebos sing en pogingen om kunst matig regen te maken zijn maar lapmiddelen gebleken. Ondanks deze sombere situatie zitten de technici van de brouwerij niet bij de pakken neer. Rusteloos zijn zij bezig het kostbare vocht aan moeder aarde te onttrekken. Met gemotoriseerde booreenheden slaat men putten op het terrein. Dit zijn zg. dicptewellcn, die ongeveer 100 meter diep in de bodem door dringen. Alleen op deze diepte is het nog mogelijk op onder grondse watervoerende lagen te stuiten. Met de twee laatste boringen heeft het geluk de brouwerij toegelachen. Tegen alle ver wachtingen in hebben deze putten tot nu toe een goede wateropbrengst geleverd. Ho pelijk blijft de fortuin gunstig gezind en zal deze levensader van het bedrijf blijven vloeien. 12

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1961 | | pagina 14