R. M. E. VESTERGAARD
40 jaar
bij
Heineken
centrale positie was hij van alle gebeuren op de hoogte en hij werd dan ook
spoedig de vraagbaak van iedereen.
De oorlog bracht grote veranderingen. In het zuidelijke rayon hadden vele
plaatsen geleden van oorlogshandelingen en er viel heel wat te redderen. Con
tacten moesten worden hersteld, agenten en horeca-relaties in het zadel geholpen
en stapels oorlogsschadeclaims be- en afgehandeld.
Langzamerhand kwam er weer wat orde in de chaos en in 1942 was de tijd
aangebroken om aandacht te schenken aan de interne organisatie. Vestergaard
ging over naar de commerciële dienst, Mr. Beyen („de Meester") verhuisde naar
Amsterdam en Mr. Bierman kwam de gelederen versterken. Tot 1 januari 1948
berustte de dagelijkse verkoopleiding van het Rotterdamse rayon bij de heren
De Graaff („de Doctor"), Bierman en Verstergaard. De beide eerstgenoemden
namen afscheid van de Brouwerij resp. op 1 januari 1948 en 31 augustus 1953
en de heer Berkemeier zag zich met het commerciële beheer over de stad
Rotterdam en omgeving belast.
Toen de nieuwe brouwerij te 's-Hertogenbosch in bedrijf kwam heeft de directie
de heer Vestergaard de verantwoordelijke taak opgedragen om het nieuwe
rayon Den Bosch te organiseren; hij is daarvoor naar Vught verhuisd en hij
heeft deze moeilijke taak op voortreffelijke wijze vervuld.
De huidige organisatie van Verkoop-Nederland is voldoende bekend om daar
over lang uit te weiden. Op 1 september 1960 werd Vestergaard benoemd tol
onder-directeur van Heineken Nederland; hij is coördinator geworden van alle
binnenlandse activiteiten op het terrein van horeca en huisverbruik.
De grote kennis en ervaring, opgedaan op de correspondentie-afdeling, hebben
de heer Vestergaard onschatbare diensten bewezen in de commerciële sector.
Zijn gave om met mensen om te gaan was reeds eerder gebleken in de omgang
met het personeel, doch demonstreerde zich duidelijker nog in de vele en veel
zijdige contacten met afnemers en relaties. Hij is er op schier onnavolgbare wijze
in geslaagd steeds het vertrouwen van de wederpartij te winnen, zelfs op zo
danige wijze, dat nadat een grote transactie was afgesloten zowel bij de weder
partij als bij onszelf tevredenheid over het bereikte resultaat bestond. Zijn
grote zuinigheid en verantwoordelijkheidsbesef hebben hem er steeds van weer
houden om in wezen onverantwoorde transacties aan te gaan.
Het zou te ver voeren de wapenfeiten, die geheel of voor een belangrijk deel op
het credit van de jubilaris thuis behoren, alle te vermelden. Maar het zon
onbillijk zijn niet enkele hier te noemen. Van de talrijke brouwerijen, die zich
na de bevrijding bij ons concern aansloten, lagen de meeste in Oost-Brabant en
Noord-Limburg. Hiermede had Vestergaard geen bemoeienis, evenmin met de
overname van Van Vollenhoven; uiteraard wel met de overname van de talrijke
Van Vollenhoven agenten. Maar de transacties Gebr. Van den Bemd, Ouden
bosch (mei 1952), De Sleutel, Dordrecht (oktober 1953) en de Firma Siebelink,
Wouw (oktober 1958) kunnen gerust op Vestergaards conto worden geboekt.
Zij hebben direct en indirect geleid tot een sanering van onze organisatie op het
eiland van Dordrecht en in geheel West-Brabant.
De ingewikkelde en veelomvattende regeling betrekking hebbende op de 28
Rutozaken, de sanering van het agentschap Tiel, de consolidatie van onze
positie in Den Haag, de onderhandelingen met de Gemeente Arnhem inzake
Musis Sacrum, het belangrijke aandeel dat Vestergaard heeft gehad in het tot
bloei brengen van Tsilveren Seepaerd te Eindhoven, dit alles zijn onderdelen
van het vruchtbare werk, dat de jubilaris als verkoopleider voor de maatschappij
heeft verricht en waarop hij met voldoening kan terugzien.
Wij allen werken in goed teamverband in het belang van Heineken en het is
niet onze gewoonte om publiekelijk bepaalde resultaten aan bepaalde mede
werkers toe te rekenen.
In dit geval leek een uitzondering op de regel niet alleen verantwoord maar
dubbel en dwars verdiend.
Dezer dagen is er ruimschoots gelegenheid om de schijnwerpers te richten op de
veelzijdige kwaliteiten van de heer Vestergaard, die zich manifesteren buiten
zijn eigenlijke werkkring. Dat hij de goede dingen des levens niet versmaadt,
dat hij zich aangetrokken voelt tot de „kleine kunst", dat hij een warm plekje
in het hart heeft voor hen, die in de maatschappij hebben gefaald en dat hij
behalve van Heineken bier veel houdt van de natuur van de natuur in het
algemeen en van pluimvee in het bijzonder dat weten de ingewijden wel.
Maar genoeg voor vandaag! Proficiat, heer Vestergaard! F.
2
