De
stelten
van
Zwarte
Piet
ONZE KINOERTON
Het was heel druk in het paleis van
Sint Nicolaas. Ijverig liepen de
knechten heen en weer. Het was bij
na december en dan ging de Sint naar
Holland. Vele geschenken liet de Sint
nu alvast aan boord brengen. Hij
wilde al die Hollandse mensen wel
eens verrassen. Hoorde hij de kinde
ren niet de mooiste liedjes zingen?
Zag hij niet vanuit de verte dat er
al worteltjes gekocht werden voor
zijn paard? Waren er niet al kinde
ren in de dorpen, die hun klompje
schuurden en anderen in de steden,
die bij hun moeders om nieuwe
schoentjes zeurden om alvast bij de
haard te zetten?
Eindelijk kon de stoomboot Kapoen
vertrekkenSinterklaas had zijn
winterkleding bij voorbaat al aange
trokken omdat het in Holland meest
al koud is. De boot was onder de
gloeiende zon vertrokken. Maar naar
mate de Sint met zijn gevolg in de
buurt van Holland kwam, werd het
kouder. En het weer werd slechter.
Er kwam zelfs storm op zee. De ster
ke stoomboot Kapoen werd over de
golven gezwiept.
In Holland was de weersgesteldheid
zoals ieder jaar hetzelfde. Het regen
de en het waaide ontzettend hard.
Aan de kade stonden duizenden kin
deren en grote mensen hem op te
wachten. Zijn lange witte baard golf
de van vreugde bij deze hartelijke
ontvangst. Een grote zwarte glim
mende auto stond al op de Sint te
wachten voor de jaarlijkse rondrit
door de stad. Vanuit de auto zag de
Sint dat er weer het een en ander
bijgebouwd was, maar hij zag ook
al die duizenden televisie-antennes,
die er bij gekomen waren. Ja ook dit
zou weer moeilijker worden dan an
dere jaren. Het was voor de schim
mel wel lastig om daar tussendoor te
komen. Bovendien kon de Sint zelf
niet meer zo goed bukken. Hij zou
dit probleem vanavond wel eens met
zijn knechten bespreken. Na de rond
rit was Sinterklaas zoals alle oude
mannetjes heel moe en hij besloot om
te gaan slapen. Terwijl de Sint zijn
slaapje deed, zaten de knechten een
half uurtje uit te blazen in de diepe
stoelen. Ook zij konden nog even uit
rusten. Maar na dit half uur moesten
zij de schoenen gaan vullen. Weldra
trokken ze dan op pad. Nu was er
een van de knechten, die Pietje Kwik
heette. Hij was zo vlug als water en
deed alleen in een half uur meer werk
dan de andere knechten de hele avond
deden. De andere knechten probeer
den hem wel eens na te doen, maar
dat lukte nooit. Pietje Kwik was niet
alleen vlug maar hij was ook een
eerzuchtig manneke. Wanneer twee
knechten samen van St. Nicolaas de
grote zakken moesten vullen, pro
beerde hij dat alleen te doen in even
veel tijd. Natuurlijk kwam er dan
wel eens ruzie van met de andere
knechten, want er waren Zwarte Pie
ten bij, die liever lui waren dan moe.
Sinterklaas gaf Piet dan ook dikwijls
een complimentje voor zijn harde
werken, want hard werken is alleen
maar goed. Maar Pietje Kwik had
een gebrek. Hij was jaloers. Ja, hij
was zelfs jaloers op Sinterklaas. Piet
je vond zich zelf veel te klein. Hij
wilde graag lang zijn, ja zelfs nog
veel groter dan zijn baas. En dat
ging natuurlijk niet. Want de hoge
mijter van de Sint stak boven alles
uit. Wat Piet ook voor toverdrankjes
dronk en wat hij deed hij bleef klein.
En daar kreeg hij opeens genoeg van.
Hij kreeg een goede inval. Hij ging
naar de werkplaats, nam een stuk
hout en maakte daar hele lange stel
ten van. Hij nam 4 paar kousen en
maakte daar twee lange kousen van.
Hij stopte die stelten onder zijn kou
sen en bevestigde de stelten aan zijn
benen. Hij was wel zo slim dat hij er
voor zorgde dat niemand het zag. Ja,
dacht hij, de mensen zullen wel zeg
gen: Kijk daar eens, dat is een lange
Piet, zo één is er nog nooit in Hol
land geweest.
28
