Villi ONZE VERENIGINGEN
Trialmeting te Rotterdam
Bij de foto's: 1. Het „damescomité" aan het smeren;
2. Aankomst in Rotterdam; 3. Klaverjas; 4. Vissen; 5.
Prijsuitreiking; 6. Dansen na.
Hoe we het allemaal voor elkaar gekregen hebben? Dat
weten we zelf niet. „We" is een groot woord. Ik moet
schrijven „ze", want persoonlijk had ik o.a. doordat in
die weken in verband met de hergroepering Marie werd
getransformeerd tot Nico (welk een ongelooflijk fysiek
gebeuren), vrijwel geen deel aan de voorbereidingen.
Met te meer recht mag ik hulde brengen aan de ploeg,
die deze dag en de dag te voren de handen uit de
mouwen heeft gestoken om alles voor elkaar te brengen. Er
waren niet minder dan 500 mensen „zoet" te houden met
tal van sporten en 's avonds waren het er zelfs zeshonderd,
die getuige waren van de prijsuitreiking in de geïmprovi
seerde ontvangstruimte onder de bottelarij. Daar had men
met stromatten, zeildoek en „muren" van bierkisten een
feestzaal met podium gemaakt, waar de Bossche band en
de Rotterdamse Combo er de stemming in brachten.
Improvisatie was wel het hoofdmotief van deze dag.
Want hoe goed de organisatoren, die niet één dag, maar
weken tevoren al in touw waren, alles op papier gezet
hadden, er waren uiteraard nog geen traditionele richt
lijnen waarlangs men kon bouwen. Het was de eerste
sportdag van onze gezamenlijke Nederlandse brouwe
rijen en pas laat in de zomer was het besluit gevallen
2 om deze nog dit jaar te doen plaatsvinden.
Het overleg tussen Amsterdam, Rotterdam en Den Bosch
geschiedde doorgaans telefonisch, maar de mannen, aan
wie de organisatie was toevertrouwd wisten van wanten
en hun aanwijzingen het waren tenslotte kleine boek
werken voor deze omvangrijke organisatie waren zo
duidelijk, dat vrijwel alles van een leien dakje liep, die
zondag 4 september.
En als er eens een microfoon ontbrak, of er stond een
bol windje onder het zeildoek van de feestzaal, of het bier
bleef wat lang weg, dan namen de deelnemers dat in
„good spirit" zoals de Engelsman zegt en zelfs het afge
lasten van de voetballerij kon de goede stemming niet
bederven.
Het veld aan de Kleiweg stond onder water en overal
elders in Rotterdam was het amateurvoetbal afgelast,
maar gelukkig konden we terecht bij een eredivisiewed
strijd op Spangen en negentig voetballers hebben daar nog
3 een paar gezellige uren doorgebracht. Nou ja, gezellig,
we werden om half twee verrast door een wolkbreuk als
we zelden beleven in ons goede vaderland, maar er waren
toch maar 2 of 3 „ongejaste" gasten die zich hierdoor van
de wijs lieten brengen. Overigens waren die later op de
brouwerij weer in de beste stemming.
De tennissers werden ook even opgehouden door het
slechte weer; zij waren daardoor de laatsten en toen zij
terugkwamen op de brouwerij kon de heer Kloppenburg
met de prijsuitreiking beginnen.
Rotterdam had gewonnen en sleepte de Astrid-beker in
de wacht. Er werden echter nog drie prachtige voor
zittershamers geschonken door de Nigerian Breweries
Bralima en de Malayan Breweries, die resp. naar Rotter
dam, Den Bosch en Amsterdam gingen. Den Bosch is vast
voornemens om volgend jaar (in Amsterdam?) de Astrid-
beker mee naar het Zuiden te nemen. Als Amsterdam er
niet was. Want onze oudste vestiging zal zeker in 1961
4 haar beste beentje voorzetten om wat actiever en beter
uit de bus te komen dan dit jaar.
Hoe geanimeerd er geklaverjast is, hoe spannend de
tafeltennispartijen waren, hoe weinig de vissers vingen
getroefd door de kleine Blaauw, die hors concours enige