Een kopje thee -
Een pintje bier,
Die Belgen zijn een gastvrij volk,
maar hun gedachtenleven is naar
een ander patroon geknipt. Daar
moet je altijd weer rekening mee
houden. Met onze Hollandse ge-
dachtenkronkels kom je niet ver.
Wanneer wij in Den Haag voor
een of andere zaak in een huis
kamer verzeilen van mensen die
wij nauwelijks kennen en er wordt
ons gevraagd wat wij drinken
zullen, dan staat ons antwoord bij
voorbaat vast. Is het elf uur
's morgens, dan zeggen wij beleefd
dat mevrouw vooral geen moeite
moet doen, maar mevrouw kent
het spelletje ook en blijft aandrin
gen: het wordt dus een kopje
koffie. Niet meer en ook niet min
der. Is het zo rond half vier, dan
wordt het een kopje thee. Ook niet
meer en ook niet minder, tenzij
dan dat ene koekje. Dat is alle
maal beleefd, volgens regels uit de
tijd van Jan de Witt en wij weten
zeker, dat wij de gastvrouw niet
ontrieven want aangezien ze wist
dat wij kwamen, stond de koffie al
warm en thee al onder de muts.
Geen mens zal het in zijn hoofd
halen om te zeggen „Alstublieft
een whisky" want ze zouden je
aanstaren alsof men een aanslag
kwam plegen op de gastvrouwelijke
eerbaarheid.
Maar, dan komen wij in België en
begaan onze eerste flater. „Een
kopje thee dan maar", zeg je arge
loos.
Onmiddellijk daarna valt er enige
stilte. Ze vinden je gek, maar ze
zijn te beleefd om het te zeggen.
Wel wordt er eerst nog eens ge
ïnformeerd of madame het wel
goed gehoord heeft. „Geen Trap
pist? Of een cognacje? Een glaasje
rode wijn misschien?"
Een nieuweling heeft in zo'n geval
het gevoel of de stoel onder hem
wordt weggetrokken. Hij voelt
instinctmatig dat er iets scheef
gaat. Maar hij weet niet wat. Hij
weet alleen, dat volgens een tra
ditie van eeuwen, die nu eenmaal
in zijn bloed zit, een kopje thee
het bescheidenste is wat de mens
kan verlangen oh, hij wil vooral
niet tot last zijn of dingen vragen
die eerst nog gehaald moeten wor
den. neen, dank u, mevrouw
een kopje thee is heerlijk.
En hiermee heeft hij dan het tegen
deel bereikt, van wat hij had
willen bereiken. Want madame
heeft wel degelijk Trappist in de
kast, drie soorten cognac, een
Chateau-Neuf-du-Pape van 1947
en whisky en al wat ge maar wilt,
maar thee is een ander chapiter.
En terwijl de gastheer u bezighoudt
met koetjes en kalfjes, heerst er
koortsachtige bedrijvigheid in
andere delen van het huis, want
die Hollander wil thee hebben,
nota bene thee spoedig zwermen