Zelfspot 25-jarig huwelijk werd o.a. bij Heineken gevierd Zij die de moed hebben een loopje met zichzelf te nemen zijn geluk kige mensen. Zij behoren misschien niet tot degenen met een over matig zelfvertrouwen, maar zullen zeker ook geen lange tenen heb ben vanwege een minderwaardig heidscomplex. Gezonde zelfspot: een prettige eigenschap. Ons blad, bezit er helaas nog slechts een heel kleine dosis van. Vrijwel alleen vdz weet af en toe, onder een hele lading humor ver borgen, een paar ons in Vers van 't Vat binnen te smokkelen, maar zelfs hij, als oude rot, hoedt zich angstig voor meer dan een enkel snuifje. Zoals men zout op z'n ei doet, meer niet. En toch is er wel eens aanleiding voor. Onze personenlift in het Rotterdamse kantoor bijvoorbeeld, waarvan men zegt dat hij „op de begroting staat". En de rubriek Personalia in Vers van 't Vat! En... maar laat ik voorzichtig worden anders zou het snuifje een snuif worden en dat bederft de smaak. Een blad, dat door de vele Engelse contacten van zijn lezers een min of meer Angelsaksische mentaliteit weerspiegelt en misschien daar door de zelfspot met wat meer gemak hanteert dan wij, is de Haagse bijlage van Olie, Maand blad van de Koninklijke Shell. In de geestige „Bataafse Babbels" beweert Mr. Jike, dat bij de tegen woordige personeelssterkte men gelukkig een stootje velen kan. Aan een boom zo vol geladen En dan volgt het verhaal van de leeuwen die vorig jaar uit het Wassenaarse Dierenpark waren ontsnapt. Ze gingen naar Den Haag en zochten ieder hun eigen weg. De ene leeuw had er na een week meer dan genoeg van. Hij was voortdurend opgejaagd en leed vreselijke honger. Daarom besloot hij terug te gaan naar de dieren tuin. Toen hij langs de Carel van Bylandtlaan kwam (kantoorge bouw van de B.P.M. - red.) ont moette hij de andere leeuw, die zich al die tijd had schuilgehouden in de tuin voor het nieuwe gebouw. Hij zag er tevreden en weldoor voed uit. Hoe heb je 'm dat gelaptvroeg de uitgehongerde leeuw verbaasd. De andere leeuw antwoordde: Elke ochtend als het kantoor aanging, heb ik een sectiechef van de Ba taafse opgegeten. Tot dusver heeft niemand ze nog gemist!" Dat verhaal schoot me in de ge dachte toen ik de nieuwe hand tekeningenlijst van Heineken door las. Tja, ja, kleine kinderen worden groot en Heineken is wel bijzonder groot geworden. Zij groeide nog enorm toen zij met haar meer dan vijf en zeventig jaren in feite al overgrootmoeder was. Een overgrootmoeder met vele dochters, kleindochters en achterkleindochters. En het zal nog zo ver komen, dat men, juist als bij de Bataafse, spottend zal opmerken ondanks of dank zij Parkinsonaan een boom zo vol geladen...., mist men zelfs niet stentor De heer S. Siebelink, directeur van de N.V. Drankencentrale te Wouw, had besloten zijn 25-jarig huwelijks feest niet alleen in familiekring te vieren. Zo maakte hij met zijn vrouw en zijn voltallig personeel echtgenoten o.a. een uitstapje naar de Deltawerken en bezocht 's middags de Heineken's brouwerij te s-HertogenboschNa de rondleiding door de brouwerij werden er bij een gezellig glaasje bier vele hartelijke woorden gesproken. Op de rechtse foto ziet u de heer en mevrouw Siebelink met in hun midden de heer R. Vestergaard.

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1959 | | pagina 5