„Bij Heineken
is het zó
School voor Werkende Jongens
„Bij Heineken is het zó" wordt er wel eens gezegd.
Het is nu alweer geruime tijd, dat ik me afvraag:
Wat is nou zo? Wanneer men zo zegt, redeneer ik
namelijk, dan is het toch de bedoeling, dat iedereen
een begrip krijgt hoe het nou bij Heineken is. En als
je dat nu persee wilt doen, dan kan je toch niet
zomaar zo zeggen.
Dan moet degeen, die zo bedoelt, toch meer zeggen
dan zo en de hoedanigheid van dit woordje zo uiteen
zetten.
Het was toen ik op een avond over dit woordje zo
zat te piekeren, dat mijn gedachten teruggingen naar
de oudheid waar de oorsprong van dit zo irritante
gezegde blijkt te liggen. Het was in de middeleeuwen,
dat dit gezegde misschien compleet gebruikt werd en
men toen waarschijnlijk nog zoiets placht te zeggen
als: „Bij Heineken is het zo prettig werken als aan
de Amstel."
Deze slagzin zal niet lang in zwang geweest zijn,
toen er een reclamechef met een enorm publiciteits-
gevoel werd aangesteld, die bij het zien van deze
door zijn voorganger uitgevonden slagzin zijn haren
uit het harnas trok, het aanhangsel er af hakte en
exclameerde: „Bij Heineken is het zo prettig werken"
waarmee hij indirect de concurrentie uitvond, aan
gezien nu de reclame ineens op één firma was gericht
later zou men de collectieve campagnes weer in
werking stellen).
Maar u weet hoe het in de loop der eeuwen is ver
gaan. De mens werd opgejaagd, kreeg geen tijd meer
lange verhalen te lezen en dus moest ook in de
reclame alles kort en klein gemaakt worden.
Weer kwam er een lumineuze reclamechef, die zich
aan zijn tijd wist aan te passen en dus uitriep: Geen
kilometers lang gewouwel, maar kort en krachtig.
Wij zeggen voortaan gewoon: „Bij Heineken is het
zó."
Toen de eerste onnozele het waagde om explicatie
te vragen, schreeuwde de creatieveling hem verbolgen
toe:
„Je kunt het niet helpen, dat je niet genoeg vulling
in je hoofd hebt meegekregen om de diepere be
tekenis van onze slagzin te begrijpen. Maar ik zal
ditmaal de moeite nemen om het je bij te brengen,
opdat je de kudde kunt inlichten.
Wij zijn modern, ja zelfs vooruitstrevend. In deze
ene zin „Bij Heineken is het zó", staat alles. Daar
hoef je niet omheen te kletsen van waarom, wanneer
en hoe. „Zo" is het woord van de toekomst. In dit
ene woord ligt een nieuwe wereld opgesloten."
Opeens wist ik, dat ik de enige was, die het juiste
antwoord kon geven. De tijd was gekomen om de
daad bij het woord te voegen. Wij waren weer een
stap verder in de geschiedenis. Er moest gemoderni
seerd worden. Dus gehakt. Het was tijd om ook onze
slagzin der eeuwen te verkorten.
Ik maak er „Heineken" van, schreeuwde ik in
m'n dolle enthousiasme tegen mijn vrouw:
„Heineken" is het woord van de toekomst. In dit
ene woord ligt een nieuwe wereld opgesloten.
Dvd
door vier Rotterdammers bezocht
Op 9 en 10 juli was het voor P. J.
Barto, J. M. Donker, L. van Hoek
en P. v. d. Linden de laatste keer,
dat zij hun wekelijks bezoek brach
ten aan de School voor Werkende
Jongens, het vormingscentrum
voor bedrijfsjeugd in Rotterdam.
Twee jaar lang werden zij door
het bedrijf in staat gesteld om elke
week een halve dag deze cursus
bijeenkomsten bij te wonen, waar
zij een programma van algemene
vorming, handvaardigheid en sport
voorgeschoteld kregen.
In dikwijls felle en levendige dis
cussies hebben zij kennisgemaakt
met de maatschappij waarin zij
leven, met verkiezingen, sociale
wetgeving, muziek, schilderkunst,
kortom, met al die dingen, die je
als jongere kunt ontmoeten als je
vanuit de school plotseling in de
wereld van de volwassenen van
het bedrijfsleven terechtkomt.
Het getuigschrift dat zij mee
kregen is geen bewijs van vakbe
kwaamheid, want een speciaal vak
hebben zij er niet geleerd. Wel
hopen wij, dat deze twee jaar er
toe bijgedragen hebben dat zij met
begrip en gevoel voor verantwoor
delijkheid als jonge mensen hun
plaats in de samenleving en dus
ook in ons bedrijf zullen innemen.
Als dat het geval is, heeft het
vormingscentrum zijn doel bereikt
en is de moeite, welke de afdelings
chefs en de bazen zich getroost
hebben om dit viertal elke week
weer vrij te maken, niet vergeefs
geweest.
2