Een Heinekenzei ik Met Fransen naar Volendam Toen enige tijd geleden in New York de bokswedstrijd tussen Ingemar Johansson en Floyd Patterson werd gehouden, ging een van de Zweedse journalisten, die er verbleef om de match te verslaan, er op uit om een gangster te vinden om te wedden, aangezien hij gehoord had, dat hij daarvoor slechts een man die er als een gangster uitzag had aan te houden. De verslaggever deed aldus, doch kwam al gauw tot de ontdekking dat de personen die hij aanhield noch bookmakers noch gangsters waren. Over deze ervaring schreef hij een artikel in het Zweedse „Aftonbladet", waarvan wij het slot hier laten volgen om u te laten zien wat er ten slotte bij zijn laatste poging gebeurde. „Ik ging een bar binnen. Er ston den een heleboel mensen naar de televisie te kijkendie een baseball- match uitzond tussen Yankees en Cleveland. Aan de muren hingen portretten van boksers en het leek op een Engelse kasteelhal met uit zonderlijk vervelende voorouders. De man aan de bar pakte een waterpistool en schoot een straal op een klantdie net door de deur kwam. Ik wist, dat ik eindelijk op de juiste plaats was. Dit was de om geving, waarnaar ik had gezocht en nu moest ik op mijn hoede zijn. Een Heineken, zei ik, want het Amerikaanse bier is gekoeld be neden alle graden vorst die bekend zijn en het is net een plas gesmol ten ijzer in de maag. Ik dronk langzaam en toen ik het op had dacht ik: nu is het tijd. Ik klopte met het flesje op de toonbank en gaf een knipoog met m'n linker oog. De man achter de bar gaf nog een Heineken. Dit was kennelijk niet de juiste methode. Ik dronk mijn tweede Heineken leeg en maakte met mijn vingers hetzelfde geluid, dat bookmakers plegen te doen bij de hondenraces in Londen. De man achter de bar gaf een derde Heineken. Ik zuchtte en dronk. Daarna haalde ik twee dollars te voorschijn. Twee op Ingo, zei ik op mysterieuze wijze. Het is 2 dollars en 10 cents, zei de man. Je begrijpt me niet, zei ik. Ik wil niet betalen. Wil je niet betalen, zei de man. Probeer nu niet zonder betalen weg te komen. Het is 2 dollars 10 cents. Ik betaalde met een somber gezicht en ging naar huis." Deze maanden worden er door buitenlanders weer on telbare bezoeken gebracht aan ons land. Een van de grote trekpleisters is nog al tijd Volendam, waar men natuurlijk het laten maken van de beroemde foto niet mag overslaan. Zo dacht ook de groep Vulliez (Franse restaurateurs) erover, die op 21 juni jl. onze gast was en zich graag met de heer Leegstra (achterste rij, vierde van rechts) en de heer De Man (voorste rij, geheel rechts) van onze exportafde ling in de fameuze kleder dracht liet fotograferen. 10

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1959 | | pagina 12