Een Heinekenzei ik
Met Fransen naar Volendam
Toen enige tijd geleden in New York de bokswedstrijd
tussen Ingemar Johansson en Floyd Patterson werd
gehouden, ging een van de Zweedse journalisten, die er
verbleef om de match te verslaan, er op uit om een
gangster te vinden om te wedden, aangezien hij gehoord
had, dat hij daarvoor slechts een man die er als een
gangster uitzag had aan te houden.
De verslaggever deed aldus, doch kwam al gauw tot
de ontdekking dat de personen die hij aanhield noch
bookmakers noch gangsters waren. Over deze ervaring
schreef hij een artikel in het Zweedse „Aftonbladet",
waarvan wij het slot hier laten volgen om u te laten zien
wat er ten slotte bij zijn laatste poging gebeurde.
„Ik ging een bar binnen. Er ston
den een heleboel mensen naar de
televisie te kijkendie een baseball-
match uitzond tussen Yankees en
Cleveland. Aan de muren hingen
portretten van boksers en het leek
op een Engelse kasteelhal met uit
zonderlijk vervelende voorouders.
De man aan de bar pakte een
waterpistool en schoot een straal
op een klantdie net door de deur
kwam.
Ik wist, dat ik eindelijk op de
juiste plaats was. Dit was de om
geving, waarnaar ik had gezocht
en nu moest ik op mijn hoede zijn.
Een Heineken, zei ik, want het
Amerikaanse bier is gekoeld be
neden alle graden vorst die bekend
zijn en het is net een plas gesmol
ten ijzer in de maag. Ik dronk
langzaam en toen ik het op had
dacht ik: nu is het tijd. Ik klopte
met het flesje op de toonbank en
gaf een knipoog met m'n linker
oog. De man achter de bar gaf nog
een Heineken. Dit was kennelijk
niet de juiste methode. Ik dronk
mijn tweede Heineken leeg en
maakte met mijn vingers hetzelfde
geluid, dat bookmakers plegen te
doen bij de hondenraces in Londen.
De man achter de bar gaf een
derde Heineken. Ik zuchtte en
dronk. Daarna haalde ik twee
dollars te voorschijn. Twee op
Ingo, zei ik op mysterieuze wijze.
Het is 2 dollars en 10 cents,
zei de man. Je begrijpt me niet,
zei ik. Ik wil niet betalen. Wil je
niet betalen, zei de man. Probeer
nu niet zonder betalen weg te
komen. Het is 2 dollars 10 cents.
Ik betaalde met een somber gezicht
en ging naar huis."
Deze maanden worden er
door buitenlanders weer on
telbare bezoeken gebracht
aan ons land. Een van de
grote trekpleisters is nog al
tijd Volendam, waar men
natuurlijk het laten maken
van de beroemde foto niet
mag overslaan.
Zo dacht ook de groep Vulliez
(Franse restaurateurs) erover,
die op 21 juni jl. onze gast
was en zich graag met de
heer Leegstra (achterste rij,
vierde van rechts) en de heer
De Man (voorste rij, geheel
rechts) van onze exportafde
ling in de fameuze kleder
dracht liet fotograferen.
10