„Monumentenzorg" Er gaan „bij ons" in Rotterdam al lang geruchten, dat binnen niet al te lange tijd de lift in ons monumen tale kantoorgebouw door een nieuwe zal worden vervangen. En nu kunt u zeggen dat ze zovéél vertellen en dat je zovéél klokken hoort luiden zonder te weten waar dat geklok vandaan komt (het geklok in de bier glazen dan uitgezonderd), voor mij betekenen deze geruchten pijn. Heb ik het ver mis, wanneer ik veronderstel dat in alle gemoederen van alle be wonderaars van dit unieke vervoermiddel pijn scheuten optreden bij deze geruchten? Je moet er gewoon niet aan denken: Dat er nog eens een tijd komt dat er geen rijen vrolijke mensen op de lift staan te wachten; dat je niet meer zo vlot en veilig vervoerd zult worden in onze bronzen engelje moet er gewoonweg niet aan denken. Dit monument van standing in het trappehuis van ons bierpaleis legt nog dag aan dag getuigenis af van de waardigheid en de bedachtzaamheid van een voor gaand geslacht. Een geslacht, dat wist dat brouwzalen en gistkelders niet in één dag werden gebouwd; een geslacht, dat hardlopen in een gebouw als het onze in strijd vond met het decorum en dat bovendien traplopen te ver moeiend vond. Trouwens dat laatste vinden we nog of nu het sprookje, dat bier je in je knieën gaat zitten, waar is of niet. Fraaie „grespul". Eigenaar dig genoeg is er voor „gres" geen Nederlands woord; (Steingut, gres, stoneware). In een bekend woordenboek wordt grès vertaald door „Keuls aardewerk" en heeft men dus het meest beken de woord tot soortnaam verheven. Bij zeer grote hitte gebakken, wordt in het vuur als laatste be werking zout gestrooid, waardoor o.a. het gehele voorwerp met een gladde glazuurlaag overtrokken wordtze zijn meestal van een eenvoudige, losjes aan gebrachte, kobaltversiering voorzien. Zoals bij de pul duidelijk blijkt, was men het „staan" van de blauwe verf vroeger minder mees ter, zodat ter voor koming van weglopen het blauw der decoratie in een ietwat uitgediepte geul werd aangebracht, waar het zich tijdens het vloeibaar zijn vati het glazuur gedurende het stoken in de oven, vrij kon bewegen en op die manier toch ook weer niet zo gemakkelijk kon ontsnappen. Eén van de grote voordelen van deze lift is, dat je er geduld bij leert hebben. Je moet een tijdje op een knopje drukken. „Niet langer dan 5 seconden" zegt een bordje. En maar tot vijf tellen, en maar op knoppen drukken. Echt een leuke sport, vooral als je weet, dat je best tot tien kunt tellen, maar dat dat bij deze lift lekker niet hoeft. En dan die deuren. Die deuren zijn een probleem, maar ze zijn geweldig sterk. Nou ja, dat mag ook wel, want er is ook al heel wat tijd aan verdokterd. Zoals er in ons leven aan zoveel dingen zoveel gedokterd wordt. Heel het fijne mechanisme van onze lift, het probleem van blok kering en deblokkering, van in- en uitstappen schijnt in de deuren te zijn ingeblikt. Openers helpen hier niet, ten eerste omdat er geen kroonkurken opzitten, maar bovenal, omdat alles wat je bij je hebt de last voor de lift te zwaar maakt. Een portemonnaie met veel zilvergeld bijvoorbeeld kan er de oorzaak van zijn dat de lift het niet haalt. Je kunt om op die deuren terug te komen minutenlang in stille bewondering je staan af te vragen welke geheimzinnige oerkrachten in deze deuren hun spel en tegenspel uitoefenen. Soms staan ze aarzelend stil, om dan, als de goede krachten hebben overwonnen, met waardigheid dicht te sluipen. Het bedieningspaneel vind ik persoonlijk het mooiste. Van de vijf etages het souterrain meegerekend zijn er diverse onbereikbaar, niet door sneeuwval of zo, maar door koperen sloten. Een indrukwekkend gezicht. Het voorkomt dat je beslissing, als je voor dit paneel staat, te moeilijk wordt. Je kunt haast niet verongelukken. Ach, het „blik" van de wanden rammelt wel wat en de lift zelf stopt wel eens een slordig metertje te hoog of te laag en de maximale belasting is vijf per sonen, maar je mag nu eenmaal niet op alle blikken en meters en personen zout leggen. Trouwens de zesde persoon valt hier buiten de personele belasting. Natuurlijk, als onverantwoordelijke lieden niet alle aanwijzingen van alle bordjes en circulaires hebben opgevolgd, doet de lift het gewoon niet meer. Dan verschijnt het bordje „Buiten dienst". Ja, en dan moppert er wel eens een enkeling, maar dat is kinderachtig. Ik ga met vreugde lopen, als ik de lift maar mag houden. Nogmaals, laten alle lifters waakzaam zijn, dat dit monument ons niet te onzaliger ure wordt ontrukt. We moeten nóg voorzichtiger worden met het ge bruik, nóg meer geduld leren. Mocht dan toch te eniger tijd ons dit monument ontvallen, hetzij dat het in elkaar, naar beneden of niet meer in de smaak valt, dan zullen wij als vrienden zorgen dat dit bouwsel een waardige plaats krijgt in een museum of zo. We komen dan wel met een lijst rond „voor alle gezindten". En we zullen zorgen dat er een oorkonde bij komt te liggen, waarin een bloemlezing zal zijn opgenomen van de fraaiste opmerkingen, die over, in en vóór de lift zijn gemaakt. a. p. w. 13

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1959 | | pagina 15