IN ÉÉN ZIN GEZEGD
Van drie vergeten bruiden
Wat is nu eigenlijk een bedrijfsleider
In de „Haarlemse Courant" lazen
wij onderstaande humoristisch
stukje dat wij ook u niet willen
onthouden:
„Vader, wat is eigenlijk een be
drijfsleider?", vroeg de zoon arge
loos.
Het bleef geruime tijd stil. Er
klonk een diepe zucht uit de
schaduwhoek en de massale figuur
richtte zich moeizaam naar voren
in de stoel.
Eindelijk kwam het antwoord.
„Wat een bedrijfsleider is, jongen,
kan ik je in één zin zeggen."
Dat was precies wat de jongen
bedoelde. In één zin.
„Nou dan?"
„Een bedrijfsleider, jongen, is een
man die boven een schare werkers
en onder een directie werkzaam is
en in die functie zorgt dat de
wensen der directie als opdrachten
aan de werkers worden kenbaar
gemaakt, waarbij hij de ervaring
opdoet dat wensen altijd heel een
voudig zijn, doch de praktische
verwezenlijking daarentegen op
vele moeilijkheden stuit, aangezien
hij bij het geven van opdrachten
merkt dat zij altijd verkeerd of
maar half begrepen worden en
nooit worden uitgevoerd op de
manier die hij zelf gedacht heeft,
waardoor hij de neiging krijgt om
alle opdrachten zelf uit te voeren
maar die neiging moet onderdruk
ken om zijn gezag te handhaven
en dan met ongeduld moet toezien
dat anderen op hun gemak dingen
doen die veel haast hebben en
andere dingen geheel en al nalaten,
waardoor er van de resultaten niets
terecht komt zodat men opnieuw
moet beginnen en de opdracht
geheel en al moet herhalen, waarbij
het gevaar ontstaat dat er meer
gepraat dan gewerkt wordt, zodat
de uitvoering de toegestane tijds
limiet overschrijdt en de directie
zich afvraagt of zij wel de juiste
man op de juiste plaats heeft gezet
en zich ernstig gaat beraden op
een mutatie, die echter niet door
gaat omdat zij eerst nog eens onder
vier ogen met de betrokkene wil
praten om hem te wijzen op de
noodzakelijkheid zijn werk met
grotere aandacht en nauwkeurig
heid te verrichten, waarna de be
trokkene de hopeloosheid inziet
om uit te leggen wat er aan de
hand is en dan met verdubbelde
ijver probeert zijn mensen aan het
verstand te brengen, wat er eigen
lijk van hen verlangd wordt, waar
bij hij zijn zelfbeheersing niet mag
verliezen en niet mag laten door
schemeren dat hij aanmerkingen
op hun werk heeft, aangezien
arbeidskrachten zo moeilijk te
krijgen zijn en de stemming in het
bedrijf een belangrijke factor is,
die niet mag worden verwaarloosd
en evenzeer tot de produktie bij
draagt als elke andere factor
zodat hij met groot geduld op
nieuw gaat uitleggen welke taak
iedereen heeft te verrichten om
het resultaat bevredigend te doen
zijn, waarna iedereen weer aan het
werk tijgt en de bedrijfsleider een
nog grotere neiging moet onder
drukken om alle dingen zelf te
doen, zodat hij aan nervositeit
gaat lijden en de directie hem de
raad geeft enkele dagen rust te
nemen op eigen kosten om te
voorkomen, dat de werkers wor
den geprikkeld door onbeheerste
uitbarstingen, welk advies de be
drijfsleider echter niet opvolgt
omdat hij er een bedekte toespeling
op zijn misbaarheid in ziet, zodat
hij een tabletje slikt en zichzelf
voorhoudt dat hij zich niet zo druk
moet maken en dat alles op zijn
pootjes terecht zal komen
waarna hij naar huis gaat met de
overtuiging dat alles niet op zijn
pootjes terecht zal komen en dan
wanhopig in zijn leunstoel zakt en
dan zijn vrouw hoort vragen:
„Hoe was het vandaag met het
werk?"
„Kijk, jongen, dat is een bedrijfs
leider."
Op de correspondentie-afdeling in
Rotterdam deed zich enige maan
den geleden het unieke feit voor,
dat drie dames vrijwel gelijktijdig
in het huwelijk traden. Dat kon
natuurlijk niet ongemerkt passeren
en dat gebeurde ook niet.
Na de verschijning van ons Kerst
nummer bekeek mijn vrouw me
wat achterdochtig.
„Ik dacht, dat er drie dames op
die afdeling van jou getrouwd
waren."
„Die afdeling van jou" klonk niet
bemoedigend en ik zei fier: „Nou
en
„Staat niks van in Vers van 't Vat."
„Zeker vergeten. Gebeurt wel eens
meer."
„Kan toch niet bij zo iets bijzon
ders. En je was nog al zo laat
thuis die avond."
Daar was het dan. Het is voor een
goede echtgenote, die heel groot
moedig haar man vrij laat voor
een afscheidsgezelligheidje met
lieve meisjes, ook wel om even te
gaan twijfelen.
Was dat de ware reden van die
late thuiskomstf Was er wel een
driedubbele bruiloft
Het was de reden. Wij zouden na
kantoortijd nog even bij elkaar
komen in de Raadskelder om het
8
