geknal in voortbewegen en dat er mensen in mo
derne kledij rondlopen. Alles is zó onaangetast ge
bleven gedurende eeuwen en de hele stad is zo
boordevol van de prachtigste originele werken van de
grootste meesters op het gebied van de beeldhouw-,
bouw- en schilderkunst kunstenaars die vier a vijf
eeuwen geleden in precies diezelfde omgeving werk
ten dat je het gevoel hebt dat alles wat met het
moderne leven en de moderne tijd te maken heeft,
er alleen maar afbreuk aan kan doen. Waar je ook
kijkt in de straten, op de pleinen, in de huizen, de
kerken en de musea, het is steeds weer de overwel
digende hoeveelheid moois op allerlei gebied, die je
■verbijsterd doet zijn dat dit alles in één stad zó
bewaard is kunnen blijven.
Wanneer je ook veel in de kleine nauwe zonloze stra
ten en stegen van het minder spectaculaire gedeelte
van de stad hebt gelopen en rondgekeken, dan valt het
op dat de Italianen vlijtige mensen zijn, die eerbied
hebben voor het echte ,,hand"werk en er ook nog
zeer kundig in zijn. Vele zijn de heel kleine werk
plaatsjes, waar door één of twee mannen houten
schilderij- of spiegellijsten met de hand op zeer kunst
zinnige manier worden gestoken. Ergens anders weer
zitten in een donker kamertje jongens leer te bewer
ken of bijoux te maken, over het algemeen met veel
gevoel voor kleur en verhoudingen. Helaas hebben
de hordes toeristen, die ook Florence inzwermen,
gemaakt dat je ook daar evenals dit in Nederland
jammer genoeg het geval is winkels en stalletje
ziet met de meest horribele internationale uitingen
van wansmaak op kunstgebied. Maar afgezien van
deze aberraties, is de Italiaan iemand die het hand
werk eert en een aangeboren kunstgevoel heeft.
Op de beroemde, ongeveer vijf eeuwen oude Ponte
Vecchio één van de bruggen die de oevers van de
rivier de Arno met elkaar verbindt en die aan beide
zijden uit eeuwenoude winkeltjes en werkplaatsjes
bestaat, die nog onveranderd zijn gebleven en nu
alléén nog maar winkeltjes zijn ziet men de pro-
dukten van de Italiaanse handenarbeid in al zijn
facetten. Dat de Italianen een welhaast ongebreidelde
fantasie hebben, speciaal op het gebied van de edel
smeedkunst, kun je telkens weer aan de hand van
de uitgestalde werkstukken in de vitrines vaststellen.
Hele- en halfedelstenen worden in elke mogelijke
en ik zou haast zeggen onmogelijke combinatie
verwerkt. Verder zie je de meest smaakvolle pro-
dukten uit leer vervaardigd, een kunst die de Italia
nen tot in de perfectie verstaan. De meest eenvoudige
dingen, wat het leer betreft, zijn haast wel de mooi
ste, daar kleur en vorm meestal al zeer harmonisch
zijn. Opvallend is ook het borduurwerk, zó tot in
de perfectie gemaakt, dat de meest verwende expert
er sprakeloos naar staat te kijken.
Wanneer 's avonds de winkeltjes op de Ponte Vecchio
worden gesloten, dan klapt men nét als vijf
eeuwen geleden dezelfde dikke houten luiken,
met het zware sierlijke ijzerbeslag, weer voor de
winkeltjes dicht.
Aan beide zijden van deze beroemde en eeuwenoude
brug, zijn drie openingen met ronde bogen uitge
spaard, waardoorheen men aan beide zijden ook
weer een wondermooi uitzicht over de rivier heeft
met de zachtgekleurde huizen erlangs en vanwaar
men in de verte steeds weer kijkt op de zachtglooien-
de heuvels van Toscane, waar hier en daar, omgeven
door donker in de lucht prikkende cypressen, de
buitenhuizen verspreid liggen.
In de zon is het in Florence midden op de dag, ook
in september, nog zeer warm en alles beweegt zich
gedurende het middaguur zeer traag of helemaal niet.
Om half vier ongeveer begint alles weer te leven en
ziet men de open fiacres open zwarte huurrijtuigjes,
veelal met felrode bekleding met een uiterst mager
paardje ervoor gespannenweer hun vrachtjes
veelal in de vorm van luie toeristen, die op deze
manier zonder inspanning op kalme wijze de voor
naamste bezienswaardigheden van de stad kunnen
bekijken weer over de pleinen en door de voor
naamste straten sukkelen.
Op het einde van de middag kun je, als moegekeken
vreemdeling, het beste neerstrijken op een van de
talloze pleinen of pleintjes, waar je, met een koel
drankje voor je, het mensdom in al zijn uiterlijke
facetten, aan je kunt laten voorbijtrekken.
Bij goed weer kun je tot 's avonds laat buitenzitten
en genieten van het „heerlijke nietsdoen" en na
genieten van al het moois dat je gedurende de dag
hebt gezien, in het besef dat je in deze stad eigenlijk
nooit uitgekeken raakt, zelfs niet wanneer je er zou
wonen!
D. C. O.
