Florence
in
september
Waar blijven de foto's?
Het aantal inzendingen voor de
in ons julinummer aangekondigde
fotoprijsvraag is niet anders te
noemen dan teleurstellend. Wij
kunnen echt niet geloven dat er
tijdens de vakantiedagen zó weinig
is gefotografeerd.
Misschien is het omdat deze aan
kondiging zo lang geleden in ons
blad stond, dat het velen totaal
is ontgaan; anderen hebben wel
licht op dat moment nog niet eens
aan vakantie gedacht. Daarom
willen wij, nu wij allen de va
kantie achter de rug hebben, hier
nog eens de aandacht op deze
prijsvraag vestigen en zullen dan
de uitslag beslist in ons volgend
(kerst)nummer publiceren.
U kunt dus allen nog meedoen door
uw vakantiefoto voor 1 december a.s.
in te sturen. (Ook zouden wij nog
enkele „sterke" vakantieverhalen,
waarover wij eveneens schreven,
toegestuurd willen krijgen.)
Heb geen schroom maar stuur ons
iets!
Florence la ville des fleurs" („Florence de bloemen
staddat zag ik als ondertitel op een boekje staan,
dat de grote kunstschatten beschrijft die deze stad
bezit, dank zij de kunstzinnige en zeer rijke familie
Medici (bestaande uit bankiers en politicidie er
vanaf ongeveer het jaar 1300 woonde en door haar
smaak en rijkdom ertoe heeft bijgedragen dat vele
grote kunstenaars daar wat hun artistiek kunnen
betreft, tot ontplooiing zijn gekomen.
„Florence la ville des fleurs" moet volgens mij in
de meest ruime zin des woords worden opgevat,
wanneer men deze stad bekijkt: Florence, de stad
waar eigenlijk alles wondermooi van kleur, vorm en
verhouding is.
Voor degene die het voorrecht heeft mogen hebben
Florence in een stralend zonnige nazomer te bezoe
ken en enigszins te leren kennen, wekt bovengenoem
de titel ook alle poëtische gevoelens op die deze stad
je in zo sterke mate doet beleven.
De rivier de Arno, op vele plaatsen zelfs droog-
stenig en nog maar traag stromend, buigt zich in
flauwe bochten door de stad. De huizen zijn zacht-
rose of zachtgeel van kleur, veelal met lichtgroene
luiken, die tijdens de felle middagzon gesloten zijn.
Is er een balkonnetje hoe piepklein ook dan
staat er een plant of is er getracht nog een klein
prieeltje te maken, eventueel met nog een aardig
gekleurd parasolletje erop. Voor een klein vogel
kooitje met een uitermate oninteressant vogeltje erin,
is er meestal ook nog net wel een plekje, hetzij op
het balkonnetje of zómaar aan de muur, naast of
onder het raam.
De groentestalletjes en -winkeltjes nooit met
gesloten etalages, maar altijd open vertonen een
profusie van de prachtigste kleuren. Rode, gele en
oranje paprika's, groene vijgen, purperen aubergines
(een soort langwerpige komkommervormige vrucht
abrikoos-perziken zacht oranje met rode wangen
grote trossen witte druiven met donkerbruin ge
stoofde vruchten, alles altijd in rieten manden op
donkergroene vruchtebladeren uitgestald!
Naast deze grijpbare en zichtbare dingen, die zich in
de eerste plaats aan je opdringen, is het onzichtbare,
namelijk de historie van deze zo eeuwenoude stad
nóg intenser voelbaar, nadat je er enige dagen in
hebt rondgedwaald. Je krijgt dan sterk het gevoel
alsof het heiligschennis is dat er televisieantennes (en
wel in enormen getale) op de daken staan, dat er
zich moderne vervoermiddelen met veel lawaai en
8
