DE BESTE FOTO en
HET ..STERKSTE** VERHAAL
2
Dit jaar iwee prijsvragen
Wanneer we van vakantie
teruggekeerd onze vakantie
foto's aan onze familie en
vrienden laten zien is er al
tijd wel iemand die uitroept:
„Daar zou je een prijs mee
kunnen winnen!"
Daarom willen wij uitroepen
„Doe dat dan door die foto
op te sturen naar Vers van
't Vat.
Inderdaad, u hebt het goed
geraden. Wij willen dit jaar
weer een vakantie-fotoprijs
vraag uitschrijven, waarvoor
vele (surprise) prijzen be
schikbaar zijn gesteld.
Ook ditmaal zullen wij de
inzending in twee groepen
splitsen.
GROEP A: gevorderde fo
tografen; waarbij speciaal
gelet zal worden op de ar
tistieke en fotografische
kwaliteiten van de foto's;
GROEP B: beginnende fo
tografen; waarbij de aar
digste en meest originele
vakantiefoto's de nadruk
zullen krijgen.
Inzendingen moeten vóór
1 september in ons bezit zijn
en de uitslag zal in het okto
bernummer worden gepubli
ceerd.
Ingezonden foto's kunnen niet
worden geretourneerd!
Bovendien willen wij ook
een prijsvraag uitschrijven
voor het „sterkste" vakantie
verhaal. Iedereen maakt wel
eens dingen mee tijdens zijn
vakantie die van dien aard
zijn dat hij bij zijn terug
komst zijn vakantierelaas
begint met de woorden
„Moet je nou toch eens horen
wat mij overkomen is
Gun ook de leden van de
Heineken's familie dit ver
haal te horen, en stuur uw
„sterke" verhaal voor 1 sep
tember a.s. aan de redactie
van Vers van 't Vat.
Het „sterkste" van alle bin
nengekomen verhalen zullen
wij dan ook (met voorbe
houd dat het van dien aard
is dat het schaamrood ons
niet naar de kaken stijgt!!!)
in ons oktobernummer publi
ceren.
boeltje het eerst moet heensturen.
Zwitserland met zijn bergen en
dalen, Joego-Slavië met zijn meren
en stranden, Italië, met zijn oude
steden en scheve torens en rechte
Lollobrigida's en Lorens.
En nergens een onvertogen woord.
In geen enkel paviljoen heb ik
spandoeken gezien in de geest van
„Wij hebben een sof-regering en
dat land van ons kan ons gestolen
worden." Alles is even goed en
braaf en veel beter dan hier, be
halve misschien in Frankrijk, maar
dat heb ik niet gezien, want het
Franse paviljoen is zo lelijk als
een scheefgezakte Amsterdamse
Apollo-hal, in 't monsterachtige
vergroot, waar ze echter vergeten
hebben de bouwsteigers weg te
halen en van binnen is het zo
rommelig als een warenhuis in de
uitverkooptijd.
Maar dat is een uitzondering en
daar is het Frankrijk voor, maar
overigens is alles erop gericht om
de argeloze bezoeker ervan te
doordringen, dat hij uitgerekend
in het verkeerde land is geboren.
En tegen dit opgedrongen minder
waardigheidscomplex trekken wij
op met een geit, de koe van de
armen, een geit, die bovendien al
wat kaal wordt bovenop omdat
hij al door tien miljoen handen
is geaaid. En er kakelen kippen,
als in elk snert-dorp en Betsy staat
er van het Friese stamboek en laat
zich elke dag een paar keer mel
ken, zomaar onder de ogen van
Japanners, Duitsers, Amerikanen
en de zangvereniging „Kunst en
Vriendschap" uit Goes. Ik vind
dit bepaald gênant voor Betsy, al
is dit dan haar manier om een
eerlijk stuk voer te verdienen.
Allemaal niets
Maar we zijn niet monumentaal.
Ik denk, dat Romme weieens heeft
staan kijken bij het tien meter
hoge standbeeld van Lenin. Waar
stond dat ook weer? O, ja, in het
Russische paviljoen en daar zal
Romme toch weieens tegen de hem
omzwermende journalisten de losse
opmerking hebben geplaatst: Is
mijn figuur soms zoveel minder?
En de zorg voor de ouden van
dagen. We dachten, dat wij daar
al een heel eind mee waren, maar
het is allemaal niets vergeleken
bij die anderen. Misschien had het
enige indruk gemaakt, als we de
Oostervantstraat of de Roeter-
straat in zijn geheel naar Brussel
hadden overgepoot, met inhoud
en al en bordjes om de nek van
Opa Jakobs: „tweeënnegentig jaar
en speelt nog steeds in het Neder
lands elftal" of bij Opoe Willems:
„Vierentachtig en eet nog steeds
zonder bril."
En de kinderverzorging! Waarom
de lijn van de levende kippen en
de levende geit en de levende
koeien niet doorgetrokken tot de
levende baby's, met echte moeders
en echte zustertjes en echte zenuw
achtige vaders, die zouden moeten
wachten in de Heineken's Hoek?
Die Heineken's Hoek is des Hol
landers troost en toeverlaat. Ik
heb ze zien zitten, al maar elf
frankjes exclusief schuivend om
tenminste iets te hebben, dat geen
ander land ter wereld kan maken,
al hebben ze nog zulke grote
paviljoens. Maar met de zucht
naar Heineken's nog op de lippen,
werden er toch emigratieplannen
gesmeed en met eigen ogen heb ik
ze in drommen de grens over zien
trekken tussen Expo en „Vrolijk
België". Entree vijfentwintig fran
ken.
vdz.
