E JUBILARISSEN
5
'"I.:
De txvee jubilarissen met hun familie.
standigheden hebben zich wel sterk gewijzigd. Het maken van
gijntjes komt er niet meer aan te pas, al heeft hij de zin
ervoor niet verloren. Wat hij óók niet verloren heeft is zijn
bereidwilligheid. Volkers helpt graag en dan altijd efficiënt.
Hij vindt (dikwijls verrassende) oplossingen en bereikt resul
taten in gevallen, waar men dit ternauwernood mogelijk zou
achten. En dit alles zonder ooit iets te doen wat niet door de
beugel kan. Dit is zijn gevestigde reputatie, die hem in grote
mate tot steun is om zijn doel snel te bereiken.
Volkers heeft gedurende zijn loopbaan anderen moeten con
troleren, maar hij controleert in de eerste plaats zichzelf en
zijn eigen werk, niet éénmaal maar twee of drie keer. Wat
uit zijn handen komt is af.
Wist u overigens dat Volkers al sinds jaren in samenwerking
met de directeur, de heer Van Vugt, een belangrijke rol speelt
in het echt Amsterdamse Café-Restaurant Modern (voorheen
De Boer) op het Leidseplein? En het is heus niet alleen als
administrateur dat hij zijn deel bijdraagt aan het grote succes
van deze Heineken's zaak. Hij zet er zijn gehele persoon voor
in en steunt de leiding met raad en daad. Zijn uitgebreide
kring van relaties en zijn grote ervaring in het verenigingsleven
zijn daarbij waardevolle elementen.
Dat Volkers buiten de brouwerij een belangrijke rol heeft
„gespeeld" en dat thans (óók in gewijzigde vorm) nog doet,
behoef ik hier verder niet te vermelden. Wel wil ik hier nog
constateren, dat hij een van die echte doorgewinterde Hbm'ers
is, die voor de brouwerij „door het vuur gaan" en die wij
alleen daarom al in ere moeten houden.
Bn.
M. J. WEYMARSHAUSEN
Toen de heer Weymarshausen op I maart zijn zilveren
jubileum vierde en door zijn collega's en medewerkers in het
zonnetje werd gezet, was ik in Yokohama.
Ik kon toen niet meer doen dan een telegram sturen en daarin
pleegt men nu eenmaal niet veel woorden te zetten. De kans,
die „Vers van 't Vat" me geeft om alsnog wat meer woorden
aan dit jubileum te wijden, grijp ik dan ook gaarne aan.
De heer Weymarshausen kennen wij allen als een bijzonder
vriendelijk en tegemoetkomend mens. En dat is ten volle juist
op één uitzondering na: Hij is allesbehalve vriendelijk of
ti genroetkomend ten opzichte van zichzelf! Bij hem staat de
plichtsvervulling als absoluut no. 1 op het lijstje en hij vol
brengt zijn taak als vanzelfsprekend. Ook als het ten koste
moet gaan van persoonlijke belangen en/of eigen vrije tijd.
In de na-oorlogse jaren is het niet altijd zeker geweest of onze
export zich wel zou handhaven op het bekende hoge niveau
en daardoor is het verklaarbaar dat de bezetting van zijn
afdeling lange tijd geen gelijke tred heeft gehouden met de
enorme toeneming van onze export en het daaraan verbonden
werk. Het gevolg daarvan was dat hij zelden zonder „huiswerk"
was. Hij heeft zich hierover niet alleen nooit beklaagd, maar
hij heeft door zijn noeste, maar geruisloze arbeid steeds kans
gezien de afdeling gaande te houden in het zeer snelle tempo,
dat de omstandigheden nu eenmaal vereisten. Het wonder
hierbij is dat hij niettegenstaande de druk van de haast, mede
dank zij zijn begrip voor andermans problemen en mogelijk
heden en zijn grote zin voor humor steeds de goede oude
Heineken's sfeer in de afdeling heeft weten te bewaren.
Ons bier is het beste bier dat er gebrouwen wordt. Maar het
beste produkt wordt niet verkocht als er niet hard en goed
voor wordt gewerkt. Dat heeft de heer Weymarshausen gedaan
met een plichtsbetrachting en volharding, die, doordat wij het
al zovele jaren zo van hem gewend zijn, nauwelijks meer
opvallen. Daarom is het goed als wij ons er bij deze gelegen
heid nog eens rekenschap van geven welk een niet te schatten
waarde hierin voor onze brouwerij en zeker niet minder ook
voor zijn medewerkers is gelegen.
Wanneer ik hierbij de wens neerschrijf dat hij nog lang een
van de meest geziene H.B.M.'ers zal mogen blijven, ook en
juist voor zijn afdeling, dan doe ik dat in de volle overtuiging
dat die wens door allen wordt gedeeld.
PLOOY.
