HOE
VAKANTIE
TE SPREIDEN?
PER WENTELWIEK
Een onzer lezers, de heer Van der Sluys
uit Kerkdriel, schreef ons over dit onder
werp, aangeroerd in ons vorig nummer,
een brief, die helaas te lang is om in zijn
geheel op te nemen. Wij plaatsen daar
om een uittreksel.
De schrijver vindt vakantiespreiding wel
heel mooi, maar voor arbeiders bijna
ondoenlijk. Dat is geen onwil, zegt hij,
maar zij hebben ook al zijn zij niet
gehuwd te maken met verloofde of
vriend, die in fabriek, winkel, atelier,
e.d. werkt en daar „verplichte" vakantie
dagen moet opnemen, die vrijwel altijd
in het volle seizoen vallen.
Hij ziet zelf nauwelijks een uitweg, ten
zij alle bedrijven het ..naar eigen keuze"-
systeem zouden invoeren. Dat zou vanzelf
de spreiding bevorderen, want niemand
gaat bij voorkeur met vakantie als het
overal vol is.
Met het „naar eigen keuze"-systeem zal
de schrijver bedoelen, afschaffen van de
zg. bedrijfsvakanties, want we kunnen
moeilijk aannemen, dat hij in een groot
bedrijf ieder zelf zijn vakantie zou willen
laten bepalen, dan zou immers de zaak
scheef lopen.
Echter is het afschaffen der bedrijfs
vakanties clie we bij ons niet kennen,
omdat een bierbrouwerij in het volle
seizoen nu eenmaal niet kan sluiten
niet eenvoudig. Men is daar in vele
bedrijven juist toe overgegaan, omdat
het „vrije keuze"-systeem voor het bedrijf
zoveel moeilijkheden opleverde, dat men
algehele sluiting gedurende een bepaal
de tijd als enige oplossing zag.
Toch heeft de inzender gelijk als hij dtiar
een bron van veel ellende ziet. En na
tuurlijk bij de schoolvakanties, maar wat
dit laatste betreft is men nu van plan
voor bepaalde delen van het land tot
een zekere spreiding te komen over de
maanden juli en augustus, hetgeen
ofschoon ook niet zonder bezwaren
een zekere verbetering zal kunnen be
tekenen.
Wij zien de tegenwerkende factoren,
welke de heer Van der Sluys noemt zeer
wel in. maar geloven dat wij voor het
belang van alle werkenden onverkort
moeten vasthouden aan het advies ge
geven in ons vorig nummer: Laten wij
ondanks de moeilijkheden met alle
macht streven naar een zo groot moge
lijke vakantiespreiding, ook al moet dan
individueel wel eens een offer worden
gebracht. De gemeenschap kan er immers
alleen maar wèl bij varen.
Een laatst vaarwel.
Op de eerste april vertrok de heer Van
Eerbeek naar Stanleyville, met zijn
vrouw en vijf kinderen. Dat is op zich
zelf niet zo bijzonder, want de heer Van
Eerbeek was al eerder in Lagos geweest
en een vertrek naar Afrika was voor hem
dus geen nieuwtje. Zelfs is uitzending
naar een onzer vestigingen in Afrika
langzamerhand routinewerk geworden,
zovelen zien wij daarheen vertrekken.
Het feit echter, dat dit gezelschap van
zeven personen de reis begon op ons
„privé-vliegveldje", de Rotterdamse Heli
port, die op enkele minuten gaans van
onze brouwerij is gelegen, was wel bij
zonder. Want al zijn meer van onze
employés, die naar de Congo gingen per
helikopter van Rotterdam naar Brussel
vertrokken om vandaar per „echt" vlieg
tuig verder te gaan, een emigrerende
familie van zeven personen was toch wel
een bijzonderheid. Bovendien werd het
tijd, dat Vers van 't Vat aan deze prak
tische en snelle wijze van vervoer van
haar personeelsleden aandacht besteedde
Daarom hier een paar foto's van dit
vertrek.
'.aan lue zö, pappa?
12
