Waarom
vacantiespreiding
dat een vacantie is, van de grotere vrijheid en liet
meerdere genoegen dat men geniet wanneer men niet
met iedereen tegelijk op een klein stukje grond zijn vrije
uren doorbrengt?
Op deze vraag kunnen alleen die lezers een antwoord
geven, die niet werken in een bedrijf, dat in zijn geheel
sluit en die geen schoolgaande kinderen hebben, en
deze vragen ernstig willen beschouwen.
Dit stukje is geschreven om deze lezers op te wekken in
de a.s. vacantieperiode een week te kiezen, die niet
tussen half juli en half augustus ligt. Het is geschreven
om hen ervan te overtuigen dat zij de drukke vacantie-
weken moeten laten voor hen, die nu eenmaal niet
anders kunnen. Om hen op te wekken de drukte niet
alleen voor zichzelf, maar ook voor de mensen, die nu
eenmaal moeten, te verminderen. Om daardoor de
ontspanningswaarde van de vacantie voor zichzelf (en
ook voor die anderen) te verhogen door niet het eind
van juli of de augustusmaand te nemen.
Van half juni tot half juli zijn de langste dagen met de
meeste zonneschijn en van half augustus tot half sep
tember valt weinig regen en heeft men zelfs een goede
kans om ondanks de kortere dagen toch meer zonuren
dan in de weken van eind juli tot half augustus te
krijgen.
Door voor half juli of na half augustus de vacantie te
nemen heeft men een betere vacantie en men verlicht
daardoor de drukte, de overlading en de volte van de
weken waartoe anderen gedwongen worden.
Het is een feit dat veel werknemers gedwongen zijn
hun vacantie te nemen in een week, waarin hun bedrijf
als geheel sluit. Dat heeft ten gevolge, dat in een klein
aantal weken honderdduizenden mensen tegelijk met
vacantie moeten gaan. Zij moeten binnen een klein
aantal weken gaan, omdat anders de ouders, die school
gaande kinderen hebben, hun vacantie zouden moeten
hebben, terwijl hun kinderen nog op school zitten.
Naast dit grote aantal, dat dus feitelijk gebonden is
aan een periode van drie of vier weken, zijn er de velen,
die in bedrijven werkzaam zijn, die niet in hun geheel
sluiten en waar dus de vacantie van de werknemers over
verschillende weken wordt verdeeld. Natuurlijk zullen
ook in die bedrijven de ouders van schoolgaande kinde
ren gedwongen zijn om zich te voegen bij de tallozen,
die reeds in die weken over stad en land uitstromen.
Maar degenen, die vrij zijn in hun keuze? Wat doen zij?
Het antwoord is verbazingwekkend: ook zij gaan in
grote meerderheid in die enkele weken, waarin reeds
miljoenen vacantiegangers in dit overbevolkte land zich
op pad begeven. Op de vragen: waarom doen zij dit?
waarom maken zij geen gebruik van de gelegenheid
om een minder drukke vacantie door te brengen, betere
bediening te krijgen, in minder drukke vervoersmidde
len en op minder volle wegen te reizen? Waarom volgen
zij de reeds te grote massa, die gedwongen is in de
drukte onder te gaan? antwoorden velen „omdat de
mens nu eenmaal een kuddedier is".
Is dit zo? Is er zo weinig besef van het heerlijke goed
