ENGELAND
LONDEN
6
•:g: V
Einige employe's van onze brouwerij te
Amsterdam viel het buitenkansje te
beurt een reis naar Engeland te mogen
maken als beloning voor het doorzettings
vermogen en de toewijding, betoond bij
een te Amsterdam gehouden Engelse
cursus, die was aangevangen met vele
deelnemersdoch slechts door enkele
volhouders werd beëindigd. Wij ontvin
gen van deze reis een bijzonder aardig
verslag van de heer Bos, directie-chauf
feur en een verhaaltje van ir. van Ros-
sem, de reisleider, welke hieronder vol
gen.
Ik weet niet wat U ervan denkt, maar
als je in Engeland aankomt met betraan
de ogen van 't overgeven, en hij die dat
niet heeft gedaan een kleur heeft alsof
hij in een palet is gevallen, dan maak
je geen goede indruk.
De Engelse douanen keken ons meewarig
aan en vroegen zeer beleefd aan sommi
gen van ons of wij niets aan te geven
hadden. We antwoordden dat we wat
geofferd hadden aan de zeebewoners en
het bleek in orde te zijn. Terwijl ze
vriendelijk toezagen, mochten we door
gaan, zonder dat ze onze koffers inspec
teerden.
Ongeveer twee uur sporen, een half uur
in de ondergrondse en wij waren er.
Gelijk een klont wormen wrongen wij ons
uit de grond en stonden in Londen. De
meesten van ons een weinig duizelig.
Gauw oversteken en dan naar het hotel.
Oversteken in een land waar links ge
reden wordt. Prompt was het de eerste
maal naar links kijken, niets te zien, voet
op de rijweg, en zeer snel weer terug
nemen, want anders werd hij pijnloos
door een grote bus afgeknepen. Maar we
leerden ons snel aanpassen, vanwege het
lijfsbehoud. In het hotel: inschrijven,
sleutel ontvangen en toen naar boven.
Opknappen, naar beneden, op elkaar ge
wacht en toen wandelen in Londen.
We kropen weer in de grond. Met de
ondergrondse een tijd wroeten in het
duister. In de trein (ondergrondse) waren
wij de enigen die het druk hadden. Een
trein vol mensen en niet één die zijn
mond opendeed. We vielen al ras op,
ten eerste doordat wij sigaren rookten en
ten tweede door de pijp van Co. Niet dat
die pijp niet mooi was, maar waar wij
liepen en Co zijn geliefde pijp rookte,
reed doorlopend een brandweerwagen
met ons op. Dat is de hele week zo ge
bleven. Veel gelopen in het centrum, en
doodmoe terug naar het hotel, wassen en
dan slapen. (In mijn bed schommelde ik
nog een beetje, alsof ik op het schip was).
Maandag tot en met Zaterdag lopen, bus
sen, ondergrondse, kijken maar, vragen,
klimmen, klauteren en genieten van al
hetgeen in onze gidsen en boekjes stond.
We hebben musea bezocht, we hebben
heerlijk gegriezeld in de kelders van Ma
dame Toussaud. Daar kan men zien hoe
op zeer delicate wijze Marie Antoinette
werd onthoofd en haar kinderen ver-
moord. We hebben naar de kroonjuwelen
gekeken, in kastelen gelopen en.... ge
lachen. Zo af en toe hoorde men even
lachen op het plein van een of ander
kasteel, hetgeen in drie eeuwen niet is
gebeurd, want de Engelsman lacht niet
op plaatsen waar koningen en koningin
nen hebben vertoefd.
We hebben gezien hoe de wacht van het
koninklijk paleis afgelost werd. Een
prachtig gezicht was dat. Felrode uni
formen met veel goud; prachtige paar
den. en menselijke poppen erop. Com
mando's, voetgestamp, alles prachtig op
maat en dan met een groot orkest voor
op het hek van het koninklijk paleis uit.
overgoten door vriendelijk zonlicht.
Als extraatje van de heer Heineken
een avond naar een show „The King and
I", vrolijk (en goed te verstaan voor de
Engelsen)Na een paar dagen begonnen
we werkelijk Engels te denken en doen.
De taal begonnen we steeds beter te ver
staan en te spreken. Sommigen van ons
hadden al moeilijkheden met hun Neder
lands. Op uitnodiging van een afgevaar
digde van de Zuidafrikaanse regering een
excursie gemaakt met Lang bij de B.B.C.
Zeer interessant, daarna naar het Zuid-
Afrika huis, waar wij alles konden zien
en lezen over Zuid-Afrika.
Een prachtige gelegenheid om ons Engels
te testen. Zeer bereidwillig gaf iedereen
ons antwoord op al onze vragen.
Toen een dag op bezoek bij Guinness'
Brewery. Prima lunch bij aankomst. Daar
na bezoek en bezichtiging van de brou
werij. Zeer interessant. Na afloop werden
wij in groepjes uitgenodigd om een En
gelse tea mee te maken in huiselijke
kring. We hebben toen het leven mee
gemaakt van een Engels huisgezin. In
elk huis in Engeland een open haard
vuur en als je een Engelse tea hebt mee
gemaakt eet je de verdere dag niet meer.
Een hartelijk afscheid van onze gastheer
en gastvrouw en maar weer de grond in.
Ik vertel toch niet dat Eibers en onder-
Onze Engelandvaarders te Londen
..jsSSS
De wacht voor het Koninklijk Paleis
wordt afgelost
getekende bijna anderhalf uur onder de
grond gezeten en gereden hebben om het
uitgangspunt te bereiken.
Al met al, een week om nooit te ver
geten. De terugreis was prachtig. De zee
was glad, dus geen zieken. Nu zijn wij
weer aan 't werk, maar vergeten doen
wij onze reis niet. Nog een woord van
dank aan de heer van Rossem, onze reis-
vader.
Bos.
„Je bent gek", zei onze vriend Willem,
„je bent stapelgek. Je weet dat ik van
mijn leven nooit weer naar Londen zou
gaan als ik er niet voor zaken moest zijn.
En je weet ook dat ik nooit een minuut
langer blijf dan absoluut noodzakelijk
is, voordat ik terugkeer naar de bescha
ving. Ik ga niet mee. Ik denk er niet
over".
Aldus begint Daan van der Vat één van
zijn onvolprezen sketches over Londen,
Engeland en alle gekke dingen die zich
op dat eiland afspelen. Geen enkele van
de „lucky eight van Heineken's" die zich
reisvaardig mochten maken voor een
zevendaags verblijf te Londen, zal echter
een antwoord hebben gegeven in de zin
van het bovenstaande. En nu ze weer
thuis zijn, zullen ze zich afvragen wat
bovenbedoelde Willem eigenlijk beziel
de.
Want we hebben een prachtige tijd ge
had. Een week in de grote wereldstad,
veel gelopen, veel gebust en veel gereisd
met de ondergrondse en natuurlijk veel
gezien. Wat die ondergrondse betreft: de
Londenaars noemen het ding „the tube",
letterlijk vertaald betekent dat „de buis".
Een goed gekozen bijnaam, want tussen
de stations raast de trein door een nauwe
buis met slechts enkele decimeters speling
tussen trein en tunnelwand. De komst
van een trein wordt aangekondigd door
een onderaards gerommel en een matige
tot krachtige wind welke je om de oren
blaast, veroorzaakt door de luchtverplaat
sing voor de trein uit. De deuren openen
en sluiten halfautomatisch d.w.z. ze wor
den door een conducteur achterin de trein
voor de hele trein bediend. Opvallend
is de uiterst duidelijke manier waarop op
de stations de reiziger met borden de
