EN OVERS PA NN Bier in brokken 12 Er is een ziekte, die wij met een gerust hart de ziekte van de twintigste eeuw kunnen noemen; de overspannenheid. Er is ook geen ziekte, die zo moeilijk is te genezen. Als IJ uit uw slaap wordt gehouden door een hardnekkige hoest gaat U naar de dokter, als U verstandig bent tenminste en er niet zelf aan doktert, en dan is in de meeste gevallen de zaak in een paar dagen weer in orde. Maar iemand, die eenmaal goed over zijn toeren is, heeft weken en soms maanden nodig om er weer bovenop te komen, als hij er weer bovenop komt. En al die tijd voelt hij zich gejaagd en onrustig, vliegt bij het minste of geringste op en zijn aanwezigheid is een straf voor de huisgenoten. Als men zich afvraagt, waarom men nu dagelijks deze mensen op het spreekuur ziet, terwijl dit vroeger uiterst zelden voorkwam, dan is daarvoor een groot aan tal oorzaken aan te wijzen, teveel zelfs om uitvoerig te behandelen. Het is zonder meer duidelijk, dat de omstandigheden in de wereld hier een rol spelen. We denken wel, dat wij eraan gewend zijn, dagelijks de voorpagina van de krant bezaaid te zien met verhalen waarin onheil dreigt; conferenties die mislukken, spionnen die ontmaskerd worden, bommen die bij ont ploffing grote delen der aarde onbewoon baar maken en verkeersongelukken bij tientallen, maar echt eraan wennen doen we niet. Het is een geluk, dat kran tenpapier zo snel vergaat, want je moet je niet voorstellen wat ons verre nage slacht van ons zal denken als het kennis neemt van „de beschaving" waarop wij zelf zo verschrikkelijk trots zijn, maar die niettemin toestaat, dat volksstammen praktisch worden uitgemoord en dat wij ons erop voorbereiden alles en iedereen tegelijk uit te roeien. iv /i aar een van de voornaamste oorzaken voor deze ziekte ligt in onszelf. Wij zijn niet tegen de situatie opgewassen. We leven niet meer, we worden geleefd. Wij haasten en hollen de ganse dag en het is goed dat wij ons van tijd tot tijd af tragen, waarvoor en waarheen? Het moet ronduit worden gezegd, we weten het niet. Het enige wat wij bereiken is, dat wij moe zijn, altijd moe, dat we prikkel baar worden, teveel roken, soms teveel drinken en altijd te laat naar bed gaan. De dag is te kort geworden. Er is maar één middel om hem langer te maken en dat is door minder te slapen. We ver beelden ons, dat wij 's avonds laat zo goed kunnen werken en als we dan een maal tollend van vermoeidheid in bed rollen, komt de slaap niet. De gedachten en problemen bestormen ons en houden ons uit de slaap en als eindelijk, na uren heen en weer draaien de slaap zich barm hartig over ons ontfermt, dromen we. Dromen die betrekking hebben op de onopgeloste problemen van de dag, op de moeilijkheden met vrouw en kinde ren, op ons geldgebrek. Is het U ook opgevallen, dat iedereen geldgebrek heeft? Heus niet alleen die mensen waar tan statistisch vaststaat dat zij te weinig verdienen om er te komen, maar ieder een. Niemand is tevreden, iedereen wil meer, steeds meer. En waarom? Niemand weet het. „Geld maakt niet gelukkig" en „de tering naar de nering zetten"; het zijn gezegden uit een vorige eeuw, waarin niemand nog gelooft. De wereld is een groot gekkenhuis geworden, waar ieder een wil hebben wat een ander al heeft. De een studeert daartoe avond aan avond om diploma's te halen, want hij wil vooruit, de ander tracht met slinkse streken zijn collega's voorbij te streven, omdat hij baas wil worden, de derde wil geen kinderen omdat dat hem hindert bij zijn carrière, de vierde wil veel kinderen, omdat dat zoveel kinderbijslag oplevert. En al die mensen denken, dat als ze dat nu eenmaal maar bereikt hebben, ze ge lukkig zullen zijn, alsof geluk iets is, dat op een gegeven moment aanbelt en zegt: ..Hier ben ik. meneer Doorsnee, ik ben het geluk!" T_fet enige wat tevelen van ons vergeten, is te leven, en dat is het enige dat ons gelukkig kan maken, het enige dat het bestaan waarde geeft. Natuurlijk is het werk daarvoor een belangrijke voor waarde, en iets te bereiken in de wereld is, als dat kan, veel waard. Maar niets is belangrijker dan het leven zelf. niets be langrijker dan op het einde van de weg te kunnen zeggen: „Ik heb ervan ge maakt wat ervan te maken was; in tegen spoed heb ik mij als een man gedragen en voorspoed was voor mij altijd reden ook anderen te laten meedelen; ik heb altijd getracht niet schadelijk voor ande ren te zijn." De grootste narigheid die deze eeuw ons heeft gebracht is de on evenwichtige mens. de mens die vandaag mens is en zich morgen als een „beest" gedraagt, die de wereld alleen maar ziet als een bol, waarvan hij het middelpunt is. De wereld draait om het ik. Is het zo'n wonder, dat in deze wereld vele „ikken" de strijd op een gegeven moment opgeven, omdat zij er niet tegenop kun nen? Ik behoor niet tot de mensen die geloven in het hutje op de heide, waarin iedereen gelukkig is met een paar kippen en een tuintje met zonnebloemen. Maar ik geloof wel aan de noodzakelijkheid te 'eren inzien dat leven iets anders hoort te zijn dan vliegen, hollen en jachten naar een schijngeluk; dat leven ook is, rustig genieten van een bosje sneeuw klokjes en van een kind, dat buiten speelt, dat het ook is, gewoon maar lopen en een beetje om je heen kijken. Als we overspannen raken, komt dat niet van het werk, niet van onze vrouw, niet van de buurman en zelfs niet van de inwoning, maar hebben we dat in de eerste plaats aan onszelf te wijten, omdat we niet hebben geleerd te leven, omdat we niet een minimum aan levenswijsheid en aan levensaanvaarding hebben ont wikkeld. En het zal een ieder duidelijk zijn, dat dat niet met een drankje is te bereiken. G. C. SOETF.RS, Arts. Londen, 29 Aug. (AP) In een vandaag gepubliceerd regeringsrapport wordt meege deeld, dat men in Engeland een methode heeft gevonden om bier voor export te con denseren en te bevriezen, waardoor een grote ruimtebesparing wordt verkregen. Het bier kan van drie tot vijfmaal worden ingedikt. Zulks hangt af van de oorspronkelijke zwaarte. Het gecondenseerde bier behoeft niet te worden gepasteuriseerd. Bitter bier verliest iets van zijn bitterheid, doch dat kan hersteld worden. Het gecondenseerde bier wordt in brokken bevroren en in koelsche- pen vervoerd. (Volkskrant, 31-8-'54i

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1954 | | pagina 12