Een dag uit mijn leven Zomerherinnering*) Rrrrt, afijn de rest weet je nog wel van de vorige keer. Weer 6 uur present. Deze keer stralend zomer weer. Het is zo mooi op een zomerdag vroeg buiten. De bestemming is ditmaal Middelburg. Heerlijk in het overhemd. Beide raampjes open. 't Gaat lekker. Maar verder. Dordrecht. Hé, wat is dat daar in de lucht voor mij. Een roofvogel. Een buizerd misschien? Hij is in ieder geval groter dan een sperwer. Maar hij heeft iets in zijn poten geklemd. Zijn prooi natuurlijk. Daar nog een tweede zelfde soort vogel. Wat gaat die nu doen? Gaat vlak onder hem vliegen en draait zich plotseling, als een stuntvlieger zijn machine, op zijn rug. De bovenste vogel laat zijn prooi los en de onderste vangt het handig in zijn poten op, draait zich weer om en schiet met een mooie duikvlucht naar de aarde, waar ik hem uit het oog verlies. Ook de andere vogel raakt nu buiten mijn gezichtskring. Leuk zo iets te zien. Maar verder. Onder Breda bloeit de brem, een pracht gezicht. Verder, Wouw. Zat juist te denken, waarom hier geen weg omheen gelegd wordt, toen midden in het nauwe dorpsstraatje een knal weerklonk. Wagen zo dicht mogelijk aan de kant. Lekke band aan de bijwagen. Jassen uit, o nee, die hadden we niet aan. Het was intussen behoorlijk warm geworden. Lekke band aan de linkerkant. Weet U wat dat betekent in een straatje van hooguit zes meter rijstraat? Twee slagen aan een moer, dan wegduiken, twee slagen, dan wegdenz. Want het verkeer is om die tijd al zeer druk. Het zweet stroomde van ons hoofd en lichaam. Maar aan alles komt een eind, dus kwam ook dat in orde. Maar verder. Enkele kilometers voor ons doel weer een lekke band aan de bijwagen. Terwijl ik er aan bezig ben, nadert een militair convooi. Gelijk dat zij passeren, een klap en er suist iets op een meter afstand van mij achter de bijwagen over de sloot. Het bleek een velgring van één der wagens te zijn. Een meter verder en deze regels zouden mis schien niet geschreven zijn. Maar ja, op die kleinig heden kun je niet letten. Verder, Middelburg. Lossen, laden. Terug. In de buurt van Goes. Een lekke band aan de motorwagen. Gauw genoeg verholpen. Maar ook nu emmers zweet van ons lichaam. Het was intussen smoorheet geworden. Verder niets, vraagt U? Nee, verder niets. Mij dunkt, dat het welletjes is. Drie lekke banden op een snikhete dag en op een haar na aan magere Hein ontsnapt. En zo ziet U, dat er niet alleen in het buitenland wat gebeurt. BINNENLANDS CHAUFFEUR. De aandachtige lezer zal hebben begrepen, dat „Een dag uit mijn leven", gepubliceerd in ons vorig nummer, een reactie was op het stukje „Chauffeur in de winter" in Vers van 't Vat van Mei j.l. (Taven wij vorig maal een afbeelding van onze brouwerij in Amsterdam, daterende van ongeveer 50 jaar geleden, J thans plaatsen wij een foto van onze Rotterdamse brouwerij, welke gemaakt werd kort na de eeuwwisseling. Links zien wij „Hollandia"dat in al die jaren weinig van uiterlijk is veranderd, maar toen nog in het bezit was van een luisterrijke „vrij"tuin met prieeltjes en heggetjes. Op deze romantische plaats staat nu het nieuwe kantoor gebouw. Het oude kantoor ziet men nog achter het inmiddels een buit van de sloper geworden poortgebouwtje. De nog beslaande kap (laadperrons fusten) zien wij op de achtergrond (rechts). Tot de laatste overblijfselen van het oude „Hollandia" behoren de schietbanen van de handboogschutterij „De Romeinen"welke banen op het punt staan te verdwijnen. Wanneer zal het oude „Hollandia" zelf ten offer vallen aan de moderne tijd en de hoek bij de Linker Rottekade worden opgenomen in het architectonisch geheel, dat de schepper van ons nieuwe kantoorgebouw dertig jaar geleden voor ogen stondEen volgend maal hopen wij enige afbeeldingen te geven van onze brouwerijen in hun huidige omvang. V «-

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1954 | | pagina 3