Buitenland
Sport in Qaracass
8
Wat voetbal is voor de Hollander, is base-ball voor
de Venezolaan. Ik geloof bepaald dat deze lieden met
zo'n dikke handschoen aan geboren worden; overal
in de zijstraten kun je hier jong en oud met een base
ball bezig zien en je moet nog uitkijken ook, want ze
stoppen hun oefening lang niet altijd als je aan komt
rijden. Als ze niet „base-ballen" zijn ze bezig met het
nationale „bolas"; een alleraardigst en eenvoudig te
begrijpen spel met 8 massief houten ballen en 1
kleintje; het is overigens een hele kunst om het goed
te doen.
Maar hoe het dan ook zij, een brouwerij zonder
base-ball-team is niks en al gauw kwam dan ook de
vraag onder het personeel naar voren tot wederop
richting van de B.B.C. (dat is geen radiostation hier,
maar ook in het Spaans de gebruikelijke afkorting van
Base-Ball-Club). Nadat binnen het ommuurde brou
werij-terrein een geschikt-te-maken veld was gevon
den, werd tot de heroprichting besloten en ter
gelegenheid van de jaarlijkse herdenking van de
storting van het eerste Criolla brouwsel op 24 Juni
1951 zou dit feit met enig vertoon worden gevierd.
Nadat een budget was goedgekeurd zou de club
zelf de organisatie in handen nemen, omdat zij zelf
het best op de hoogte was van de gewoonten van het
land. Ik moet zeggen, dat het gehele feest dan ook
werkelijk een typisch Venezolaans feest geworden is.
De wedstrijd (een ere-rondje tegen een negental
De „madrinas"
De gerentewerpt een „wide"
uit de buurt) zou om 12 uur beginnen en we hadden
de eer onze president van de Board of Directors, Dr.
Mendoza, ook prompt op dat uur te mogen verwelko
men; jammer was, dat om 13.30 alle voorbereidingen
pas gereed kwamen. Maar er komt dan ook heel wat
kijken bij een inauguratie van een base-ball-team in
Venezuela. Het hoogtepunt daarbij vormen de „ma
drinas": een aantal uitgelezen schoonheden, die
voortaan als „schutsengelen" van de club de spel-
kansen moeten begunstigen en voor elke wedstrijd
door pure aanwezigheid en lieftalligheid de zege voor
ons team moeten helpen bevechten. Ze zagen er aller
liefst uit en staken dan ook, zoals U ziet, wel erg
gunstig af tegen de gerente, die mee op de plaat
moest, want die moest de „eerste bal" gooien en
die was nog „wide" ook!), hetgeen geschiedde nadat
eerst een ere-rondje gewandeld was rondom de ver
schillende honken. Daarmee nam het spel een aan
vang en nadat de scheidsrechter vele wederzijds hef
tig bepleite meningsverschillen had beslecht werd het
spel (helaas!) met een nederlaag voor ons beëindigd.
Inmiddels was het twee uur later geworden dan men
gedacht had en vreesde men dat de „ternera" (een
gezamenlijke eenvoudige maaltijd) al stond koud te
worden. Er was dus niet veel tijd meer om te delibe
reren of de uitgeloofde beker nu wel of niet moest
worden uitgereikt en er werd dus maar gauw besloten
om dit toch maar te doen, ondanks het feit, dat het
uitgenodigde team met een aantal (goede!) invallers
had gespeeld.
In een vrolijke stemming begaven allen zich toen
naar het dichtbij gelegen Hotel Alhambra, waar he
laas een hevige regenbui het werk in de keuken on-
