He gingen met het autootje
f
VJ
5
Gisteravond kwamen Theo en Jan mij met het
autootje halen „om nog even op een terrasje lekker
uit te waaien," zoals ze zeiden.
Het was in het wagentje broeierig heet en ik zat
te kleven op de bekleding, „maar wat hindert dat,"
dacht ik, „we zijn er zo en alles beter dan de tram,
die met deze hitte walmt van de mensenluchtjes."
Ze vroegen waar ik naar toe wilde en ik opperde
„Het Kalfje, heerlijk aan het water" en dacht bij
mezelf „dan ben ik tenminste binnen tien minuten
uit deze broeikas."
„Wat ben jij toch bescheiden," constateerde Theo
goedkeurend, „wij hadden gedacht ergens de boule
vard, Scheveningen b.v."
Ik rekende jachtig dat Scheveningen met dit auto-
tje zeker een dikke anderhalf uur zou zijn. De zee
kant moest ik hun dus uit het hoofd praten, koste
wat het koste.
In het binnenland was betrekkelijk alles lood om
oud ijzer en maakte ik met mijn Kalfje weer een
redelijke kans.
Alle ongemakken die ik in Scheveningen in de
loop der jaren had ondervonden, somde ik op. Na
vier minuten was Jan overtuigd, na zes minuten
was Theo murw. „Laten we dan maar de kant van
Utrecht opgaan," stelde die in één adem voor.
Utrechtse terrasjes liet ik mijn gedachten pas
seren, maar geen kon halen bij mijn Kalfje. Een
uur later reden we door Utrecht en Jan vroeg mij
gretig of ik de Arnhemse Bovenweg kende. Nu
heb ik drie jaar vlak bij de Arnhemse Bovenweg
gewoond en ik ken er een groot stuk van als had
ik er zelf elke boom en struik geplant. Maar ik
merkte dat Jan er naar snakte mij als een ervaring
de Arnhemse Bovenweg te laten zien en zei dus
maar vaagjes, dat ik meende dat hij ergens in de
buurt moest zijn. Even later zwaaide ik mijn lof en
Jan zijn adoratie uit over de Arnhemse Bovenweg
en bedacht Theo dat hij eens in Apeldoorn op zo'n
gezellig terrasje gezeten had.
Als gekken hebben we naar Theo's terrasje ge
zocht.
Naar de meest knusse en intieme terrasjes werden
we verwezen, maar geen beantwoordde aan Theo
z'n herinnering, en verdrietig draaiden we Apel
doorn de rug toe. „Als we eens naar Arnhem gin
gen," stelde Jan voor, waarschijnlijk om Theo over
de teleurstelling van zijn oude liefde heen te helpen.
Maar ik had mij op kunnen werken tot bewonde
ring voor de Arnhemse Bovenweg, had met enthou
siasme terrasjes kunnen doen uitsluitend en alleen
mij geschraagd wetend door de zekerheid dat aan
alles een eind komt en dit lijden binnen twee uur
geleden zou zijn, en ik weer zalig rustig thuis zou
zitten. Arnhem kon er beslist niet meer bij.
„Wordt dat niet wat vermoeiend voor Jan," wei
felde ik. Maar dat was er zo naast. Jan had me nog
wel Groningen en Leeuwarden willen laten zien.
„Het wordt misschien wel wat laat," schuchterde
ik en toen gingen we terug richting Utrecht.
De meeste gehuchten en gehuchtjes op de Veluwe
hebben we nog even aangedaan, „zo gezellig om
even een indruk op te doen," vond Theo en ik be
aamde, want we gingen richting huis.
In Utrecht bedacht Jan opeens dat we nog niet
op een terrasje gezeten hadden en we dronken
haastig een drabbig kopje koffie, het bier was op
en de limonade niet koud, op een grijs terrasje in
het hartje van Utrecht, waar trams en bussen in
wolken stof voorbij denderden.
Om kwart voor één was ik thuis, viezer, plakke
riger en warmer dan ik de hele dag geweest was.
„Dat is het voordeel van een auto," zei Theo bij
het afscheid, „je bent er zo."
Het lag op het puntje van mijn tong om te zeggen
„inderdaad, we hadden er zo kunnen zijn," en dacht
smachtend aan het Kalfje, maar ik vond het zo
onhartelijk en animeerde dus maar „ja, zalig" en
in een uiterste poging om beminnelijk te zijn, ging
ik met ware heldenmoed voluit op mijn akelig prik
kende slapende voet staan en voegde er nog aan tos
„en zo comfortabel".
21 JUNI
Volop staan de zomerkleurtjes
Op de weiden en in 'l bos;
Volop geuren zomergeurtjes
Tussen 't gras en in 't mos.
Volop glijden wherries, kano's
Door het natte element;
Volop zijn de zomersporten
Hare rechten toegekend.
Volop wordt door mens, dier, planten
Voor 't seizoen toilet gemaakt;
't Leeft en lacht aan alle kanten,
Héél de wereld is ontwaakt!
H. v. Z.
HEINEKENS BIER
In 't voorjaar als zo af en toe
De zon door 't venster kijkt,
De kersenboom van buurman
Weer in volle glorie prijkt.
Des zomers als de landman,
Nat van 't zweet zijn velden maait,
Of als de herfstwind alle blaadjes
Van de bomen waait,
Of 's winters als 't koud is,
En de kachel lekker brandt,
Voor 't hele jaar de goede raad:
Houdt Heinekens bij de hand.
Refrein:
Heinekens bier, knapt je op en verjaagt de
[narigheid.
Heinekens bier, geeft je steeds weer moed en
[smaakt altijd.
Heinekens bier, breng maar vast 'n pintje hier,
Dat geeft weer lust in 't leven, dat geeft
[je veel plezier.
Wanneer je na je dagtaak
Weer vermoeid je huis in valt,
Een telegram van schoonmama
Je stemming weer verknalt,
Ze je laat weten: Voor 'n maand
Kom ik bij jullie in,
Want jullie zijn zo goed voor mij,
Dat is zo naar mijn zin.
Wanneer je dan tot overmaat
Een dwangbevel ontwaart,
Neem dan 'n Pils van Heinekens,
Dat houdt je doodbedaard.
een excursionist
