SINGAPORE
Tiger-]£ag
8
TWEE PROFS IN WATERSNOOD.
(Historisch.)
Wonderlijk weer is het soms in Singapore, het ene
ogenblik prachtig, alles is kurkdroog, terwijl nog
geen vijf minuten later het zó hard regent, dat men
bijna een roeiboot nodig heeft om van de ene plaats
naar de andere te komen.
Het gebeurde op een avond, dat ik naar het huis
van mijn vriendinnetje reed. Regenen, dat het deed!
Het leek wel, of de gootsteen lek was. De wegen
stonden op enkele plaatsen 40 tot 50 cm onder water
en de diepe straatgoten waren eveneens onder water
verdwenen.
Zo arriveerde ik na veel moeite bij het huis van de
bewuste dame, die helemaal overstuur was, omdat ze
juist een telefoontje had gekregen, dat haar ouders
met de auto in de drain (water-afvoergoot) waren
gereden. En volgens verklaring was de auto voor
driekwart onder water.
Ijlings snelden wij naar de plaats des onheils, waar
zoals gezegd de wagen werkelijk voor het grootste
gedeelte onzichtbaar was. De inzittenden (professor
en ega) stonden als twee natte poedels op de kant te
staren, alsof ze pas de afstand Calais-Dover in
record-tijd hadden gezwommen.
Intussen was er een andere professor, die nabij
woonde en van het ongeluk had gehoord, gearri
veerd. Hij zou de zaak even inspecteren, zo mogelijk
nog hulp verlenen ook. Met een zaklantaarn gewa
pend wandelde hij in de richting van de ge
strande auto.
Mij was deze mijnheer onbekend; ik herinnerde
me niet hem ooit eerder te hebben gezien en aan
hem te zijn voorgesteld.
De Maleiers, die het schouwspel bekeken, vroegen
in het Maleis, of hij ook een bad wilde hebben, want
dan moest hij doorlopen. De arme man verstond geen
Maleis, met als resultaat, dat het een meesterlijke
duik werd. Luchtbelletjes stegen op, de zaklantaarn
brandde nog onder water, zodat het precies geleek
op een geïllumineerde gondelvaart. Hij kwam aan
de andere kant van de drain gelukkig boven water,
misschien met een gevoel van „Luctor et Emergo".
Belangstellend vroeg hij aan de andere professor,
hoe de zaken stonden, die op zijn beurt wilde weten,
waarom hij door de drain was gekomen. Hierop
kwam geen antwoord.
Na deze voorstelling had ik lichte krampen van het
lachen en legde mijn meisje en haar moeder (die
nog steeds kletsnat was) uit, wat een stommeling
die vent was om daar te gaan zwemmen, terwijl de
Maleiers hem hadden gewaarschuwd.
Intussen waren de professor en de „stommeling"
de goede weg gevolgd en kwamen in de richting,
waar wij stonden. Even later kreeg ik het gevoel,
dat ik in de drain lag, want ik werd voorgesteld aan
de „stommeling", die ook een professor bleek te zijn.
Heel beleefd werd de hand geschud, terwijl bij het
slachtoffer nog steeds het regenwater uit mond,
neus en oren liep, wat nogal een vreemd gezicht
was. De foto op zijn persoonsbewijs, dat hij uit zijn
broekzak haalde, was drie keer afgedrukt op de
andere bladzijde, niet erg duidelijk, maar toch zicht
baar. Zelf kreeg ik weer een hoestbui en moest me
een poosje verwijderen.
Het is een wonder, wat regenwater in Singapore
kan doen!
G. S.
Onderstaande afbeelding uit Singapore toont het
echtpaar de Jonge en de heer Gerben Swart op een
„Tiger and Anchor Beer" avond in de Hollandse
Club.
Zoals men weet zijn Tiger en Anchor de merken,
waaronder onze brouwerijen in Singapore hun bier
verkopen.
Men lette speciaal op de hoofdversiering van mevr.
de Jonge, bestaande uit palmboom en tijger. De
heer de Jonge was die avond barkeeper-biertapper
en de heer Swart fungeerde als „Anchor Beer"-boy.
ARUBA
Juist voor het ter perse gaan van dit nummer be
reikte ons de telegrafische juichkreet uit Aruba, dat
het Heineken's Baseball-team, waarvan wij in een
vorig nummer van Vers van 't Vat een foto plaatsten,
kampioen geworden is.
Wanneer wij bedenken dat dit kampioenschap
reeds behaald werd in het eerste jaar dat het
Heineken's Team aan de competitie deelneemt, krijgt
dit resultaat wel een zeer bijzondere betekenis.
Wij wensen de promotor, de heer J. W. Scholl en
zijn mannen van harte geluk met de fraaie wijze
waarop zij de naam Heineken in de West hebben
weten hoog te houden.